Assassin's Creed Revelations Review

Het einde van een trilogie. Zo kun je Assassin’s Creed Revelations eigenlijk wel noemen. Het is namelijk het sluitstuk voor Ezio Auditore, de held uit de vorige twee Assassin’s Creed games. Daar hebben we uiteraard veel zin in, maar sluit Ezio zijn verhaal wel in stijl af?

Dat moet haast wel. Ubisoft heeft inmiddels al drie keer bewezen dat Assassin’s Creed innovatief en heel erg tof blijft. Telkens weer weet de ontwikkelaar ons te verrassen met ijzersterke gameplay, dus dat moet gewoon wel goed komen. En ja, met zo’n einde als in Assassin’s Creed Brotherhood kun je gewoon niet meer wachten om het vervolg te spelen. Waar wachten we nog op?

Desmond zit vast
Assassin’s Creed Revelations begint waar Brotherhood is geëindigd. Om niet al teveel spoilers los te laten; Desmond belandt na de gebeurtenissen uit Brotherhood in het hart van de Animus, het systeem waarmee Desmond naar het verleden gaat. Daar zit hij vast. En ja, hij moet eruit zien te komen aangezien zijn lichaam in de echte wereld in coma is. Alleen is er weinig tijd en dus moet Desmond zo snel mogelijk de mysteries van Ezio zien te ontrafelen. Maar het gaat nog dieper. Ezio is namelijk op zijn beurt bezig om de gebeurtenissen uit de eerste Assassin’s Creed te ontrafelen. Het gaat dieper en dieper.

Het concept van het verhaal lijkt wel op het concept van de film Inception. Ook daar heb je verschillende lagen, maar dan wel in een andere vorm en betekenis. Ook daar heb je een wereld (Limbo) waar je in vast zit en als je niet snel reageert, daar voor eeuwig vast blijft zitten. Het mag misschien niet echt origineel overkomen – tof is het wel. Het verhaal zal je ongetwijfeld aanspreken.

Desmond’s avonturen
Ook het invoeren van Desmond’s eigen persoonlijke reis zal je aanspreken. Om niet al te veel te verklappen; in Revelations krijg je de kans om verschillende Animus fragmenten te verzamelen. Als je er bijvoorbeeld vijf hebt, ga je naar een soort moderne wereld waar Desmond in first-person allerlei platform-achtige puzzels moet uitvoeren. Gaandeweg kom je meer te weten over Desmond zelf. Voor de liefhebber is er dan ook behoorlijk wat achtergrondinformatie te vinden. Het is echt een hele goede toevoeging aan het spel. Na drie Assassin’s Creed games ben je wel toe aan zoiets nieuws. Het voegt wat frisse lucht toe, iets waar de franchise behoorlijk aan toe is.

Op naar Istanbul
Maar waar Assassin’s Creed Revelations vooral om draait, zijn de avonturen van Ezio in Masyaf en Istanbul. Istanbul is prachtig. Alles, maar dan ook alles wat in Istanbul (ook wel Constantinopel genoemd) staat klopt ook. Het is mooi om de Hagia Sophia, de Hippodroom en vele andere prachtige, oude gebouwen in volle glorie te zien. En ja, het is geweldig om te zien hoe zo’n mooie stad gescheiden wordt door de Bosporus rivier. Hiervan zul je zeker gaan genieten.

Zwak op gang
Het is alleen ongelofelijk jammer dat Assassin’s Creed Revelations vrij zwak op gang komt. Voor bekenden met de franchise is dat best zuur. Probleem bij Revelations is dat Ubisoft ónbewust ervoor heeft gekozen om een ellenlange tutorial aan het spel toe te voegen. De eerste twee à drie uur zullen dan ook besteed worden aan het leren van de besturing van het spel, met daarnaast uitgebreide ‘lessen’ over de nieuwe toevoegingen, waar we later op terugkomen. Het verhaal begint dan ook niet bijzonder interessant, aangezien niet echt duidelijk is wat Ezio precies in Istanbul te zoeken heeft. Het gaat allemaal te snel, je mist het overzicht.

Godzijdank herpakt het spel zich na ongeveer drie uur spelen. Dan zul je merken hoe tof en spectaculair Assassin’s Creed kan zijn. Vooral die missie in de grotten van Istanbul is eentje die misschien wel later in de Canon van de Games komt te staan. Een meesterwerkje, zoals de experts het zullen zeggen. Na een tijdje spelen krijg je ook de nieuwe toevoegingen onder de knie en begin je de stad te leren kennen, zodat je helemaal los kunt gaan.

Geen revolutie, maar verbetering
Qua toevoegingen zit er echter niets echt revolutionairs tussen, en dat is een beetje jammer. Maar dat kun je Ubisoft niet heel erg verwijten aangezien Revelations vanaf het begin al werd neergezet als een voortzetting van Brotherhood. Daarnaast ligt er slechts een jaar tussen de releasedata van beide games, dus voor échte revolutionaire veranderingen moeten we waarschijnlijk op Assassin's Creed III wachten.

Nogmaals, het is jammer, maar het valt te begrijpen. Dat wil niet zeggen dat er totaal niets nieuws is, maar het is vooral een evolutie van de al bestaande elementen. Zo heb je nu de hookblade, een verlengstuk van je hand. Het zorgt ervoor dat je verre sprongen kunt maken, aangezien je je met deze speciale stok op het laatste moment toch nog kunt vastklemmen aan een muur. Het zorgt er tevens voor dat het rondklimmen allemaal wat sneller gaat. En dat is in games als Assassin’s Creed erg fijn.

Andere toevoegingen die je in Assassin’s Creed Revelations kunt aanschouwen zijn bommen, RTS-elementen en de Eagle Sense. Wellicht heb je al in de impressie van onze collega Alwin een duidelijk beeld van deze toevoegingen. Maar om het even kort samen te vatten: bommen voegen een extra dimensie aan de stealth-stukken in Revelations toe. Zo kun je rookbommen gebruiken, die voor afleiding bij wachters kan zorgen. Voor de moordlustige gamers zijn er ook dodelijke bommen waarmee je meerdere vijanden tegelijk kunt opblazen. Maar stealth is dus belangrijker geworden. Met de Eagle Sense krijg je ook nog de mogelijkheid om doelwitten te identificeren en het gelopen pad van een zeker iemand te vinden. Het maakt het voor jou een stuk makkelijker, maar niet minder leuk.

Schuilplaatsen verdedigen
Dan heb je nog de real-time strategy elementen in Assassin’s Creed Revelations. Aangezien je al een grote reputatie hebt vergaard in de vorige twee games, heb je gelijk aan ’t begin de beschikking over een grote groep mede-assassins. Deze groep staat echter onder druk van de tempeliers, en de tempeliers willen dan ook al te graag de schuilplaatsen van jouw organisatie veroveren. Die moeten verdedigd worden.

Als er een aanval komt, krijg je de taak om als leider ervoor te zorgen dat er goed verdedigd wordt. In een vorm van een tower defense minigame krijg je de beschikking over een ruimte waar je je sluipmoordenaars, met geweer, boog of gewoon mes, kunt plaatsen achter de barricades of op de daken. Het is eigenlijk best wel makkelijk geïmplementeerd door Ubisoft. Echte diepgang vind je hier niet en eigenlijk voelt het een beetje simpel en afgeraffeld aan. De uitdaging ontbreekt.

Multiplayer
Met Brotherhood werd er een multiplayer aan de serie toegevoegd en die keert weer terug in Revelations. Met nieuwe modi, maps en personages moet de multiplayer van het spel gewoon aantrekkelijk zijn. Niets meer, niets minder. Grote verandering ten opzichte van Brotherhood zijn er bijna niet. Wel krijgen spelers nu de mogelijkheid om een eigen (tweede) wapen te kiezen. Daarnaast zit er in de Deathmatch modus geen kompas meer, waardoor je dus écht op je hoede moet blijven. Een simpele, maar óh zo belangrijke verandering die de multiplayer een stuk uitdagender maakt.

De nieuwe modus Artifact Assault is in feite Capture the Flag onder een andere naam. Zorg ervoor dat je de vlag pakt en hem naar je thuisbasis brengt. Het is onze persoonlijke favoriet, maar ook niet-liefhebbers zullen van deze modus genieten. Want ja, rennen voor je leven hoort nu eenmaal bij Assassin’s Creed.

Begint zwak, eindigt sterk
Het is bijzonder jammer dat Assassin’s Creed Revelations in de eerste twee à drie uur niet weet te imponeren op de speler. Daardoor weet het spel niet gelijk een goede indruk te maken. Ook het gebrek aan echte vernieuwing zorgt ervoor dat het cijfer iets lager uitvalt dan zijn voorganger. Maar vergis je niet: hard werken wordt beloond. Als je gewoon doorgaat, zul je genoeg epische en spectaculaire dingen beleven. Denk maar aan Desmond’s avonturen en het verkennen van het enorme Istanbul dat als decor voor de game dient. Daarom is Assassin's Creed Revelations zeker de moeite waard en een waardig afscheid van Ezio.