Bumblebee Review - Is dit de beste Transformers film tot nu toe?

Wanneer de twee Decepticons Dropkick en Shatter op aarde komen, blaast Dropkick een mens op en zegt: “I like how they pop”. Alhoewel Dropkick niet begrijpt wat er zo interessant is aan aarde, houdt hij er wel van om dingen te vernietigen. Bumblebee laat dit natuurlijk niet gebeuren! Wat voor heldendaden de film nog meer biedt lees je in deze Bumblebee review.

Dropkick houdt van dingen opblazen en vernietigen, maar dit komt niet veel voor in de film (en daarom niet in onze Bumblebee review). Het is in ieder geval niet zoals de vorige paar Transformers films, waar je heel de film lang naar explosies kijkt. Iets wat komt doordat niet langer Michael Bay de regisseur is, maar Travis Knight.

Bumblebee heeft namelijk een diepgaand verhaal over Charlie Watson (Hailee Steinfeld) en B-127 (bijnaam Bumblebee). Charlie is een tiener die voornamelijk bezig is met het repareren van een auto. Ze is iemand die weet wat ze doet en dit straalt ze uit. Charlie heeft genoeg verstand van auto’s en dit bewijst ze in het eerste gedeelte van de film. Ze loopt namelijk de autoshop van familievriend Hank in en ze geeft advies aan een man die daar aan zijn auto werkt.

Charlie neemt een oude kever mee uit de shop en ontdekt thuis dat deze roestbak op vier wielen eigenlijk Bumblebee is. De vriendschap en vertrouwen tussen de twee groeit. Wanneer Bumblebee voor het gevecht van zijn leven staat, wil Charlie er alles aan doen om haar nieuwe vriend en aarde te beschermen tegen het onbekende kwaad.

Dit keer is er dus geen sprake van een film die volledig is geregisseerd door Michael Bay (Transformers 2007). Hij heeft wel zijn bijdrage geleverd door zich bezig te houden met de productie. De keuze voor een andere regisseur is belangrijk geweest voor de film, omdat er met nieuwe ogen naar het onderwerp is gekeken. Regisseur Travis Knight (Kubo and the Two Strings) heeft ervoor gezorgd dat de film weer op het juiste pad kwam. Wij vonden bijvoorbeeld dat Transformers The Last Knight, de film uit 2017, de plank volledig missloeg.

Travis Knight heeft gelukkig de benodigde humor toegevoegd aan de film. Je kent het gevoel wel dat je zo hard moet lachen dat je gewoon pijn in je buik krijgt. Verwacht maar dat dit soort momenten in de film voorkomen.

Nu weer terug naar het serieuze werk, want Bumblebee moet je ook niet onderschatten. Bumblebee is niet zo groot als Optimus Prime, maar zijn vechtvaardigheden zijn verreweg van slecht. In de eerste paar minuten wordt meteen duidelijk gemaakt dat je niet met Bumblebee moet spotten. Wanneer de Autobots op Cybertron tegen de Decepticons vechten, merk je dat Bumblebee bij de big guys hoort.

Dankzij regisseur Travis Knight en screenwriter Christina Hodson’s heeft Charlie veel diepgang en dit maakt haar niet zomaar iemand die Bumblebee heel toevallig is tegengekomen. Het is niet zo dat Charlie gewoon wat geluk heeft gehad en spontaan in het verhaal is gerold. Ze heeft echt een bijdrage aan het verhaal, voornamelijk omdat ze verstand heeft van auto’s en zo Bumblebee op elk gewenst moment kan repareren.

De vorige films gingen over goede robots die tegen slechte robots vochten. Bumblebee daarentegen doorstaat een emotioneel avontuur, dat wordt ondersteund met de juiste muziek. Hij begint als onbevreesd soldaat, maar dit wordt hem al snel afgenomen. Charlie is zijn rots in de branding, iemand die hij kan vertrouwen.

De band tussen de twee komt realistisch over. Waarschijnlijk omdat Bumblebee zelfs zonder stem erg menselijk lijkt. Een goed voorbeeld is de manier waarop Bumblebee zijn ogen reageren op Charlie. Als Charlie iets gefrustreerd of verdrietig reageert, zie je meteen aan Bumblebee zijn ogen dat hij spijt heeft of met haar meeleeft. Dit is iets wat de vorige Transformers films miste. De band tussen mens en robot is menselijker dan ooit in de serie en dat doet de franchise goed.

Bovendien wordt de relatie tussen de twee hoofdrolspelers stapsgewijs opgebouwd. In eerste instantie zijn Charlie en Bumblebee een beetje terughoudend, want je ziet niet elke dag iets of iemand van een ander planeet. Door heel de film heen zie je dat hun band groeit. Ze luisteren bijvoorbeeld samen naar muziek en delen herinneringen van vroeger. Net als beste vrienden. Dit heeft ook te maken met het feit dat Charlie een buitenstaander is. Je merkt al snel dat ze geen goed contact heeft met haar moeder, stiefvader en broertje.

De band tussen Charlie en het gezin wordt soms even besproken en daarna weggelaten. Charlie wordt eerst beschuldigd door haar ouders en in de volgende scene waar we haar ouders zien geloven ze Charlie ineens. Het lijkt alsof er tussendoor dingen zijn gebeurd waar jij als kijker niets van hebt meegekregen. Dit is niet heel storend, omdat de focus voornamelijk ligt bij Charlie en Bumblebee. Wel had dit gedeelte beter uitgewerkt mogen worden.

Waar we niet over kunnen klagen is het acteerwerk. Haillee Steinfeld zet Charlie neer als een mix tussen een emotionele tiener en een echte heldin. Ze geeft haar sterke karakter genoeg emotie en dit valt op wanneer het bijvoorbeeld aankomt op de veiligheid van Bumblebee. Haillee maakt de band tussen Charlie en Bumblebee daardoor geloofwaardig. Wanneer de tranen over haar wangen rollen, voel je de emotie en huil je nog net niet mee.

Haillee Steinfeld laat met haar rol in Bumblebee weer zien dat ze in Hollywood thuishoort. Je zal haar ook herkennen wanneer je Spider-Man: Into the Spider-Verse gaat zien. Ze spreekt namelijk de stem in van Gwen Stacy, a.k.a Spider-Gwen.

Naast Haillee zien we John Cena in de film. John Cena heeft weinig scènes, maar speelt voor het gevoel wel een belangrijke rol. Zijn personage had veel meer kunnen bieden, maar is niet al te uitgewerkt. Toch heeft het een belangrijke bijdrage aan de film.

Ook Angela Bassett, die Shatter speelt, heeft het naar haar zin. Ze zit echt in haar rol en dat merk je als je naar de film kijkt. Shatter is en blijft de schurk en dat merk je wanneer Angela Bassett de mensen manipuleert met alleen maar haar stem. Dankzij haar lijkt het wel makkelijk om zo’n schurk te spelen.

Vaak heeft een film om te slagen een goede schurk nodig zodat de held getest kan worden en dit bewijst Bumblebee. Bumblebee en Charlie krijgen, dankzij Shatter, er een uitdaging bij die ze samen proberen op te lossen. Uiteindelijk hebben ze alleen elkaar nodig om alles te doorstaan.

Uit alles blijkt dat Bumblebee gewoonweg een toffe film is, waar je de vorige films niet voor gezien hoeft te hebben. Al is dit wel beter om alle subtiele verwijzingen te begrijpen. Toch kun je de film gemakkelijk kijken zonder enige informatie en het verhaal dus nog steeds begrijpen. Ondertussen zal de film bij fans van het eerste uur in smaak vallen, hoofdzakelijk door Bumblebee. De gevechten zullen nog steeds goed aanvoelen, maar dit keer wordt de omgeving niet volledig opgeblazen.

Verder is Bumblebee een grappige, hartverwarmende film met genoeg actie. Door de film zou je bijna wensen dat je zelf een Autobot kan hebben. Wie wil er nou niet rondrijden met zijn of haar beste vriend, terwijl je meezingt met je favoriete nummers? Alleen dit keer kun je gewoon rustig je ogen dichtdoen wanneer je wil, want de film bewijst maar hoe goed een Autobot zelf kan rijden.