Wolfenstein Youngblood multiplayer zorgt voor diepgang [interview op gamescom]

Wolfenstein heeft onlangs een nieuw deel gekregen dat een complete frisse wind doet waaien. Niet alleen de karakters zorgen hiervoor, maar de Wolfenstein Youngblood multiplayer zet een solo-avontuur naadloos om in een cooperatief schietfestijn. Wij spraken senior game designer Andreas Öjerfors over de veranderingen in de game.

Al sinds jaar en dag is het William ‘BJ’ Blazkowicz die het opneemt tegen complete legers bestaande uit nazi's. Hij deed dit al in de klassieke Wolfenstein 3D-games en zette deze traditie voort in de reboot van de franchise die met Youngblood het vierde deel heeft gekregen. In dit vierde deel is BJ alleen spoorloos verdwenen en dus moeten zijn dochters op zoek naar papalief. Het enige probleem is dat er een boel nazi’s tussen hen en hun vader in staat op de straten van een door nazi’s bezet Parijs.

Wolfenstein Youngblood trapt de game af met een introductie van de dochters. We leren Jesse en Soph kennen als ze nog in training zijn bij hun vader BJ. De één krijgt training in sniperwapens en de ander mag zich uitleven op een boksbal. De tieners nemen hun training serieus, al zijn ze in een bevrijd Amerika, maar zodra de training voorbij is merken we dat het echte jaren 80 tieners zijn.

Wat de tieners vooral belichamen is de geest van het samenspel in dit deel. Tijdens onze speelsessies met Youngblood viel ons een aantal dingen op. Zo merkten wij dat het aantal vijanden niet verandert wanneer je met een ander speelt of alleen. Gevechten zijn net zo hectisch en moeilijk als wanneer jij met een ander speler ten strijde trekt. Öjerfors had hier het volgende over te zeggen.

Wolfenstein Youngblood laat je namelijk nooit alleen op pad gaan. Je kiest ervoor om ofwel met een computergestuurde zus op pad te gaan of met een andere speler. In beide gevallen is de uitdaging in de game absoluut aanwezig.

Juist omdat de game zich niet aanpast aan het aantal spelers, waren er behoorlijk wat uitdagingen op het gebied van de AI. Zo zijn de vijanden in Wolfenstein behoorlijk slim. Ze zoeken dekking en besluipen je als jij niet oplet. Jouw zus kan er gelukkig ook wat van en is prima in balans.

De AI in Wolfenstein Youngblood is er een om van te smullen. In sommige games gaat een computergestuurd karakter in de weg lopen of wordt er bij de minste geringste aanleiding een wapen getrokken om een vuurgevecht te starten. Dat is in Wolfenstein Youngblood niet het geval merkten wij. Daarbij kun je ervoor kiezen om de game in solo te spelen en dan gaat het geheel zoals jij dat wil. Wil je sluipen, dan kan dat, maar als je meteen wilt beginnen met schieten kan dat ook. De AI zal je hier altijd in steunen.

De tactiek die je kunt kiezen blijft in Youngblood niet bij het sluipen of als een Rambo over straat rennen. Op de straten van Neo Paris lopen namelijk veel verschillende vijanden rond. De één is enorm en de ander heeft weer een schild. Sommige wapens werken beter tegen bepaalde vijanden dan anderen.

Vijanden met een schild gaan bijvoorbeeld niet erg snel neer als jij met het verkeerde wapen, zoals het handpistool, aan het schieten bent. Met een ander wapen valt de vijand binnen de kortste keren dood op de grond. Met andere spelers moet je het maar uitzoeken. Het is een tactisch element in de game dat ergens met steen, papier, schaar vergeleken kan worden, maar je nergens een aanwijzing geeft. Hoewel het soms lijkt alsof je computergestuurde zus je helpt bij deze puzzel, is dat niet het geval.

De hints die je zoekt als het op de verschillende wapens aankomt, staan dus netjes in het menu. Je krijgt daar per wapen te zien waar deze goed tegen is. Overigens is het niet zo dat een vijand onkwetsbaar is tegen bepaalde kogels, want elk schot dat je doet zal absoluut schade toebrengen. Het is dan alleen veel minder.

In Wolfenstein Youngblood ga je niet zomaar op pad om met je zus nazi's af te schieten en je vader te zoeken. De wereld om je heen vertelt een verhaal. Om precies te zijn een verhaal van een alternatieve jaren 80, waarin de Duitsers de Tweede Wereldoorlog gewonnen hebben. Deze setting kennen we al met een jaren 60 en jaren 40 sausje, maar er is deze keer een flinke sprong vooruit gemaakt. Wij vroegen ons af wat er in de tussentijd gebeurd was met de wereld en de nazi's.

De omgevingen in Youngblood zijn overigens gemaakt om zelf te verkennen zoals jij dat wil. In samenwerking met Arcane Studios, de maker van onder andere Dishonored, is MachineGames de wereld op gaan zetten rondom een aantal belangrijke punten. Een ervan was de ervaring van vrijheid, terwijl je in vijandelijk gebied bent. Je kunt zelf bepalen welk onderdeel van de game je als eerste aanpakt. Of je dat overleeft, is een tweede vraag.

In voorgaande Wolfenstein games zat altijd wel al een mogelijkheid om jezelf en je wapens sterker te maken. Youngblood verdiept dit systeem nog meer, zodat jij nog meer aan kunt passen aan jezelf én aan je wapens. Het is zelfs mogelijk om je wapens van kleur te veranderen en een andere outfit aan te doen, zodat je echt een eigen identiteit hebt in de game.

Öjerfors heeft het dan niet eens over de schade die het wapen aan het einde doet. Hetzelfde geldt voor alle andere wapens in de game. Je kunt deze helemaal naar wens aanpassen, zodat je echt een eigen speelstijl ontwikkelt. Dit betekent niet dat je maar één wapen hoeft aan te passen, want ieder wapen heeft een ander effect op vijanden. Daarbij vind je lang niet voor ieder wapen evenveel munitie in de game. Wat betreft de upgrades aan jezelf is er ook een scala aan mogelijkheden in de game.

Öjerfors geeft aan dat MachineGames heeft geprobeerd om een unieke ervaring neer te zetten die voor een intieme multiplayer zorgt. Daarbij moest wel de identiteit van iedere speler gewaarborgd blijven. Volgens ons is dat behoorlijk goed gelukt in de game. Wij beloonden Wolfenstein Youngblood in de review met een 8.0.