300: Rise of an Empire (film) Review

Toen de originele 300 in 2006 uitkwam stond vrijwel iedereen met open mond te kijken naar de over-the-top slow-motion gevechten en het vele digitale bloed. Inmiddels zijn we acht jaar verder en heeft Starz met vier seizoenen Spartacus bewezen dat 300 niet als enige spectaculaire 'historische' gevechten neer kan zetten. Heeft producent Zack Snyder het in zijn mars om het succes van 300 te evenaren met 300: Rise of an Empire?

Waar Zack Snyder bij de eerste 300 de regisseur was, heeft hij ditmaal het stokje overgedragen aan Naom Murro, die hiervoor alleen regisseur was van de romantische komedie Smart People uit 2008. De grootste invloed van de film blijft echter voortvloeien uit de samenwerking tussen Snyder en de schrijver, alsook tekenaar Frank Miller. Laastgenoemde schreef en tekende al in 1998 de comic 300 en daar was de hele film - inclusief stijl - op gebaseerd. Dus toen Miller besloot om een vervolgserie op de strips te maken, was Snyder er als de kippen bij om er weer een film van te maken.

In Rise of an Empire kijken we naar de andere kant van het verhaal. Althans, naar een ander gebied. De film speelt zich namelijk grotendeels af ten tijden van de originele 300, maar focust zich ditmaal op de Atheense generaal Themistokles (Sullivan Stapleton). Waar koning Leonidas en zijn Spartanen op droge grond vochten, daar vochten Themistokles en zijn mannen het liefst op oorlogsschepen, met de zoute lucht in de neus en het water tussen de tenen. Daar heeft hij als taak om de beruchte Artemisia (Eva Green) tegen te houden, die met een enorme overmacht aan grote, logge schepen Griekenland probeert te bereiken.

Op het feit na dat Themistokles voor een onmogelijke taak staat, heeft Artemisia ook nog eens een appeltje te schillen met de Atheen. Het is immers niet de eerste keer dat de Perzen proberen Griekenland binnen te vallen, om hen eens en voor altijd te leren dat democratie niet werkt. Jaren eerder probeerde koning Darius met een flinke overmacht het land in te nemen, maar met een gedurfde en verrassende tactiek werkte Themistokles de Perzen terug de zee in. Tussen al het geweld door werkte hij ook nog even een pijl in de borst van Darius, die niet al te lang na thuiskomst het loodje legde. Zijn rechterhand Artemisia zwoor wraak en Darius z'n zoon, Xerxes (Rodrigo Santoro), viel al snel haar onder haar macht.

Nadat Xerxes op advies van Artemisia een rondje door de woestijn ging lopen, stuitte hij op een grot met kluizenaars. Daar in die grot veranderde Xerxes in meer dan een koning, hij werd een God-koning. Het zorgde er tevens voor dat hij van top tot teen al zijn haar verloor en een halve meter groeide. Voor de Perzen was het echter duidelijk; met zo'n man aan het roer konden ze niet verliezen tegen de harige Grieken.

De focus op Xerxes en Themistokles is tevens één van de grootste problemen waarmee Rise of an Empire te kampen heeft. Leonidas en zijn mannen waren ruw, ze hadden passie en leefden maar voor één ding: oorlog. Dat valt niet te zeggen van de mannen uit Rise of an Empire, sterker nog, alleen Artemisia is een interessant personage, waarbij je kan voelen dat ze enkel geboren is om anderen te doden. Xerxes is simpelweg een marionet, die er tevens uitermate lachwekkend uitziet, ook al hadden we acht jaar om aan hem te wennen. Themistokles aan de andere kant is wel iemand die overkomt als een krijsgheer, maar tegelijkertijd alleen kan praten over de Verenigde Staten van Griekenland en democratie.

De verschillende verhaallijnen die Rise of the Empire probeert te vertellen, zorgt ook nog eens voor behoorlijk wat verwarring. De film begint immers met een speech van koningin Gorgo (Lena Headey), die eigenlijk pas tegen het einde van de film wordt gegeven. Hiernana springt de film al snel over naar de invasie van koning Darius, een aantal jaar eerder. Vervolgens komt Themistokles - in het heden - aan bij Sparta om Leonidas om hulp te vragen, die intussen al vertrokken is naar Thermopylae. De film probeert een groter plaatje te schetsen en ook meer duidelijkheid te scheppen bij het originele 300, maar ondertussen zorgt de chronologie ervoor dat de kijker geen idee meer heeft wanneer een scene zich afspeelt. Naarmate de film vordert wordt het duidelijker, maar een duidelijker begin had de film goed gedaan.

Een ander punt waar Snyder weer acht jaar de tijd voor had, was het verbeteren van digitaal bloed. Deze keer ziet het er niet eens meer uit als bloed, maar als flubberende polygonen die uit een zak met botten vliegen. Gelukkig voor de schoonmakers blijven deze liters aan bloed in de meeste gevallen niet liggen, want voordat het de grond heeft geraakt is het alweer verdampt. Je zou echter verwachten dat Snyder hier eens werk van gemaakt zou hebben, want de technologie zit niet stil. Tegenhanger Spartacus begon immers ook met immens nep bloed, maar dit verbeterde per seizoen. Je zou kunnen zeggen dat het een bewuste stijlkeuze is geweest, maar dan wel een verkeerde keuze.

Al met al is Rise of the Empire een opstapeling van vreemde en verkeerde keuzes. Snyder had allang door moeten hebben dat Xerxes geen interessant personage is, in ieder geval niet op de manier waarop hij in de 300-films wordt neergezet. Ook Themistokles kan niet tippen aan Leonidas en enkel Eva Green zet een interessant personage neer, maar kan moeilijk in haar eentje opboksen tegen het origineel. 300: Rise of an Empire is dan ook alleen een bezoekje waard als je houdt van slow-motion gevechtsscènes, waar het digitale bloed je om de oren vliegt en je niet zoveel geeft om een verhaal met interessante karakters.