DOOM Eternal preview - Genieten van de Doomslayer met volle teugen!

De avonturen van de Doomslayer op Mars en de bijbehorende manen zijn alweer een tijdje geleden beleefd. DOOM viel zeer in de smaak en dus is een vervolg logisch. Met DOOM Eternal komt die sequel er en hoe! Wij gingen in Londen alvast aan de slag met de titel. Onze bevindingen lees je in deze DOOM Eternal preview!

Bij het begin beginnen, dat zat er tijdens de DOOM Eternal preview niet in. We werden direct een trainingsmissie ingegooid, want onze missie zou niet het begin van de game betreffen. In plaats daarvan gingen wij na onze training op weg naar Phobos, één van de twee manen van Mars. Deze maan, en een paar oude ruïnes op de maan zelf, zouden het strijdtoneel zijn.

De training/tutorial blijkt ook wel hard nodig, gezien er nogal wat dingen anders zijn dan in de vorige game. Zo kan je in DOOM Eternal muren beklimmen die duidelijk aangemerkt zijn als beklimbare muren en is er meer ingezet op het versnellen van de gameplay. Double jumps in combinatie met een soort ‘boost’, waardoor je direct twee keer een paar meter vooruit schiet zijn hier slechts een voorbeeld van.

De komst van deze elementen betekent wel dat je niet langer kan sprinten (de boost is in de plaats van het sprinten gekomen) en je dus even moet wennen als je net van een andere game komt. DOOM Eternal doet wat betreft de besturing namelijk iets compleet anders dan de gemiddelde game. Denken dat je sprint voordat je een aanloop neemt en vervolgens doodleuk de afgrond in schiet, is wel een facepalm of twee waard.

Hetzelfde geldt trouwens voor andere aanpassingen aan de Doomslayer. Op de schouder van de badass die jij mag besturen is in DOOM Eternal nu een vlammenwerper te vinden. Deze wordt geactiveerd met de toets (op PC tenminste) ‘R' met een enorme vuurzee als gevolg. Inderdaad, dezelfde toets waarmee je in de meeste andere games je wapen herlaadt. Wederom wennen, maar goed. Tegen een gratis vlammenwerper zeggen wij geen nee!

Is het slechts een gimmick, die vlammenwerper? Hell no! In de eerste paar minuten van DOOM Eternal wordt namelijk duidelijk dat je het nieuwe speeltje keihard nodig zal hebben. Waar je in de vorige Doom om de haverklap kisten met munitie, gezondheid en bepantsering vond, is dat in Eternal wel even anders. Wil je jouw rugzak weer volproppen met kogels en raketten, dan zal je die zelf moeten verdienen!

Afhankelijk van de manier waarop je een vijand afslacht, zal je namelijk een resource ontvangen. Gebruik je een finishing-move zoals in de vorige DOOM, dan ontvang je levenspunten. Gebruik je de vlammenwerper om iemand in de hens te zetten en daarna te doorzeven, dan levert je dat wat kogels op. Zaag je een vijand doormidden met de kettingzaag, dan zal jouw armor weer wat extra punten erbij krijgen!

Hierdoor ben je in DOOM Eternal niet alleen bezig met vijanden ontwijken, maar ook constant aan het nadenken wat je nu weer nodig hebt. ‘Oké, geen kogels, vlammenwerper gebruiken dus’. Om vervolgens een paar tikken te moeten incasseren en jij een finishing-move moet afleveren om zo wat leven terug te verdienen. Het geeft DOOM Eternal een extra dimensie die ervoor zorgt dat je telkens keihard bezig bent met het proberen te overleven in een toch al zo moeilijke wereld.

Over die wereld gesproken: Hadden we al gezegd dat je weer flink in de buidel mag tasten voor een PC-upgrade? DOOM Eternal oogt op de gemiddelde settings van een PC al geweldig, maar als je het onderste uit de kan wil halen zal je een flink bakbeest moeten hebben om de titel te kunnen spelen. Wij speelden voor ons gevoel nog niet op die hogere setting, maar de game was tijdens onze sessie al een lust voor het oog.

Zoals je kan verwachten in en rond de hel, staat alles in de fik. Duizenden kleine deeltjes brandend as vliegen rond en zorgen er zelfs op rustige momenten voor dat je nekharen overeind staan. De sfeer in de game is geweldig, althans als je van angstaanjagende omgevingen houdt. Niet dat je heel veel tijd hebt om de beeldschone en kleurrijke wereld van DOOM te bewonderen, want de vijanden vliegen je om de oren.

Letterlijk, want als jij met ze bezig bent, gaan de ledematen alle kanten op. Bloed spat als vanouds in het rond en nieuwe vijanden zullen meerdere keren zorgen voor schrikmomenten. Wederom zijn de gruwelijke wezens uit de krochten van de hel tot in detail uitgewerkt, waardoor je de gezichtsuitdrukking van elke vijand aan de lopende band ziet veranderen. Als je de moeite neemt om die te bekijken uiteraard, want als je dit doet is er een dikke kans dat je het vervolgens niet overleeft.

Enig vraagteken dat wij zetten is trouwens wel heel letterlijk; De (mogelijke) placeholders van de geheimen in DOOM. Waar je in het vorige deel nog echt je best moest doen om een geheime ruimte te vinden, lijkt dat in Eternal verleden tijd. Een gigantisch vraagteken verschijnt op de kaart als je op een paar meter afstand van een geheim bent gekomen en ook in het level zelf is het voorwerp een gigantisch, niet te missen, vraagteken. Mogelijk en hopelijk slechts een placeholder.

Makkelijke geheimen dus, maar de game zelf? Is het wederom aan de lopende band sterven of kan je met twee vingers in de neus door de maps rennen? Het ligt er een beetje aan. Wij speelden de game tijdens onze sessie op medium, terwijl naast ons op easy gespeeld werd. Niet omdat we de uitdaging niet aandurven, maar simpelweg omdat medium de moeilijkste stand was die we konden kiezen tijdens onze sessie.

Uiteraard zullen er daar nog flink wat bovenop komen, maar wij kregen het idee dat deze medium toch (hopelijk) later één van de hogere moeilijkheidsgraden blijkt te zijn. Sterven deden we niet, maar makkelijker was het zeker ook niet. Het managen van resources en de constante stroom aan vijanden maakten het overleven in de hel een behoorlijke opgave.

Een interessant punt is dat er op easy minder vijanden in aantallen voorbij kwamen die ook nog eens makkelijker dood leken te krijgen. Niet alleen ging alles makkelijker dood, ook de hoeveelheid bloed die vloeit is beter te overzien als je het spel makkelijker wil hebben.

Jammer genoeg duurde onze sessie in de hel op Mars slechts een halfuurtje, maar in die tijd hebben we met volle teugen genoten. DOOM Eternal belooft je uit te dagen nog sneller te reageren, terwijl de game je nog meer moeilijke monsters en nog toffere wapens voorschotelt.

Voor de echte first person shooter-purist zal DOOM Eternal zeker een must-have zijn, terwijl ook de iets meer casual gamer niet bang hoeft te zijn in de hel te belanden omdat hij of zij het spel niet aan kan. Nu maar hopen dat Bethesda en id Software ons niet te lang meer laten wachten!