Blackguards Preview

Als we RPG roepen dan roepen jullie elven, dwergen en mensen. De sprookjesachtige en middeleeuwse setting met allerlei puntoorige rassen wordt door vrijwel iedereen geassocieerd met het genre role-playing, dus het zal ook niet als een verbazing overkomen dat er weer een nieuwe titel is die het probeert te maken in deze wereld. De vraag is of Blackguards de potentie heeft om de lat te bereiken, die door zijn vele voorgangers zo hoog is geplaatst.

Denken we aan Daedalic Entertainment dan denken we aan die ene studio die ons de laatste tijd van erg leuke point-and-click avonturengames heeft voorzien. We denken zeer zeker niet aan een turn-based role-playing game bij het horen van die naam en toch ziet het ernaar uit dat onze Duitse vrienden nieuwe vaarwateren willen verkennen. Het lijkt erop dat de studio even genoeg heeft van al die cartoony games, want met Blackguards gaat het een totaal andere richting op. We wisten al dat Daedalic Entertainment veel talent heeft, maar wordt het op deze manier wel juist benut?

Iedereen die wel eens role-playing games speelt in een fantasy-setting kan deze alinea wel skippen. We gaan het namelijk hebben over het verhaal en het verhaal dat Blackguards probeert te vertellen is er een vol clichés. Jij speelt als een Warrior, Mage of Hunter die op een dag gearresteerd wordt in verband met de moord op een prinses. Of je deze misdaad ook daadwerkelijk hebt gepleegd, is onduidelijk omdat je aan geheugenverlies lijdt. Hoe dan ook, je zou graag een antwoord willen op deze vraag en mogelijk tegelijkertijd je naam zuiveren. Samen met twee medegevangenen, de typische dwerg en magiër, ontsnap je daarom uit de gevangenis en vertrek je op een reis door een magisch land vol gevaarlijke wezens. Onderweg zal het team steeds groter worden met andere criminelen die zich bij jou willen voegen en dit bepaalt uiteindelijk het einde dat je voorgeschoteld krijgt.

Veel meer kregen we tijdens de preview-versie niet te zien, maar zoals het ernaar uitziet lijkt de game op dit gebied niets bijzonders te doen. Het verhaal wordt redelijk mager overgebracht met slechts enkele cutscenes en de dialogen zijn ook niet bepaald sterk. De verschillende karakters herinneren ons met iedere zin die zij spreken er weer aan hoe cliché alles is. De kleine dwerg met het Schotse accent die veel moeite heeft om zijn woede te beheersen en de met Spaans doorspekt accent van de pratende magiër, die een schatje in elk stadje lijkt te hebben. En als laatste jouw karakter, die voor alles een diplomatieke oplossing probeert te vinden en de held speelt wanneer het maar kan.

Wat ons dan wel weer verbaast, is dat het vechtsysteem op enkele momenten aardig vernieuwend is. Blackguards is een turn-based game en laat iedere zijde dus om de beurt een personage een aantal zetten verplaatsen. Dit doe je op een soort schaakbord-achtig veld, iets dat we wel vaker terugzien in deze titels. Dit is op zich dus nog niet zo bijzonder, maar waar Blackguards zich echter onderscheidt is dat de personages kunnen interacteren met de omgeving. Zo kun je bijvoorbeeld een stapel kratten om laten vallen tijdens een van jouw zetten om op die manier de weg te versperren. Of kun je bijvoorbeeld een kandelaar die aan het plafond hangt naar beneden laten vallen bovenop een vijand.

Door deze kleine dingen worden de gevechten een stuk interactiever en zit je niet steeds beurt na beurt op de aanvalsknop te drukken. Het zorgt er bovendien voor dat je meer in strategiën na gaat denken en dat is hard nodig, want de game is zeker niet makkelijk.

Iets waar ook veel aandacht aan is geschonken is het role-playing element. Met ieder gevecht dat jij levert, krijgt jouw team ervaringspunten. Deze punten zijn universeel, waardoor je zelf kunt bepalen welke vaardigheden jou sterker maakt. Ontgrendel je nieuwe spreuken voor de magiër of vindt je het belangrijker dat zijn levensbalk groter wordt. Door op die manier een beetje te spelen met de vaardigheden kun je ieder personage een bepaalde rol in sturen.

Geheel foutloos is de game tot nu toe niet. Op enkele momenten liepen we tegen een aantal fouten aan, die vooral met het beeld en geluid te maken hadden. Zo sprong de tekst tijdens de ondertiteling op sommige momenten over naar het Duits en vielen de stemmen ook af en toe weg. Daarnaast lijken ook de mondbewegingen van de personages niet helemaal overeen te komen met wat je op dat moment hoort. Je ziet dus iemand praten, terwijl je de stem van een ander persoon hoort. Aangezien de game vanuit het Duits vertaald moet worden is dit allemaal enigszins te begrijpen. En gelukkig gaf Daedalic Entertainment onlangs al aan de releasedatum te verplaatsen om nog net even een laatste opknapbeurt te kunnen geven. De verwachting is dat deze punten wel worden meegenomen.

Het valt niet te ontkennen dat Daedalic Entertainment met Blackguards geen interessante punten aansnijdt binnen het turn-based genre. Het vechtsysteem lijkt veel op hoe andere titels het doen en toch geven de interactiemogelijkheden met de omgeving en de uitgebreide talent-tree een unieke twist. Het is jammer dat er dan weer zo’n zwak verhaal tegenover lijkt te staan. Dit zorgt er voor dat er geen fijne samenhang heerst tussen alle elementen. Naast de gevechten en de cutscènes tussendoor lijkt de game namelijk niets te bieden. Het begin is er dus, maar Daedalic doet er goed aan om zijn fantasie nog even op de vrije loop te laten om van deze fantasy-game een succes te kunnen maken. Begin 2014 is Blackguards verkrijgbaar voor de PC.