Assassin's Creed Chronicles Russia Review - Verplicht sluipen in St. Petersburg

En dan is het alweer tijd voor de derde en laatste Assassin's Creed Chronicles game. De Assassin's gaan deze keer naar het altijd prachtige Rusland aan het begin van de 20e eeuw. Lees hier onze Assassin's Creed Chronicles: Russia review.

Ongeveer een jaar geleden verscheen Assassin's Creed Chroncles:India. Deze game werd goed ontvangen en luidde het eerste deel in van de trilogie zoals deze vandaag in de winkels ligt. Ook het tweede deel van de Chronicles serie, te weten China, was een vermakelijke game. Kan Assassin's Creed Chronicles: Russia dat trucje herhalen?

Laten we beginnen met de setting van de game. Niet geheel verrassend bevinden wij ons deze keer in Rusland. Nikolai Orelov wil met pensioen, maar moet nog één missie voltooien om de assassin's te redden van de plannen van de templars. Het is 1918, Sint-Petersburg net na de Russische revolutie, een donkere en historisch heel belangrijke tijd in de geschiedenis van de mensheid.

Ubisoft en ontwikkelaar Climax hebben dit goed door en zij gebruiken enorm donkere en duistere tinten om deze periode te accentueren. De uitstraling van de game is verre van vrolijk, zeker in vergelijking tot de twee vooorgaande Chronicles games. Maar dat is niet iets negatiefs, het past juist prima bij de uitstraling van de game. De setting is simpelweg goed neergezet.

Verder is het nog vermeldingswaardig om te vertellen dat Assassin's Creed Chronicles Russia de 'jongste' Assassin's Creed is tot nu toe. Geen enkele Assassin's Creed is gebaseerd op evenementen dichter bij de tijd waarin wij nu leven. Het is interessant om te zien of het verhaal van volgende Assassin's Creed delen hierop in gaan spelen. Een Assassin's Creed in de 20e eeuw is namelijk iets waar veel fans om vragen.

Ubisoft gooit het duidelijk over een andere boeg de komende jaren. 2.5D games en misschien geen Assassin's Creed in 2016 zijn daar goede voorbeelden van. Toch blijft Ubisoft (gelukkig) ook vasthouden aan sterke elementen van voorgaande titels in de inmiddels langlopende franchise. Net zoals Assassin's Creed Syndicate is zijn er namelijk meerdere speelbare personages.

Chronicles Russia focust zich het meeste op Nikolai, maar hij is niet de enige Assassin in Sint-Petersburg. Een dame met de simpele naam Anastasia Nikolaevna behoort ook tot de selecte groep Russische Assassin's. Beide hebben andere kwaliteiten, net zoals Jacob en Evie in Assassin's Creed Syndicate. De afwisseling is zeer welkom en zorgt voor diversiteit. Nikolai is wat sterker en langzamer, waar Anastasia sneller is.

Nu alle drie de Chronicles games uitzijn, kunnen we concluderen dat alle drie de games vrij verschillend zijn. Niet alleen qua setting, maar zeker ook qua wapens die je gebruikt. In Chronicles Russia heb je bijvoorbeeld het zogeheten speertouw. Dat gebruik je onder andere om dingen van de muur los te trekken. Hierdoor ontstaan enkele nieuwe gameplay-elementen.

Maar een vrij moderne tijd vergt ook vrij moderne wapens. Daarom zal Nikolai veelvuldig zijn geweer pakken en zullen vijanden dat ook doen. De kern van het spel is om niet gezien worden en overal langs te sluipen, maar gevechten zijn soms toch onvermijdelijk. Dan past het eigenlijk niet zo goed in de Assassin's Creed serie om te gaan schieten. Assassin's gebruiken zwaarden en messen, geen sniper rifles.

Assassin's Creed Chronicles Russia is eigenlijk gewoon een 2.5D platformer en bij platformers hoort een gezonde dosis frustratie. Als er echter ook nog eens een tijdselement aan verbonden is, wordt deze frustratiefactor enorm verhoogd. De vereiste precisie en het daarmee samenhangende aantal keren dat je de missies opnieuw moet doen, zorgen misschien wel voor een iets te hoge frustratie.

Wat daarnaast ook voor hoge frustratie zorgt, is het combat systeem. Het is de bedoeling dat je sluipt, niet gezien wordt en vooral geen gevecht aangaat met vijanden. Doe je dat wel, dan ben je binnen één schot of slag dood en kun je weer opnieuw beginnen. Het is dus niet mogelijk om all guns blazing op een groepje van drie wachters af te rennen en ze af te slachten. Hoewel het feit dat sluipen centraal staat erg leuk is, kan dit wederom voor enorm veel irritatie zorgen.

Het verhaal in de drie Chronicle games volgt elkaar op. Het is niet per se nodig om alle delen gespeeld te hebben voordat je begint aan Russia, maar het is wel aan te raden. In het verhaal worden namelijk meerdere keren gebeurtenissen uit de eerdere twee delen naar voren gebracht. Het is dan beter en ook leuker voor het verhaal wanneer je weet waar dat dan over gaat.

Je kan er voor kiezen om de gehele trilogie in één keer te kopen, of je kan ervoor kiezen om de delen apart te kopen. In het eerste geval ben je tussen de 25 en 30 euro kwijt. In het tweede geval ben je 10 euro per deel kwijt en betaal je dus alsnog 30 euro. Maar is Assassin's Creed Chronicles Russia dat wel waard?

De setting in Assassin's Creed Chronicles Russia is gaaf en perfect neergezet. Daarnaast is ook het speelbaar zijn van meerdere personages een erg leuke toevoeging. Het vrij moderne tijdstip van 1918 brengt echter ook wat problemen met zich mee. De moderne wapens zorgen ervoor dat gevechten eigenlijk niet mogelijk zijn. Daarom is het in Chronicles Russia vooral de bedoeling om te sluipen en niet om te vechten.

Dit zorgt enerzijds voor een andere manier van spelen dan die we gewend zijn, maar anderzijds levert dit af en toe enorm veel frustratie op.Assassin's Creed Chronicles Russia is een zeer goede game in een leuke setting, maar is zeker niet voor iedereen weggelegd. Iemand die een traditionele AC wil met brute actie, is aan het verkeerde adres. Sta je open voor een keer wat anders en lekker sluipen, dan is Chronicles Russia dé game voor jou.