In 2003 kwam Ubisoft met de cel-shaded shooter XIII. Niet iedereen zal de game meer herinneren, maar toch wil Eke een vervolg op deze uniek uitziende shooter.
Wat ik zo mooi vind aan al die niet-populaire games is dat er sommige tussen zitten die ongekend goed zijn. En dan geeft het je een heerlijk gevoel als je die game in bezit hebt. Het gevoel dat je een geweldige ontdekking hebt gedaan en het trots zijn op het feit dat je één van de weinigen bent die de game kent. XIII voor de Xbox, GameCube en PlayStation 2 is zo’n game. En ik wil die game terug op de Xbox 360 en PlayStation 3. En ik ga je vertellen waarom.
Het is geen schande als je niet weet wie/wat XIII is. XIII is een avontuurlijke stripreeks die geschreven is door de Belg Jean van Hamme. De reeks telt negentien delen, die tussen 1984 en 2007 uitkwamen. XIII was niet echt een zeer populair stripverhaal, maar wekte wel de aandacht van Ubisoft. Het bedrijf kocht de rechten van XIII en besloot om zelf een game te ontwikkelen die gebaseerd was op de stripreeks.
En dat was een zeer goede zet van Ubisoft. Toen het spel af was en in de winkels kwam te liggen, verscheen de ene na de andere goede recensie. Het spel, waarin je gezocht wordt vanwege een vermeende moordaanslag op de Amerikaanse president, bood veel actie en was heerlijk om te spelen. Destijds stonden de drie consoles van Sony, Microsoft en Nintendo niet echt bekend om zijn goede gameplay in first-person shooters. Dat soort games flopten vaak zelfs. Maar XIII hield stand. Helaas hield het echter niet stand in de verkooplijsten. De game verkocht namelijk slecht en ondanks de ruimte voor een sequel, heeft Ubisoft dus nooit een tweede deel gemaakt. Het bedrijf is namelijk te bang voor de slechte verkoopcijfers.

Daarom moet de game meer aandacht krijgen en hoop ik jullie zo te overtuigen waarom XIII eigenlijk een sequel verdient. Het doet me eerlijk gezegd zelfs pijn om te zien dat een game als deze het erg slecht deed. De cel-shaded (stripstijl) graphics waren een lust voor het oog en paste perfect bij het verhaal. Headshots werden in vorm van een echt stripboek uitgebreid weergeven, wat voor een geweldig gevoel zorgde. Daarnaast zorgde de intense actie ervoor dat je lekker in het spel kon schieten, lopen en rondkijken. Voor het eerst voelde een first-person shooter op de consoles goed aan. Ik durf zelfs te zeggen dat de gameplay van XIII een groot voorbeeld is geweest voor alle andere schietspellen voor de huidige consoles.
Het spel speelde namelijk net zoals Call of Duty en Medal of Honor, twee games die een zeer fijne besturing hebben. Er was helaas nog niet iets als auto-aim, maar het feit dat je daar niet aan ergerde moet immers genoeg zeggen. Maar als game kom je niet met alleen goede gameplay ver. Het verhaal, waar hoofdrolspeler XIII dus gezocht wordt door de CIA vanwege een vermeende moord op de Amerikaanse president, is behoorlijk spannend. Maar het bizarre aan dit verhaal is dat je zelf niet weet wat er is gebeurd. Je hebt geen idee wie je bent en je weet ook niet waarom er 'XIII' op je borst getatoeëerd is. Gelukkig zijn er twee personen die je willen helpen herinneren, maar het feit dat er daarentegen duizenden personen zijn die je juist willen vermoorden, zorgt ervoor dat je constant bezig bent met ontsnappen. Hoe verder je komt, hoe meer je over je verleden komt te weten. En zo blijf je het spel spelen. Je wil weten wie je bent, wat er is gebeurd.

Toegegeven moet worden dat vooral de stijl van XIII ervoor zorgt dat het spel heel bijzonder is. Het heeft een bepaald soort charme waar je of van houdt, of juist niet adoreert. Hopelijk zien jullie nu ook het mooie in deze game. En Ubisoft ook. Met goede marketing en de huidige reputatie van Ubisoft moet een tweede deel van XIII ongetwijfeld een, zo niet klein, succes worden. Zolang dat niet gebeurd, blijf ik nog steeds naar mijn kast kijken naar dat ene hoesje. Met dat Xbox-logo erop en daaronder het Romeinse cijfer XIII. Nostalgie is fijn.