Alien Breed 3: Descent Review

Alien. Een Engelse term, eigenlijk met de betekenis 'andere', in het bijzonder gebruikt voor een buitenaards wezen. Zo, daarmee hebben we gelijk beknopt uitgelegd waar Alien Breed 3: Descent overgaat. Dit derde spel in de franchise blijft namelijk trouw aan het thema en draait om niets minder dan aliens. Maar is het spel buitenaards goed of faalt ontwikkelaar Team17 in het afleveren van een goed spel?

Conrad, een ingenieur, is de man waar je in Alien Breed 3 mee aan de slag gaat. Het verhaal is vervolgens simpel en grofweg hetzelfde als dat in de voorgaande delen. Via een strip in het begin van het spel wordt vaag duidelijk wat er aan de hand is, met de nadruk op vaag. Het ruimteschip van Conrad, de Leopold, is in contact gekomen met een ander ruimteschip in een sterrenstelsel ver, ver weg.

Geheel onverwacht wordt dat andere schip bewoond door aliens, boze aliens. Waarom zijn ze boos? Omdat jij met je lompe kop tegen hun schip aan bent gevaren natuurlijk. En het universum is groot, het is dan ook moeilijk om onbedoeld een ander schip te raken. Het enige wat je hoeft te weten is dat ze boos zijn op jou en jij als de sodemieter van dat schip af moet zien te komen.

Knallennnnnn!!
Ontsnappen van dit schip gebeurt in de vorm van een top-down shooter. Het principe van de gameplay is dan ook zeker wel ‘old school’ te noemen en vrij weinig tot niet veranderd ten opzichte van de eerdere delen in de Alien Breed serie. Het is immers nog steeds een top-down shooter, waarin vijanden in groten getale op je afkomen, munitie schaars is en waarin de dood je regelmatig komt opzoeken om je een heel eind terug te sturen dankzij het meedogenloze checkpoint-systeem. Het komt er simpelweg op neer dat je in het spel vrijwel alleen bezig bent met maar één ding: knallen, knallen en nog eens knallen.

Dit knallen is dan ook iets wat, godzijdank, goed werkt. Zonder moeite loop je met de linker analoge stick en richt je je wapen met de rechter stick. Schieten is het belangrijkste en doe je met de rechter trigger, items kun je gebruiken door de linker trigger in te drukken. Ten slotte heb je natuurlijk ook nog de mogelijkheid om te rennen, je wapen te herladen en acties uit te voeren in de omgeving. Veel is er echter niet te doen in de omgevingen.

Het komt er, naast het knallen, altijd op neer dat je naar een controlepaneel moet rennen om vervolgens de schakelaar over te halen zodat de deur naar de volgende ruimte open gaat. Door het ontbreken van een duidelijk verhaal, net als in de eerdere delen van de serie, ben je vaak bezig met bepaalde doelen te behalen zonder dat je weet waarom je dit doet. En dat vijf uur lang, een redelijk lange speelduur voor een downloadbare titel.

Meer modi
Daarnaast zijn er ook andere modi om te verkennen. Naast de singleplayer campagne heb je namelijk ook ‘Free Play’ en de ‘Survivor Mode’. In Free Play kun je elk vrijgespeeld level uit de singleplayer simpelweg opnieuw spelen en in Survivor Mode worden er hordes monsters op je afgestuurd en moet jij, zoals je begrijpt, het zo lang mogelijk overleven. Ook is het mogelijk om dit samen met een vriend te spelen. De game ondersteunt namelijk co-op. Jammer genoeg zijn er online nog maar weinig gamers te vinden om samen mee te spelen. Echter kun je ook samen op één console spelen, wat bij dit spel sowieso leuker is dan online.

Audiovisueel
Door gebruik te maken van de Unreal Engine 3 weet Team17 ervoor te zorgen dat het spel er grafisch redelijk uitziet. Details zijn nog lang niet zo scherp als het hoort, maar de sfeer is wel goed in het spel. Variatie in omgevingen zijn minimaal, net zoals de afwisseling van verschillende soorten aliens. Net als de graphics, is het geluid ook wel goed verzorgd, maar is het niet bijzonder goed.

Niet goed, niet slecht
Het is Team17 niet gelukt om een buitenaards goed spel te maken, maar ze hebben ook zeker niet gefaald. De game doet in principe namelijk niets fout, maar blinkt tegelijkertijd ook nergens in uit. Het verhaal is zo dun als een zijdedraadje en net als in de vorige delen is variatie in de singleplayer weer ver te zoeken. De co-op zorgt voor aardig wat extra speeluurtjes na de vijf uur durende singleplayer. Vernieuwingen ten opzichte van het vorige deel zijn echter moeilijk te vinden. Je kunt het spel dan ook moeilijk een verbetering noemen.