Catherine Full Body Review - Sprookje of nachtmerrie?

Ben je klaar om te puzzelen tussen de schapen terwijl een demonenbaby uit de hel je op de hielen zit? Het is een klein voorbeeld van de bizarre taferelen die je in Catherine Full Body mee zal gaan maken. De vraag is natuurlijk of dit soort nachtmerrietaferelen de game goed doen en dat is precies wat je gaat ontdekken in onze Catherine Full Body review.

Catherine Full Body is een vernieuwde versie van het origineel dat in 2011 uitkwam, maar je typische remaster is het niet. De game heeft naast een nieuw likje verf namelijk ook een aangepaste verhaallijn. Met een nieuw personage die het verhaal opschudt en nieuwe varianten van bestaande puzzels wil Catherine Full Body zowel fans van het origineel als nieuwelingen een frisse (en vooral ook hele bizarre) ervaring bieden. De vraag is of dat lukt…

Je speelt wederom als Vincent die zichzelf flink in de nesten werkt wanneer hij zijn (tamelijk saaie en overheersende) vriendin Katherine bedriegt met de energieke bom genaamd Catherine. Wanneer zij opduikt op een avond dat Vincent iets te diep in het glaasje heeft gekeken, barst de bom en gaat hij vreemd. Alleen ziet Catherine het niet als een one night stand, maar als een liefdesverklaring waarna ze besluit om het leven van Vincent op z’n kop te zetten.

Dit komt nog overeen met de originele verhaallijn, maar daar blijft het ook wel bij. In de heruitgave is de mysterieuze Rin ook een onderdeel van het verhaal en dat zorgt al snel voor wat veranderingen. Rin is een volledig nieuw personage in Catherine Full Body en lijdt aan geheugenverlies. Gelukkig is buurman Vincent een schappelijke gast die haar helpt en al snel zorgt dat voor een nieuw verhaal.

Van de intro tot de belangrijkste momenten in het verhaal; je zal merken dat het een ander verhaal is. Dit heeft in grote delen te maken met de basis die Catherine in 2011 al legde, want het verhaal kan letterlijk en figuurlijk alle kanten opgaan op basis van de keuzes die jij als Vincent maakt. Je krijgt namelijk flink wat ruimte om te bepalen wat je gaat doen en dat heeft zo z’n gevolgen.

SEGA" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201908/t/catherine-full-body-review.jpg" />

Catherine is wat dat betreft naast een puzzelgame ook een rollenspel, maar dan wel zonder de RPG-elementen die we van games als The Witcher III: Wild Hunt of Mass Effect gewend zijn. Het is meer te vergelijken met Persona 5 (wat niet zo gek is aangezien de game van dezelfde ontwikkelaar is). Door in het dagelijkse leven te praten met de andere memorabele personages die de wereld bekleden maak je indirect al keuzes die gevolgen kunnen hebben op hun levens.

Dit is dan ook de grootste kracht van de titel, want door de gameplay zo direct te mixen met het verhaal voelt elke keuze extreem belangrijk. Het opnemen van je telefoon in het midden van een gesprek voelt net zo belangrijk als het kiezen van je woorden in een benarde situatie. Elke keuze is van belang en kan invloed hebben op welk einde je te zien krijgt. Er zijn immers bijna vijftien verschillende eindes en eigenlijk wil je door de relatie die je met de personages opbouwt na de eerste keer uitspelen gelijk door met ronde twee, drie en ga zo maar door.

Toch kan het diepgaande verhaalelement voor sommigen wel in het verkeerde keelgat schieten. De game bevat ontzettend veel cutscenes en het is dan ook goed mogelijk om een broodje met pindakaas te smeren terwijl deze bezig zijn. Op sommige momenten voelt het zelfs alsof je een uitgebreide lunch zou kunnen voorbereiden terwijl je meeluistert naar het verhaal. De controller hoef je pas echt aan te raken wanneer het avond wordt, want dan wordt de met keuzes gevulde gameplay opgevolgd door actievolle puzzels.

Zodra Vincent gaat slapen worden zijn nachtmerries gevuld door schapen, demonische wezen en puzzels waar je u tegen zegt. Elke nacht krijg je door middel van verschillende stages blokpuzzels voorgeschoteld waarin het doel is om de top van de toren te bereiken voordat de grond onder je voeten wegvalt. Het is een race tegen de klok waarin je moet klimmen en klauteren, blokken moet verschuiven en bruggen moet bouwen om verder te kunnen komen.

Het is een complex systeem waar je in het begin de nodige uitleg voor krijgt en waarna je vervolgens aan je lot wordt overgelaten. Dat bedoelen we letterlijk, want na de eerste nacht worden de puzzels alleen maar moeilijker en kraak je je brein terwijl de grond onder je voeten langzaam maar zeker verdwijnt. Het maakt de game lekker uitdagend, wat ook wel mag gezien de gameplayelementen van Catherine: Full Body niet veel verder komen dan puzzelen en praten.

Dat praten komt dan ook terug in je nachtmerries, want je bent niet de enige in de stad die er last van heeft. Vincent ziet deze stedelingen letterlijk als schapen waar je ook weer mee kunt praten. Als speler heb je al redelijk snel door wat er gaande is, ook al heeft Vincent geen idee, en dus is het slim om met iedereen in gesprek te gaan. Ook hier maak je namelijk keuzes en beïnvloed je het verhaal.

Mocht je nou even genoeg hebben gehad van het verhaal, kun je ook nog aan de slag met de multiplayer van Catherine: Full Body. Deze is namelijk in grotere mate aanwezig in de remaster via de Colosseum en Online Arena modi. Waar je in het Colosseum het op kunt nemen via couch co-op tegen een maatje, krijg je het in de Online Arena (alleen of in co-op) aan de stok tegen andere spelers via het internet.

In beide gevallen is het doel simpel: de eerste speler die twee rondes als eerste bij de top is wint. Dit zorgt al snel voor spannende matches waarbij je snelheid al snel de overhand laat nemen en je niet zo goed meer kan nadenken. Dit is juist het plezier, want je moet jezelf hier in trainen en slim te werk gaan.

Er is in de Online Arena namelijk ook een Ranked modus en als je het beste schaap van de kudde wil zijn, moet je natuurlijk eerst goed trainen voordat je de strijd met anderen in Ranked aangaat. Gelukkig kan dit in de Casual modus, wat ook voor een bom plezier zorgt.

Al met al kunnen we wel stellen dat Catherine: Full Body een interactieve anime is die je (mits je doorspeelt) in twee dagen uit kunt spelen. Gelukkig biedt de game meer dan genoeg mogelijkheden om het verhaal opnieuw te ervaren voor andere uitkomsten en is het element van de geremixte puzzels een goede toevoeging om de ervaring fris te houden.

De puzzels zijn nog net zo moeilijk als in het origineel en ook is het verhaal nog steeds om van te smullen. Je moet alleen wel van lange cutscenes houden en dat is helaas niet voor iedereen weggelegd. Gelukkig kan iedereen wel genieten van een goede match in de multiplayer waarbij de race naar de top elke keer weer voor zweethandjes weet te zorgen.