The Legend of Zelda: A Link to the Past 2 Preview

Na de laatste Nintendo Direct was er maar één game waarover nog lang doorgepraat werd. Nintendo kondigde namelijk een nieuwe The Legend of Zelda aan, en zo'n onthulling wordt altijd goed ontvangen. We stonden dan ook te trappelen toen Nintendo ons uitnodigde om met een eerste demo aan de slag te gaan. We trokken ons Master Sword uit het vet en gingen dapper de strijd aan.

In 1992 verscheen in Europa The Legend of Zelda: A Link to the Past voor de Super Nintendo. Het was het derde deel in de serie en liet de vernieuwingen uit deel 2 achter zich. Een 2D Zelda pakte toch anders uit dan gehoopt en daarom keerde Nintendo terug naar een stereoscopisch standpunt. In plaats van verder te werken aan bekende aspecten werd de game volgestopt met nieuwe dingen. Denk maar aan de Master Sword, Ocarina of de spin attack. Deze zouden in latere delen nog vaak terugkomen, maar maakte allemaal hun eerste verschijning in deze game. De reden van dit geschiedenislesje is dat deze nieuwe The Legend of Zelda een vervolg is op A Link to the Past.

Een vervolg op A Link to the Past
Het vervolg speelt zich af in dezelfde wereld als het origineel. De bekende bezienswaardigheden zullen echter worden afgelost door nieuwe locaties en kerkers. Hoezeer deze vernieuwingen merkbaar zijn, hebben we nog niet kunnen ontdekken. De demo die wij speelden, was volledig binnenshuis. De ‘kerker’ had erg veel weg van de Tower of Hera uit het origineel. Of die vergelijking terecht is, blijft voor nu nog een mysterie. Wat wel al meteen duidelijk werd, is dat het echt een vervolg is. Het stijltje is grotendeels hetzelfde gebleven en ook de gameplay, vijanden en muziek doen aan het origineel denken. Erg vinden we dit niet. Het blijft een vervolg en het origineel had zijn zaakjes prima voor elkaar.

Link als krijttekening
Toch is er ook genoeg nieuws in het spel te vinden. Van het nieuwe verhaal werden we uit de gespeelde demo niets wijzer, maar we mochten wel een nieuwe kracht uitproberen. In deze Zelda is het namelijk mogelijk om van Link een tekening te maken die zich over muren kan bewegen. Met een druk op de A-knop verander je in een tekening en met nog een druk verandert Link weer in een Hylian van vlees en bloed. Deze actie kost je magie dus je kunt je niet eeuwig in de muren blijven verstoppen. De magiemeter vult zich in tegenstelling tot het origineel vanzelf weer aan, dus je zult nooit lang hoeven te wachten voor je weer verder kunt.

Deze optie wordt uitgebreid gebruikt voor het oplossen van puzzels. Vaak zul je ogenschijnlijk vast komen te zitten. Het is dan de bedoeling dat je een uitgang probeert te vinden door je over de muur te verplaatsen. Klim bijvoorbeeld uit een raam om aan de buitenkant van het gebouw met je avontuur verder te gaan. In de demo stonden we ook meerdere keren op een bewegend platform. Halverwege de rit werd de weg versperd door een muur. Link kan dan als een tekening om de muur heen lopen om aan de andere kant weer op hetzelfde platform verder te gaan. Het is een leuke extra optie, maar het ontbreekt nog wel aan uitdaging.

Aan de makkelijke kant
En dat laatste hadden we de hele demo door een beetje. In de SNES-game was je vaak aan het zoeken naar de juiste weg in een kerker terwijl je met moeite de vijanden ontweek of versloeg. In dit vervolg was alles met twee vingers in de neus te doorlopen. Er was een duidelijke weg die gevolgd diende te worden – hier en daar wel met een geheime ruimte vol Rupees – en de vijanden legden al snel het loodje. Het lineaire leveldesign mag in de rest van de game toch wel anders. Het verkennen van kerkers was juist erg leuk in het origineel. Het sneller verslaan van vijanden lijkt meer te komen door de verbeterde besturing. Op de SNES kon je maar vier kanten opkijken, terwijl je met de Circle Pad op de 3DS in 360 graden kunt bewegen en dus veel preciezer kunt zijn met aanvallen.

3DS wordt super gebruikt
Iets anders waar Nintendo op inspringt met de 3DS game zijn de 3D-mogelijkheden van de handheld. De game is zo gebouwd dat er extra veel verticaliteit in voorkomt. In de demo kwamen niet eens trappen voor, Link lanceerde zichzelf gewoon van verdieping naar verdieping. Je snapt dat dit in 3D nog eens extra tot zijn recht komt. Ook de items die tevoorschijn springen wanneer je bijvoorbeeld een pot openbreekt of een vijand verslaat, springen nu echt omhoog en dit is prachtig om te zien. Het Zelda sfeertje was al ruim aanwezig, maar wordt door de 3D-functie nog levendiger.

Een nieuwe Zelda met bekende elementen
Duidelijk is wel dat we weer met een echte The Legend of Zelda aan de slag zijn gegaan en dat is een gevoel dat nooit zal vervelen. De game is in alle opzichten herkenbaar voor degenen die de originele A Link to the Past hebben gespeeld, maar zit tegelijk vol met nieuwigheden en verbeteringen. De optie om jezelf in een tekening te veranderen is erg leuk, maar werd in de door ons gespeelde demo nog niet optimaal benut. De toevoeging van 3D is er in ieder geval eentje die we met open armen ontvangen. De enige kanttekening die wij nu plaatsen is over de moeilijkheidsgraad van de game. De demo was wel erg gemakkelijk. Gelukkig heeft Nintendo nog genoeg tijd om daar verbeteringen in aan te brengen, want A Link to the Past 2 komt pas eind dit jaar uit voor de 3DS.