Army of Two: The 40th Day Review

De maand januari is nog niet eens afgelopen en we hebben al mogen genieten van de twee toptitels Bayonetta en Darksiders. Nu is het de beurt aan Army of Two: The 40th Day. Wordt dit tweede deel uit de Army of Two franchise een game die we aan de lijst van toppers mogen toevoegen? Of belandt dit spel al op de veertigste dag in de budgetbakken?

Gevangen in Sjanghai
Met Army of Two gaf Electronic Arts iets minder dan twee jaar geleden aan wat nou eigenlijk een echte co-op game is. Met Army of Two: The 40th Day bouwt EA verder op dit principe. Het duo waar het allemaal om draait, Tyson Rios en Elliot Salem, bevindt zich nu niet meer in Irak, maar nog een stuk verder weg, namelijk in Sjanghai.

De twee heren zijn daar bezig met een doodnormale routinemissie om te doen wat ze graag doen: geld verdienen door middel van knallen, veel knallen. Maar opeens ontploft de hele boel en voordat je het weet ligt bijna de hele miljoenenstad in puin en wil je er natuurlijk zo snel mogelijk vandoor.

Je vraagt je natuurlijk tijdens het spelen af hoe dit allemaal komt. Echter zul je tot het einde van de game moeten wachten voordat je erachter komt wat er aan de hand is. Het is nu de bedoeling dat je je een weg door Sjanghai heen knalt en vecht. Dit kan samen met een vriend op de bank, door middel van split-screen, in je eentje met een AI-partner, of online. De game komt het beste tot zijn reacht als je het spel samen met een vriend online speelt. Dit komt omdat de split-screen modus niet helemaal geweldig werkt en het erg wennen is, meer daarover kon je al lezen in onze eerdere hands-on impressie.

Wat kies jij?
Maar goed, terug naar de Sjanghai. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om zomaar uit een instortende miljoenenstad te ontsnappen. Zo zul je namelijk als vrij snel voor verschillende morele keuzes komen te staan. Deze keuzes draaien er om of je een bepaald persoon, of dier, laat leven of niet.

Aan de hand van jouw keuze, welke niet altijd voor de handliggend is, krijg je een animatiefilmpje te zien. Hierin wordt duidelijk hoe de keuze die jij gemaakt hebt, invloed heeft op het leven van diegene. Dit is leuk gedaan, maar het voegt niet echt iets toe en veranderd het verhaal ook niet direct. Echter is het wel een aardige toevoeging. Zo heb je namelijk ook weer een goede reden om de singleplayer opnieuw door te spelen.

Deze singleplayer is trouwens, in tegenstelling tot het eerste deel, een achtereen lopend geheel. Je hebt nu geen losstaande missies meer. Dit is een redelijke verbetering. In het eerste deel was er namelijk vrijwel geen verhaal aan de singleplayer verbonden. Hoewel het verhaal nog steeds niet echt boeiend is, is het tenminste wel een echt verhaal. Je zult hier wel in een kleine tien uurtjes doorheen kunnen knallen.

Aggro
Het belangrijke in een game als Army of Two: The 40th Day, is de gameplay, of beter gezegd: de co-op gameplay. En gelukkig kunnen we dan ook zeggen dat dit tenminste een stuk beter is dan het verhaal in de game. In dit tweede deel is de gameplay weer gebaseerd op het aggro-systeem. De speler die het meest agressief is en er op los knalt, zal vrijwel alle aandacht van de vijand naar zich toe trekken. De andere speler kan dan makkelijk via een andere route de vijand ‘flanken’, aangezien je nu als het ware onzichtbaar bent voor de vijand. Vervolgens kun je de vijand in zijn rug knallen, waardoor de vijanden zich op jou kunnen richten. De ander kan dan weer het principe herhalen.

In het begin van de game zul je waarschijnlijk nog niet zo tactisch te werk gaan en het systeem niet optimaal gebruiken. Maar in latere missies zul je merken dat je het zeker nodig hebt en de levels er ook meer op ingesteld zijn. Ook kun je dan niet meer zonder deze tactiek. Vooral wanneer er opeens verschillende sterkere vijanden met een minigun of grenade launcher op je afkomen. Hoewel we dit systeem natuurlijk al kennen uit het eerste deel, zorgt het wederom voor interessante situaties en mogelijkheden.

Vernieuwingen
Ook zijn er natuurlijk vernieuwingen in de game. Zo heb je nu, naast de eerder genoemde morele keuzes, ook 'mock surrender'. Tijdens dit zogeheten ‘co-op moment’, kan één van de twee heren doen alsof hij zich overgeeft. Maar wanneer de vijanden dan naar je toe komen lopen om met je af te rekenen, pak je snel je pistool en knal je hun kop eraf! Echter hoeft dit niet per se met een pistool. Je kunt namelijk ook uit één van de verschillende andere wapens kiezen. Deze wapens kun je helemaal zelf naar eigen smaak aanpassen en dit gaat nog dieper dan het eerste deel. Van een andere richter tot een nieuwe loop, je kunt vrijwel alles customizen.

Daarnaast bevindt zich nu niet alleen een headset onder de altijd stoere maskers van Rios en Salem, die je nu trouwens zelf kunt aanpassen, maar ook een hele handige GPS. Hiermee kun je vijanden ‘taggen’, die je dan vervolgens door de muur kunt zien, de weg naar je volgende doel vinden en informatie krijgen over de personen waar je op dat moment op richt. Maar jammer genoeg heeft deze GPS ook een nadeel. De batterij raakt namelijk nogal snel op. En dat kan soms vervelend zijn als je net wat vijanden hebt ‘getagged’ of de weg naar je doel probeert te vinden.

De vernieuwingen stoppen echter niet bij de singleplayer en co-op. Er zijn namelijk ook een aantal nieuwe modi voor de multiplayer. Eén van deze modi is Extraction, waarin je golven van vijanden moet tegenhouden. Je speelt in groepen van vier en moet per ronde een steeds groter gebied van de kaart beschermen en volhouden tot de 16e ronde. Deze modus was helaas een pre-order bonus, waardoor de meeste mensen een maand moeten wachten voordat ze ermee aan de salg kunnen.

Audiovisueel
Aangezien Army of Two al bijna twee jaar geleden verscheen, zou je denken dat Army of Two: The 40th Day met z’n tijd meegaat en grafisch flink verbeterd is. Echter valt dit tegen. De presentatie van de game is goed. De GPS is heel vet in de game verwerkt en het ‘camera-achtige’ menu ziet er leuk uit. Ook de personages zien er prima uit, maar de omgevingen zijn slecht gedetailleerd en vaak gewoon lelijk. En dan hebben we het nog niet eens over de explosies en instortende gebouwen. Dat lijkt eerder op een kaartenhuis dat in elkaar stort met wat 2D-plaatjes van rook en vuur eromheen, dan een gebouw dat de grond in wordt gestampt.

Daarentegen is de audio in het spel netjes verzorgd is. De stemmen klinken overtuigend en ook de grappen tussen de twee heren komen leuk over. Een leuk weetje is trouwens dat de stem van Elliot Salem dezelfde stem is als die van Nathan Drake uit de Uncharted franchise. Tevens heeft de dictator achter het ‘The 40th Day Initiative' een stem die geweldig bij hem past en ook overtuigend overkomt. Ten slotte is de muziek niet memorabel, maar bouwt gelukkig wel de spanning op en brengt je in de goede sfeer.

Conclusie
Army of Two: The 40th Day is zeker beter dan het eerste deel. Maar dit betekent nog niet dat het een topper is. Grafisch voelt het spel gedateerd aan en de vernieuwingen in de game zijn ook niet overweldigend. Daar tegenover staat echter de goede en sterke co-op gameplay, die jammer genoeg niet lang meegaat. Het verhaal heb je namelijk al in minder dan tien uur uitgespeeld en een hele grote multiplayer biedt de game je niet. Als je opzoek bent maar een co-op game, is Army of Two: The 40th Day een must-have, maar anders kun je het spel beter pas na de veertigste dag uit de budgetbak vissen.