Aquaman Review - Spelen in het water was nog nooit zo goed

Houd je van spelen in het water, superhelden en actie? Dan is Aquaman echt iets voor jou. Jason Momoa veroverde al eerder de harten van vele fans als Aquaman in DC’s Justice League. Nu is het dan eindelijk tijd voor zijn eigen film. Lees deze Aquaman review om te weten te komen wat wij ervan vonden.

Arthur Curry (ofwel Aquaman) is geen normaal mens. Hij is de zoon van zowel een mens als een Atlantiër en is daardoor een mix tussen beide rassen. Arthur groeit op bij zijn vader in de buurt van het water, terwijl zijn moeder de koningin van Atlantis is en daardoor al snel terug naar de zee moest keren. Arthur komt er al op jonge leeftijd achter dat hij anders is dan de rest, want hij heeft een speciale band met de zee en de wezens die in de wateren leven.

Op latere leeftijd komt Arthur voor het blok te staan over wie hij is. Hij is namelijk de enige ter wereld die de oorlog tussen de zee en het land kan voorkomen. Een oorlog die zijn broer, koning Orm (gespeeld door Patrick Wilson), wil riskeren om te voorkomen dat de mens nog meer schade kan aanrichten aan de wereld onder de zee. Arthur is alleen de oudere broer en heeft een betere aanspraak op de troon van Atlantis en dat zorgt voor een goede basis.

Aquaman zit vol met actie en energieke gevechten. Soms zelfs iets te veel, maar dat zijn we wel van superheldenfilms gewend. Jason Momoa (Aquaman) is badass als hij vecht, maar heeft ondertussen ook tijd om een grapje te maken. Aquaman is ijzersterk, want hij is bestendig tegen messen, kogels en granaten en kan daarnaast ook alles optillen of weggooien, zowel op het land als onder water.

Over gevechten gesproken: Arthur neemt het in de film op tegen zijn broer Orm. De twee broers nemen het tegen elkaar op in een vechtarena waarbij het lot van de wereld hangt aan een zijden draadje. De spanning is goed voelbaar, want beide broers haten elkaar. Arthur blijkt in het begin niet sterk genoeg, want hij mist namelijk een essentieel wapen: de drietand van oud-koning Atlan die hij in de film moet zien te vinden.

De oorlogsgevechten die zich onder water plaatsvinden zijn van enorm grote schaal. Ze zijn chaotisch en overal waar je kijkt wordt gevochten, wat ervoor zorgt dat je niet altijd weet waar je moet kijken. Het zijn niet alleen Atlantiërs die onder water de baas zijn, want zeedieren zijn namelijk volop in overvloed. Noem het maar op: zeepaardjes, haaien, krabben, schildpadden, orka’s en walvissen en wat allemaal nog wel niet meer? De toekomst van de zeven zeeën staat op het spel, dus de dieren die erin leven vechten zelf ook mee. Een tikkeltje overdreven, maar wel essentieel om te laten zien dat iedereen erbij betrokken is.

Je ziet dat er tijdens het maken van de film daadwerkelijk is gekeken naar de details. Zo zitten er in de kostuums schubben verwerkt, zweven haren onder water met de stroming mee en heeft elke stam een eigen soort uitstraling en passende kenmerken. Er is goed gelet op simpele dingen, zoals bijvoorbeeld zwaartekracht.

Botsingen, explosies en instortende gebouwen zien er in de film ook goed uit. De speciale effecten zijn voor de film essentieel, vooral in de scenes die onder water plaatsvinden. Hier en daar ziet het zwemmen er wat onrealistisch uit en lijkt het meer op zweven, maar dat wordt gelukkig goed gemaakt door de vechtscenes onder water. Die zijn namelijk uniek en van hoge snelheid.

Atlantis ziet er heel magistraal, kleurrijk en massaal uit. Veel aparte gebouwen, snelwegen, kamers en arena’s onder water. Er is geprobeerd om Atlantis zo veel mogelijk kenmerken van een echte stad te geven zodat de Atlantiërs zich als vissen in het water voelen. Je ziet bovendien dat Atlantis al ver vooruitloopt op de mensenwereld als het gaat om technologische hoogstandjes.

Door acteur Jason Momoa ga je om hoofdpersoon Arthur Curry geven. De acteerkunsten van Momoa zorgen ervoor dat je een emotionele band met zijn personage krijgt. Vooral de band die Aquaman heeft met zijn vader zorgt voor de nodige traantjes. Zijn vader, Tom Curry, wordt gespeeld door Temuera Morrison.

De andere acteurs komen minder tot hun recht. Patrick Wilson toont geen of nauwelijks emotie als koning Orm, maar misschien is dat wel de bedoeling. Mera (vertolkt door Amber Heard) is te voorspelbaar als personage. Qua liefdes perikelen wordt een vat vol clichés opengetrokken.

Het enige interessante moment van Mera is als ze samen met Arthur het land op gaat om een drietand te zoeken. Ze is niet bekend met mensen en dat is te merken in de scene, wat zorgt voor een fijn en prettig rustmoment tussen alle actiescenes door. Helaas wordt de rust al snel onderbroken door de typische slechterik, Black Manta.

Want die klassieke rivaal van Aquaman, uit de comics, wordt gespeeld door Yahya Abdul-Mateen. Manta, of Black Manta, is een piraat die samen met zijn vader onderzeeërs berooft en dat wordt hem zwaar betaald gezet door Aquaman. Manta overleeft en wil wraak. Een klassieke bad guy dus. Hij krijgt in de film technologie vanuit Atlantis waarmee hij meer kans heeft om Aquaman te verslaan. Black Manta is alleen eerder een afleiding dan een toevoeging in de film. Hij zou beter geschikt zijn voor een sequel.

Het achterliggend thema in Aquaman is, naast het voorkomen van de oorlog, milieuvervuiling. Er wordt in Aquaman namelijk aardig veel kritiek gegeven op de manier waarop de mens het milieu vervuilt. Zo zie je in de film afval op stranden aanspoelen, vissen vastzitten in stukken plastic en containers vol afval op de zeebodem liggen. Een van de redenen waarom Orm oorlog wil voeren tegen de mensen is vanwege die vervuiling.

Visvangst komt ook voorbij als kritiekpunt. Mera zegt op gegeven moment dat ze Orm wel kan begrijpen als je kijkt naar hoeveel zeedieren er worden vermoord en gevangen ten goede van de mensen. Dus in dat opzicht zijn Orms motieven te begrijpen, maar dit maakt hij duidelijk door middel van te veel clichés. Denk aan 'het is tijd voor Atlantis om op te staan'.

Die clichés zien we wel vaker in superheldenfilms, maar in Aquaman zijn ze irritant. Wat ook cliché is, is het einde van Aquaman. Die is totaal niet te vergelijken met het einde van bijvoorbeeld Avengers: Infinity War. Het einde is heel simpel en heel voorspelbaar. Het is erg zonde dat het einde zo voorspelbaar is, want het einde had zo veel meer kunnen zijn. Een gemiste kans.

Water en land komen in de film samen en dat is mooi te zien, met Arthur Curry als hoofdrolspeler in deze samensmelting. De actiescenes en oorlogscenes komen goed tot zijn recht en zijn immens groot van schaal waardoor je je tijdens deze film echt geen seconde hoeft te vervelen. De film zit boordevol goede speciale effecten, die een lust voor het oog zijn.

Het einde is daarentegen erg voorspelbaar. De acteurs waren matig in het vertolken van hun rollen, behalve Jason Momoa dan. Dat, en de irritaties waar Black Manta voor zorgt, maakt de film geen topfilm. Wel is Aquaman snel van stof en is de film voor dat je er erg in hebt voorbij. Aquaman draait vanaf 13 december in de bioscoop.