Met deze Zelda-games kun je het beste beginnen

In de afgelopen 35 jaar zijn er 19 Zelda-games uitgekomen, spin-offs niet meegerekend. We kunnen ons dan ook best voorstellen dat het voor een nieuwkomer moeilijk kan zijn om te bepalen met welke game je het beste kunt beginnen. Misschien dat het helpt als we alle games rangschikken op basis van geschiktheid als beginpunt?

Voor we beginnen moeten we even zeggen dat je het jezelf niet te moeilijk moet maken. Er zijn wel wat games die wat lastiger zijn om mee te beginnen, maar uiteindelijk wordt elke game gemaakt met in het achterhoofd dat het iemands eerste Zelda kan zijn. Ga dus geen dure hardware achterna voor de ultieme eerste ervaring, maar kies liever het beste beginpunt dat je kunt spelen met de systemen die je in huis hebt. Maak je ook vooral niet druk om de tijdlijn.

We zullen de systemen waarvoor een game een grote release had bij de titel vermelden. Hetzelfde geldt voor recente downloadmogelijkheden en games op Switch Online. Als een systeem cursief vermeld staat heeft die versie een voordeel ten opzichte van andere versies.

Verder is dit een rangschikking op basis van waar je het beste kunt beginnen, niet op hoe goed de game is. Mindere games zullen uiteraard niet al te hoog eindigen. Maar ook goede games kunnen lager komen te staan als er iets uitzonderlijks aan de hand is waardoor die game bijvoorbeeld erg afwijkt van hoe Zelda normaal gesproken werkt. Vat het dus niet persoonlijk op als jouw favoriet laag staat.

De eerste game in de franchise is helaas meteen een lastige plek om aan te raden als eerste game. De game komt uit een ander tijdperk waarin er werd verwacht dat je een handleiding of strategy guide had en veel puzzels zijn daarom wat cryptisch. Maar ook met guide is het nog steeds een vrij moeilijke game, dus het is moeilijk om deze aan te raden voor een beginner.

Dit is een ronduit slechte plek om te beginnen. De game lijdt onder veel van dezelfde ouderdomskwalen als de eerste Zelda, maar daarbovenop nog meer. Hij is nog moeilijker dan de vorige, soms op een manier die oneerlijk voelt. Bovendien is er geen enkele andere Zelda die speelt als Zelda II, dus zelfs als hij verder perfect was, was het nog steeds geen ideaal beginpunt.

A Link to the Past is een klassieker en volgens velen een meesterwerk. Dat is niet onterecht, maar de game kent wel degelijk wat struikelblokken. Sommige items die je niet gedwongen op hoeft te halen blijken later toch belangrijk en er laat in de game een puzzel die niet volgens dezelfde regels werkt als de rest van de game. Je kunt hier best beginnen, maar er zijn andere opties die een wat soepelere ervaring bieden.

Link’s Awakening is een uitstekende weergave van wat je kunt verwachten van een 2D Zelda-game. Tenminste, qua gameplay. Het verhaal is ook goed, maar wat ongebruikelijk. Als je wil kijken of de Zelda-gameplay wat voor jou is, is dit een mooi startpunt. Maar als je ook direct wil weten of je je thuis voelt de wereld van Zelda zijn er andere opties.

Als er sprake was van één ideale game om mee te beginnen was het waarschijnlijk Ocarina of Time. De game is op gebied van zowel gameplay als verhaal een goede introductie van vaste elementen van een Zelda-game. Daarnaast is het ook nog eens een zeer goede game, dus dringende redenen om hier niet te beginnen zijn er niet.

Volgens sommigen is Majora’s Mask net zo goed of zelfs beter dan Ocarina of Time. Toch valt hij voor geschiktheid om mee te beginnen behoorlijk lager. Een belangrijke mechanic van de game is namelijk een tijdslimiet. Deze is minder bedreigend dan hij aanvankelijk lijkt, maar voor een Zelda-beginner kan het overweldigend zijn. Geen enkele andere game heeft deze gimmick, dus het is onnodig om dit uitzonderingsgeval te kiezen als eerste Zelda-game.

Oracle of Ages en Oracle of Seasons zijn beide goede Zelda-games. Ze spelen zoals veel andere games in de franchise en zijn wat dat betreft een degelijke introductie. Maar hoewel beide games los redelijk werken, moet je de games met een password-systeem aan elkaar linken voor het volledige verhaal. Als deze games je erg aanspreken is dit geen slecht beginpunt, maar we kunnen niet verlangen dat je gelijk twee games speelt als je voor het eerst Zelda probeert.

Dit is een multiplayer game voor twee tot vier spelers. In dit geval bedoelen we ook echt uitsluitend multiplayer. Je hebt minstens twee Gameboy Advance-sytstemen nodig, minstens twee cartridges waar de game op staat en minstens één link kabel. Er was ooit een versie die een singleplayer modus had, maar die kun je nu niet meer downloaden. Al met al is het teveel moeite om hier te beginnen.

The Wind Waker is een prima game om mee te beginnen. Het grootste nadeel is waarschijnlijk de beruchte Triforce quest tegen het einde van de game, maar als je het leuk vindt om een game-wereld te ontdekken valt ook dat best mee. Wel kunnen we stellen dat het verhaal waarschijnlijk wat harder aankomt als je een paar andere Zelda-games hebt gespeeld, of in ieder geval Ocarina of Time. Maar dat doet niet af aan de kwaliteit van de game.

Net als Four Swords is dit een multiplayer game. Er is dit keer een singleplayer modus, maar de game is bedoeld voor vier spelers en je hebt dit keer nog veel meer hardware nodig om dat te regelen. Overigens is de game ook in singleplayer niet echt representatief voor hoe Zelda doorgaans in elkaar zit.

Er is bijna niets dat The Minish Cap in de weg staat om een ideale game te zijn om mee te beginnen. Niet alle Zelda-constanten zijn aanwezig: Ganon, de Triforce en het Master Sword laten het afweten. Maar ze worden vervangen door een andere schurk, een andere magische kracht en een ander legendarisch zwaard. Uiteindelijk heb je dan toch weer een vrij typische en bovendien zeer goede Zelda-game.

Er is veel te waarderen aan Twilight Princess. De game had bijna in S gekund, ware het niet dat het begin en einde van de game opvallend traag zijn. Met name aan het begin kun je een hele speelsessie kwijt zijn aan tutorials. De game is een goed beginpunt, maar de eerste indruk is niet zo goed, wat toch jammer is als je net kennis maakt met de franchise. Maar als je bereid bent door te bijten kun je hier prima beginnen.

Phantom Hourglass is niet het beste van Zelda. Sommigen zouden zelfs zeggen dat de game het slechtste deel in de Zelda-reeks is. De grootste klacht van veel mensen is dat je steeds terug moet naar dezelfde dungeon, die telkens wordt gereset. Verder is de game degelijk, maar niet opvallend binnen het Zelda-oeuvre. Je kunt hier beginnen, maar er zijn eenvoudigweg betere games.

Spirit Tracks is in veel opzichten beter dan Phantom Hourglass, maar niet zoveel dat hij een andere rang krijgt. Er is nog steeds een dungeon waar je steeds naar terug moet, maar dit keer krijg je steeds een nieuwe sectie voorgeschoteld. Verder zijn het verhaal en het hele karakter van de game wat memorabeler dan in Phantom Hourglass. Als je met een DS game wil beginnen blijft deze je op de lange termijn waarschijnlijk wat beter bij.

Er zit een goede game in Skyward Sword, maar de verdeeldheid over deze game is geenszins onterecht. Links reisgenoot in deze game herhaalt bijvoorbeeld te vaak dingen die je al weet. Daarnaast is er de kwestie motion controls: voor de één werken ze perfect, de ander worstelt er de hele game mee. Als jij tijdens het spelen bij de laatste groep blijkt te horen, is dit geen goede eerste indruk. Wellicht verhelpt de aankomende Switch-versie het één en ander, maar dat moet tegen die tijd blijken.

A Link Between Worlds deelt zijn wereldkaart met A Link to the Past en heeft veel van dezelfde positieve punten als die game. Bovendien zijn die paar ruwe randjes die A Link to the Past wat lastig maken om mee te beginnen hier niet aanwezig. De game is misschien niet beter dan zijn SNES-voorganger, maar als beginner kun je je absoluut geen buil vallen aan A Link Between Worlds.

Tri-Force Heroes is wederom een multiplayer Zelda-game. Er is een single-player modus en je kunt dit keer online met vreemden spelen. Dat laatste zal alleen lastig zijn, ruim vijf jaar na de release. Je kunt de game het beste met vrienden spelen. Hoewel dat makkelijker is dan met de veel oudere Four Swords-games, blijft multiplayer ongebruikelijk voor Zelda. Je kunt hier beter niet beginnen.

Je weet waarschijnlijk wel dat Breath of the Wild één van de grootste game-sensaties was van de laatste tien jaar. De game is misschien wat vrijer dan de meeste Zelda-games, maar hij weet alsnog de essentie van Zelda te vangen. De game is op bijna alle fronten fantastisch en kon nog wel eens een game zijn die nog jaren als voorbeeld voor nieuwe games wordt gebruikt. Voor velen was deze game de eerste aanraking met de franchise en er is geen enkele goede reden om je niet bij hen aan te sluiten.

Zoals we aan het begin al aan aangaven kun je in principe bijna overal beginnen in de Zelda-franchise. Vraag een aantal mensen naar hun eerste Zelda-game en je zult uiteenlopende en soms onverwachte antwoorden krijgen. Maar als jij de keuze lastig vindt hopen we dat we hebben kunnen helpen.