Call of Duty WW2 multiplayer hands-on [Gespeeld op E3 2017]

Steeds verder ging de Call of Duty-franchise de toekomst in, met wisselende reacties. Ontwikkelaar Sledgehammer heeft deze futuristische voortgang tot een stilstand geroepen, om eindelijk terug te keren naar de roots. Of deze eerste ervaring goud weet te behalen, vind je hier in de Call of Duty WW2 multiplayer hands-on.

De eerste paar Call of Duty's worden nog steeds als legendarische grondbeginselen gezien van de shooters die je vandaag de dag voor de kiezen krijgt. Voor die tijd boden de CoD-games een oorlogservaring die zowel aangrijpend als grafisch indrukwekkend was. Een tijdperk van Tweede Wereldoorlog shooters brak aan, met deze franchise als één van de koplopers.

Maar des te meer Call of Duty's er verschenen, des te meer het IP de toekomst op zocht. Met World at War als laatste baken dat vasthield aan deze setting, werden geschiedenislessen opzij geschoven. Alhoewel innovatie qua setting in eerste instantie werd toegejuicht, ontstond er langzamerhand ook weer een verlangen naar deze rauwe manier van oorlog voeren. De aankondiging van Call of Duty WW2 sloeg dan ook in als bom.

Tijdens de E3 hebben wij de kans gekregen om exo-suits in te ruilen voor uitgedragen militairen uitrustingen. Allereerst zou de multiplayer moeten verrassen met wat de game te bieden heeft. Zonder twijfelen valt te zeggen dat je een lange tijd niet meer zou enthousiast wordt als je voor het eerst een multiplayer match opstart. Want wat een enorme ervaring die zelfs na al het E3-geweld nog bij blijft.

Het eerste potje speelde zich af op Pointe du Hoc, een loopgravengebied dat met elkaar gelinkt werd door middel van bunkers. Letterlijk kippenvel als je deze map doorloopt, want zowel nostalgie als het nieuwe slaat als een baksteen in. Ouderwetse granaten vliegen om de oren, fighter planes razen over en letterlijk elk ander element weet je naar deze tijdsperiode terug te werpen.

Het lijkt erop dat de game grafisch gezien flink wat vooruitgang heeft geboekt. Alles ziet er helder uit en er is duidelijk aandacht aan details besteed. Denk hierbij aan graveringen voor de wapens of de special effects van ontploffingen. Het over wapens hebbende, daar kan je ook niet bepaald omheen.

Het arsenaal dat je tot je beschikking krijgt voelt, klinkt en schiet op z’n ouderwets. Doffe dreunen die een light machine gun maakt, staan in fel contrast als de M1 Garand de laatste kogel van zijn magazijn bereikt. Nauwkeurigheid weet zich flink te distantiëren van de lijnrechte lasers van de afgelopen Call of Duty’s. Die enorme stap in realisme, ja daar kan een gamer wel op teren.

Het schietgerei zelf is ook een feest van herkenning. Zo krijg je beschikking over bekende en iets minder bekende wapens uit de Tweede Wereldoorlog, waar menig shootergame mee groot geworden is. Denk aan iconische wapens als de Grease Gun, Kar98K, MP40 en zelfs een legerschep! Als je met het laatst genoemde werktuig iemand de hersens in slaat, krijg je een prachtige animatie voor de kiezen.

Al deze wapens worden onderverdeeld in vijf verschillende categorieën. Hiermee wordt vaarwel gezegd tegen het klassensysteem waarbij je van tevoren al een bepaalde bonus moet kiezen zoals Infinite Warfare dat deed. Wel kan je je eigen custom classes aanmaken, maar elke categorie blijft een andere bonus geven.

Het eigen maken van wapenuitrustingen heeft, zo ver wij te zien hebben gekregen, een flinke hoeveel mogelijkheden. Zo zijn er voor de hand liggende aanpassingen zoals geluidsdempers, die tevens midden in de game eraf gehaald kunnen worden, maar ook upgrades zoals brandbare kogels voor shotguns. Ook Perks keren natuurlijk terug en brengen weer flinke bonussen met zich mee.

Na een eerste potje vooral de toerist uitgehangen te hebben, werd het tijd voor een wedstrijd domination op de map genaamd Ardennes. Het is tof dat strategisch belangrijke punten tijdens de Tweede Wereldoorlog, zoals de Ardennen, het strijdtoneel vormen voor de multiplayer. Ook bij de verwoeste Ardennen werden de ogen uit het hoofd gekeken en leerden wij het leveldesign al snel waarderen.

De Call of Duty WW2 multiplayer hands-on toonde mappen die goed in elkaar zaten, waarbij er altijd wel meerdere wegen naar je doel leidden. Een verbetering ten opzichte van de meeste recente Call of Duty’s, is dat er meer ruimte is gelaten om je te verbergen zonder dat er iemand in je rug spawned. Na zowel Ardennes als Pointe du Hoc onder de loep genomen te hebben, is de dorst nog niet gelest.

Sledgehammer komt gelukkig met gehele nieuwe gamemodi om verandering te brengen aan het bekende rooster. De Call of Duty WW2 multiplayer hands-on wist er al één uit de doeken te doen onder de naam “War”.

Tijdens dit speltype krijgt een aanvallende partij een doelstelling, waar bij succes de map opschuift en er een nieuw objective getoond wordt. De verdedigende partij moet ingrijpen en de aanvallende partij verijdelen het doel te behalen. Hiermee krijg je een schouwspel van interactie waarbij de focust gelegd wordt op samenwerking.

Een E3-voorbeeld hiervan is het innemen van een basis van de verdedigende partij, waardoor de map opeens tot aan een brug strekt. Het aanvallende team moet vervolgens een brug in elkaar knutselen, daarna een tank escorteren en uiteindelijk een bom planten. Hiermee wordt een vrij uniek element aan de Call of Duty multiplayer toegevoegd met als hoogtepunt dat je zelf bovenin de tank kan zitten.

Er is een periode geweest dat Tweede Wereldoorlog games erg uitgekauwd werden. Maar nadat je iets een lange tijd kwijt bent, merk je pas hoe erg je datgene mist. Call of Duty WW2 weet precies daarop in te spelen met de content die het vooralsnog getoond heeft.

Het beperken van overdreven gadgets en het inperken van onmogelijke acties zorgen ervoor dat Call of Duty WW2 heerlijk traditioneel aanvoelt. De audio is subliem, de ervaring is echt en ook op multiplayer features weten het vooralsnog één van de beste CoD-ervaringen van ons ooit te maken. Als de vraag wordt gesteld of deze Call of Duty gaat knallen, luidt er een volmondig ja als antwoord.