Bloodforge Review

Bloodforge is een game die gemakkelijk omschreven kan worden: God of War in een Keltische setting. Er wordt net zo hard in gehackt en geslasht en het (goden)bloed vloeit daarbij rijkelijk. Is Bloodforge een goed zoethoudertje voordat God of War: Ascension verschijnt?

De Grieken zijn niet de enige met een schat aan mythische verhalen. Groot-Brittannië, waar de Kelten oorspronkelijk vandaan komen, kan ook rekenen op zulke boeiende vertellingen. Een hoofdrolspeler in de Keltische mythologie is Crom Cruach, een godheid toen Ierland nog geen Christendom kende. Hij wordt veelal in verband gebracht met menselijk offering en laat dat nu het begin zijn van Bloodforge, waarin Crom de hoofdrol speelt. Dit offer was echter niet helemaal de bedoeling...

Kale booskijker?
Bloodforge kent een bijzonder, duister stijltje dat doet denken aan een combinatie tussen de kleurstellingen in films als 300 en Sin City. Veel zwart-wit en sepia waartegen het karmijnrode van rondspattend bloed hard afsteekt. De game ziet er, zeker voor een downloadbaar spel, vrij indrukwekkend uit.

Neem bijvoorbeeld de hoofdpersoon Crom: je bent geen booskijker met een rode bliksemschicht op het kale hoofd, maar een viking-achtig figuur met een skelettenmasker. De outfit wordt afgemaakt met bontjes, quilt-achtige stoffen en harnasdelen. Echter, het belangrijkste zijn de attributen die Crom vasthoudt. Je zwaard (en later een lompe hamer en snelle messen) heb je hard nodig voor het bloederig afmaken van Keltische wezens.

Waarom zo gewelddadig? Wel, Crom is pissig. De goden hebben de spierbundel misleid, waardoor hij zijn eigen vrouw ombracht. Of hij daar verdrietig om is, weten we niet, want zijn masker verhult het allemaal. Dat het hem wel degelijk dwarszit moge wel duidelijk zijn; Crom is uit op wraak... Inderdaad, bijna precies zoals Kratos hem voorging.

Niks om-de-beurt
Terwijl je door een sneeuwlandschap wandelt, komen er steeds wezens op je af die duidelijk om een pak slaag vragen. Geef je ze dat niet, dan word je zelf genadeloos in elkaar gestompt. Wraak nemen lijkt makkelijk als de vijanden vanzelf naar je toekomen, maar niets is minder waar. Bloodforge mist een keuzemenu om een moeilijkheidsgraad aan te geven en dat betekent dat de game maar op één niveau te spelen is. Helaas is dat niveau bijzonder hoog en dat merk je vooral wanneer er steeds meer en meer vijanden op je afkomen.

De meeste tegenstanders gaan dood als je op grote snelheid de juiste knoppen induwt. Sowieso zijn er weinig verschillende soorten vijanden, dus je krijgt aardig pijnlijke duimen van eindeloos minions pletten. Enkele grotere bazen vergen naast knoppen rammen iets extra’s in de vorm van timing, maar deze patronen zijn snel te doorzien.

Slechteriken wachten niet hun beurt af en proberen je allemaal tegelijk een kopje kleiner te maken. Als je in een gevecht veel health bent kwijtgeraakt, dan is de kans groot dat je sterft en soms stukken weer opnieuw moet doen. Door de moeilijkheid van de game komt dat erg vaak voor en dat maakt Bloodforge erg frustrerend. Vooral omdat er zelden power-ups voorbij komen om jezelf van wat extra health te voorzien.

Wat nog wel hulp biedt in bittere tijden zijn magische spreuken (die ook te upgraden zijn), verschillende upgrades voor je wapens en de plichtmatige Berserker-modus (Crom wordt boos en dus sterker, net als zijn voorganger Kratos in God of War). Echter, dit alles is in Bloodforge niet erg bijzonder en het maakt de battles weinig afwisselender.

Over weinig afwisselend gesproken, de muziek is daar het ultieme voorbeeld van. Zolang er geen achtergrondmuziek is, is er geen vijand in de buurt. Zodra er een stroom vijanden aankomt, wordt de eentonige, galoppeerachtige muziek ingestart en deze blijft zich net zo lang herhalen tot de groep slechteriken om zeep is geholpen. Aangezien die muziek de hele game lang nagenoeg onveranderd blijft en het aantal keren dat er hordes vijanden op je afkomt enorm is, irriteert de melodie enorm. Helemaal als je al gefrustreerd was omdat je weer bent doodgegaan.

Waar is Crom?
Dat is niet waar de irritatie ophoudt. Soms flipt de camera in zulke mate, dat het nauwelijks duidelijk is wat je precies ziet. Het is in ieder geval niet Crom, terwijl je aan de geluiden hoort dat hij netjes doorslaat wanneer je op de juiste knoppen duwt. Ook als je aan de rand van de spelwereld wandelt, dan weet de camera regelmatig niet vanuit welke hoek je gefilmd moet worden.

Bovendien hapert het beeld wanneer er in een keer teveel op het scherm gebeurt - waaronder een stroom aan vijanden - en ook lijkt Crom te haperen wanneer je over je vijand heen springt. Hij blijft dan als een soort balletdanseres pasjes op het hoofd van de slechterik doen en dat ziet er natuurlijk belachelijk uit en is weinig functioneel.

Geen hersenactiviteit
In tegenstelling tot het eerder genoemde God of War, waarin je regelmatig een puzzel tegenkomt, blijft het in Bloodforge geheel bij hakken en slachten. Je wandelt een stukje door de sneeuw, een moeras of een ander gebied en wordt dan weer een reeks veldslagen voorgeschoteld. De enige hersenuitdaging die je tegenkomt is in het hub-level, waarin het zomaar kan voorkomen dat je de verkeerde kant op loopt en ongewild in een al uitgespeeld level terecht komt. De weg vinden wordt je niet makkelijk gemaakt.

Jammer dat er zoveel factoren tegenstaan in de game, want het is een heerlijk gevoel om je frustratie te botvieren op vijanden en het rode bloed tegen de witte sneeuw te zien vliegen. De animatiestijl is origineel, de game ziet er mooi uit en is bovendien vrij lang voor een downloadbare titel van slechts tien euro.

Het is zo zonde dat Bloodforge na uitspelen eerder een opgelucht gevoel geeft omdat je blij bent van de agressie en frustratie af te zijn, in plaats van het winnaarsgevoel waarbij je voldaan bent en zo trots op jezelf dat je het liefst een ererondje door de kamer zou rennen. Bloodforge bevat te weinig afwisseling in zowel muziek, omgeving als vijanden. Door het gebrek aan plekjes om health op te laden heb je als gamer niet het gevoel de controle te hebben.

Te moeilijk om van te genieten
Al met al is Bloodforge vooral te moeilijk en te frustrerend om in je vrije tijd van te genieten. Het doet ons extra verlangen naar de nieuwe God of War, waarin we zelf mogen kiezen hoe moeilijk de game is, zelf het heft in handen nemen om health te vinden als dat nodig is en als we zin hebben even de hersens aan het werk te zetten in een puzzeltje als de duimen beurs zijn van het slagveld. Allemaal dingen die in Bloodforge ontbreken.