Amnesia: The Dark Descent Review

Een goede horrorgame bevat een geweldige sfeer, geheimzinnige vijanden en een knap verhaal. Onafhankelijke ontwikkelaar Frictional Games probeert zich te specialiseren in het maken van horrorgames en komt met Amnesia: The Dark Descent.

Er zijn slechts weinig ontwikkelaars die zich wagen aan horrorgames. Voornamelijk omdat het zo moeilijk is om de ijzersterke sfeer neer te zetten die je wel echt nodig hebt als je iemand de stuipen op het lijf wil jagen. Bekende spellen uit het genre waaronder F.E.A.R., Dead Space en Resident Evil bevatten heel wat schrikmomenten, maar het angstgevoel gaat al snel weg vanwege de actievolle momenten. Indie ontwikkelaar Frictional Games richt zich volledig op horrorgames en heeft met de Penumbra franchise al aangetoond dat het bedrijf tot de absolute wereldtop behoort. Ditmaal komt de ontwikkelaar op de proppen met Amnesia: The Dark Descent. Zal ook dit spel onze nekharen recht laten staan?

Geheugenverlies
Het spel neemt ons mee naar 1839 en laat ons kennis maken met Daniel, een jonge Londenaar die wakker wordt in een duister kasteel met geheugenverlies. Al snel ontdekt hij een brief die hij zelf heeft geschreven. In de brief staat dat hij ervoor heeft gekozen om zijn herinneringen te wissen en dat hij op zijn hoede moet zijn voor een levende nachtmerrie die hem blijft volgen. Suf en verward doorzoekt Daniel het kasteel om, zoals de brief het wil, een oude en zwakke man genaamd Alexander van Brennenburg te vermoorden. Daniel komt al snel te weten dat deze taak niet zo eenvoudig zal zijn. Hoewel het verhaal erg mysterieus is, draait alles wel uit op een vrij voorspelbaar en teleurstellend einde, zeer jammer, maar de gameplay is gewoon zo goed dat dit verder niet veel uitmaakt.

Enge effecten
Tijdens je tocht in het kasteel word je geconfronteerd met heel wat angstaanjagende effecten. Een deur kan vlak achter je dichtslaan, een piano kan uit zichzelf een hele melodie spelen en schaduwen kunnen van vorm veranderen. Het klinkt misschien heel klassiek en stereotiep, maar Amnesia: The Dark Descent zit boordevol met dit soort effecten die al heel snel op je gemoed zullen werken. De camera helpt je ook al helemaal niet. Objecten die vlak voor je staan zullen scherp getoond worden maar aan de rand van je beeld is alles erg wazig en beweeglijk.

Psychologische horror
Wat Amnesia: The Dark Descent zo eng maakt, is het feit dat je niet met een stoere actieheld speelt. Je bent slechts een eenvoudige man die bij de minste vorm van gevaar enkel kan wegkruipen achter een hoekje of in een kast. Het is deze machteloosheid die je dwingt om de hele tijd goed op te letten wat er rondom je gebeurt. Een eenvoudig geweerschot lost namelijk niets op.

De horror is dus voornamelijk psychologisch en het echte gevecht gebeurt dan ook in je hoofd. Alle vreemde geluiden en gebeurtenissen zitten Daniel dwars en dus moet je ervoor zorgen dat je niet gek wordt. Dit kun je voorkomen door in goed verlichte ruimtes te blijven en door erg spaarzaam te zijn met je olielampje. Het spelverloop dwingt je echter om donkere terreinen te verkennen en hierin ligt nu net de uitdaging van Amnesia. Het is vaak erg moeilijk om de moed te verzamelen om een donkere kamer binnen te lopen.

Stemmen in je hoofd
Naast de mentale gevaren zijn er ook echte monsters die door de gangen van het kasteel dwalen. Deze kun je enkel ontwijken door slim gebruik te maken van je omgeving en zoals je waarschijnlijk al zult raden, houdt dit in dat je door donkere ruimtes moet sluipen. Blijf je lang in een donkere ruimte, dan zal alles beginnen te duizelen en merk je dat Daniel labiel wordt. Hij hoort stemmen in zijn hoofd en zal luid beginnen te hijgen, totdat hij door zijn knieën zakt en als een gek begint te lachen. Het mag duidelijk zijn dat je op deze manier een eenvoudige prooi vormt voor de ronddwalende monsters. Om te kalmeren ga je gewoon terug in het licht staan, maar ook hier zullen de vreemde wezens je snel opmerken en dus moet je de hele tijd risico’s nemen en je omgeving bespeuren.

Knappe physics
Amnesia: The Dark Descent draait op de HPL-engine die Frictional Games zelf heeft ontwikkeld. Deze engine kan erg veel details weergeven en dus wordt er heel wat gevraagd van je grafische kaart. Mensen met een oudere computer hoeven zich ondanks alles toch geen zorgen te maken, het spel is net zo eng op een lagere resolutie. Het zijn vooral de hyperrealistische physics die je zullen verwonderen. Je kunt heel wat objecten oprapen en weggooien, kroonluchters zullen heel netjes aan het plafond zwaaien en blaadjes dwarrelen over de grond. Ook het geluid is van een erg hoge kwaliteit. Amnesia bevat weinig muziek maar je hoort wel steeds je eigen voetstappen. Wanneer je op donkere plekken loopt hoor je je eigen hartslag en ademhalingen. Het enige geluid dat niet zo sterk is, zijn de stemmen die je hoort tijdens het lezen van een brief.

Angstaanjagend goed
Frictional Games heeft de perfecte mix gevonden tussen een vlot spelverloop en pure spanning. Het spel valt niet te vergelijken met de meer populaire horrorgames en is volledig uniek. De sfeer is zo goed dat je bij momenten het spel even moet neerleggen om tot rust te komen. Het spel is dan ook vooral bedoeld voor de echte liefhebbers van horrorgames en is zeker niet geschikt voor mensen die niet tegen een stootje kunnen. Het geluid is niet altijd even sterk, maar dat mag je zeker niet afschrikken. Voor de zachte prijs van 14,99 euro is deze game zeker de moeite waard.