Inversion Preview

Een lelijk kind kan uiteindelijk een mooie vrouw worden. Geloof het of niet, maar het is mogelijk. Je zult je wellicht afvragen waar de bewering op slaat in dit artikel, maar het geldt ook bij Inversion. In de eerste dertig minuten eerder dit jaar wist het spel ons weinig te boeien. Nu zijn we echter aan de slag gegaan met een speelsessie van maar liefst drie uur, wat er wellicht voor zorgt dat het spel een stuk leuker en boeiender wordt.

Dus ja, die kans moet je het spel geven. Een futuristisch spel waarmee je met zwaartekracht kunt spelen. Een game die een niet zo hoogstaand verhaal heeft, zo bleek uit de eerste speelsessie. Gelukkig krijgen gamesjournalisten de kans om spellen een tweede kans te geven, met een uitgebreidere speelsessie van een verbeterde versie. Althans, als we ontwikkelaar Saber Interactive mogen geloven.

Het verhaal beter uitgelegd
Groot pluspunt aan deze speelsessie is dat nu eindelijk bekend is hoe het verhaal precies in elkaar steekt. Goed, het gaat over Davis en Leo, twee politieagenten die goed met elkaar kunnen opschieten. Op een dag besluiten ze samen naar huis te gaan en Davis vertelt over zijn dochter, die jarig is. Je ziet een gelukkige man. Iemand die het voor elkaar heeft. Maar ja, dan komt er ineens een melding van een vreemde explosie. Davis besluit met Leo op onderzoek te gaan. Eenmaal aangekomen, komen ze een bijzonder vreemd persoon tegen die hen wil vermoorden.

Even doodschieten en klaar, denk je. Maar nee, het wordt nog erger. Er komen nog meer van dat soort vreemde personen de straat op en die besluiten de boel kort en klein te schieten. Gillende mensen, auto’s die in de fik vliegen, ga zo maar door. En het wordt nog erger! Bepaalde plekken beginnen op een of andere manier zwaartekracht te verliezen dus en vliegen er plotseling allerlei objecten door de lucht. De wereld naar de klote dus. Davis besluit met Leo naar zijn appartement te gaan om te kijken of Davis’ dochter in leven is. Nergens te vinden. Zijn vrouw wel, helaas stervende. Davis wordt met Leo opgepakt en ziet op het laatste moment zijn dochter nog. Maar dat is het enige. Hij wordt opgesloten, door die kwade mensen. Vanaf dat moment draait het spel om één ding: overleven en de weg terug zien te vinden.

Uitdaging!
Om meteen met de deur in huis te vallen: Inversion laat een goede indruk achter. Je zult wel denken: weer zo’n standaard typische futuristische third-person shooter. Ongelijk krijg je niet. Het komt inderdaad wel zo over. Maar als je het spel begint te spelen zul je merken dat dit toch wel een lekkere game is waar genoeg uitdaging in zit. Dat is de laatste tijd wel te merken bij games van uitgever Namco Bandai, wat als een positieve ontwikkeling mag worden gezien.

Die uitdaging zit ‘m namelijk in de moeilijksheidgraad. Die is namelijk niet te veranderen. Je zit dus opgescheept met die irritante vijanden. Ze zijn slim, weten je gelijk te raken als je je hoofd laat zien en gaan moeilijk dood. Daarnaast heb je ook eind- en minibazen, die voor de nodige euforie zorgen wanneer ze eindelijk onder jouw hand bezwijken.

Zwaartekracht
Wel is er een minpunt: op den duur worden de standaard vijanden wel eentonig en saai. Ze lijken immers allemaal op elkaar, en ze hebben allemaal typische herkenbare eigenschappen. Je zult dus na een tijdje doorhebben hoe je de vijanden moet uitschakelen. Maar goed, om de gevechten toch enigszins interessant te houden heeft Saber Interactive dus die ‘zwaartekracht gimmick’ gebracht. Godzijdank lijkt het geen gimmick te worden.

Het was toch best pijnlijk om tijdens deze speelsessie erachter te komen dat de speelsessie tijdens de Gamescom bijzonder slecht was. Daar werd dat zwaartekracht-aspect als iets heel speciaals en unieks gepresenteerd, terwijl het wezenlijk een onderdeel van het spel is. Er wordt haast geen aandacht geschonken, het is aan jou of je die aandacht wel of niet wil geven.

In Inversion heb je namelijk als Davis of Leo de mogelijkheid om je eigen ‘gravity gun’ te gebruiken. Eentje waarmee je spullen, maar ook vijanden, in de lucht kunt laten zweven of naar je toe kunt trekken om ze vervolgens af te vuren op je vijand. Niks meer, niks minder. Maar in plaats van dat het een gimmick is, is het een speelwijze geworden. Het is prima als je de zwaartekracht niet misbruikt, je kunt zo verder. Al is het dus wel zo dat je soms genoodzaakt bent om dat geweer te gebruiken – indien er simpelweg te veel vijanden in de buurt staan.

Alles valt uit elkaar!
Dan even iets anders. In de vorige impressie werd geschreven dat Inversion een grijze, grauwe sfeer heeft. Dat heeft het nog wel, maar er zijn ook veel levels die genoeg kleur bieden en zo de sfeer weten neer te zetten. Dat dat even duidelijk is. Maar om iets nieuws te vertellen: het leveldesign is werkelijk fantastisch. Veel variatie in het design, veel originaliteit te vinden in de omgevingen.

Dat is echter niet het enige. Zo doet de Havoc engine ontzettend goed zijn werk. Om het even uit te leggen: deze engine zorgt er voor dat alles in je omgeving goed beweegt. Denk maar aan een vallend krat, maar ook een instortend gebouw. Het ziet er echt prachtig uit. Een typisch moment is dat je denkt dat je even rust hebt, terwijl er een seconde na die gedachte ineens een wolkenkrabber in elkaar stort. Prachtig om te zien.

Valt hartstikke mee dus
Dus ja, het kleine lelijke kind lijkt toch uiteindelijk een mooie vrouw te worden. Verfrissende gameplay heeft Inversion. Ook het feit dat zwaartekracht niet als gimmick gebruikt wordt, is ook fijn om te merken. Helaas was de co-op modus nog niet in deze versie speelbaar, want dat is toch wel het paradepaardje van Inversion. Mocht die modus ook in orde zijn, dan hebben we te maken met een sterkte third person action shooter.