Blue Beetle Review - Middelmatige superheldenfilm

Recent is de nieuwe DC superheldenfilm Blue Beetle uitgekomen. Dit gloednieuwe personage gaat dieper in op de Mexicaanse cultuur, wat een erg interessante premisse biedt . Dit is de review van XGN.

Voor het eerst krijgen we de superheld Blue Beetle te zien in een film op het grote witte doek. Dit biedt hoop voor het DC Extended Universe (DCEU), dat de laatste tijd te maken heeft gehad met enkele kwalitatieve en financiële tegenvallers. The Batman wordt hierbij buiten beschouwing gelaten, aangezien deze film vooralsnog niet tot het DCEU behoort.

Het is niet ongebruikelijk om te horen over 'superhelden-moeheid' als het gaat om nieuwe filmreleases binnen dit genre. Toch hebben recente successen zoals Guardians of the Galaxy Vol. 3 en de nieuwe Spider-Verse-films bewezen dat er nog steeds ruimte is voor innovatie en publiekelijke aantrekkingskracht binnen het superheldengenre. De teleurstellende resultaten lijken eerder te maken te hebben met de kwaliteit van de films dan met het genre zelf.

Helaas vertoont Blue Beetle dezelfde tekortkomingen als sommige van de andere teleurstellingen deze zomer. Ondanks een opvallende neonkleurige visuele stijl heeft het verhaal weinig te bieden en lijkt het een uitgekauwde formule te volgen zonder veel diepgang.

Het verhaal draait om Jaime (vertolkt door acteur Xolo Maridueña), die na zijn afstuderen terugkeert naar Palmera City, een fictieve stad in Texas. Hij ontdekt dat zijn ouders diep in de schulden zitten en neemt samen met zijn zus een baantje aan in een rijke club. Daar ontmoet hij Jenny Kord, de nicht van de wapenmagnaat Victoria Kord. Via haar krijgt hij een buitenaards gadget in de vorm van een scarabee dat een soort superpak blijkt te zijn, waardoor hij de superheld Blue Beetle wordt.

Het pak en de krachten van de jonge held doen denken aan Iron Man en dit komt niet erg origineel over. De film slaagt er helaas niet in om duidelijk te maken waar Blue Beetle precies toe in staat is, wat essentieel is voor een oorsprongsverhaal. Er zijn te weinig scènes waarin de held zijn krachten verkent en zijn limieten test, waardoor de climax waarin alles plotseling onder controle is, geforceerd overkomt.

Bovendien is de slechterik in de film grotendeels afwezig en wanneer hij verschijnt, is zijn motivatie simpelweg gericht op geld en macht. De actiescènes zijn matig en worden niet geholpen door visuele effecten die te wensen overlaten. Er is weinig aantrekkelijke choreografie in de actiescènes, wat opvallend is gezien de vechtvaardigheden van Xolo Maridueña, die eerder indruk maakte in Cobra Kai.

Het enige lichtpuntje in deze teleurstellende film is de dynamiek binnen Jaime's familie, maar dit is niet genoeg om de film te redden. Blue Beetle laat helaas veel te wensen over en biedt weinig hoop voor het DC-universum. Het is een gemiste kans in het superheldengenre. Een film die in alle facetten erg cliché overkomt op een doorgewinterde superheldenfilms fan.

Ondanks dat de film goed ontvangen zal worden door Mexicaanse DC fans (die ook een vertolking van een superheld hebben verdiend) is de film erg lauwtjes en cliché. De film doet veelal denken aan films zoals de originele Spider-Man en de drie Iron Man films en is erg simpel te noemen. Als de film mogelijk 20 jaar eerder was uitgekomen zou het nog een ietwat hogere rating verdienen, maar de film vindt niet bepaald het wiel opnieuw uit.