Watch Dogs 2 Marcus Holloway special - Maakt gehakt van Aiden Pearce

Weg met het gezeik, gejank en geklaag: in Watch Dogs 2 staan plezier, humor en gedrevenheid centraal. Dat alles komt door de wissel van de wacht: Marcus Holloway neemt het estafettestokje over van de norse Aiden Pierce en bewijst zich als een veel leukere protagonist. Hoe dat zo? Dat lees je in deze Watch Dogs 2 Marcus Holloway special.

Journalisten van over de hele wereld zijn het unaniem eens: Watch Dogs 2 maakt in alle opzichten gehakt van het orgineel. Zo zou het eerste deel eigenlijk moeten zijn: origineel, inventief en bij vlagen ontzettend grappig. Watch Dogs 2 neemt afstand van de compleet mistplaatste serieuze toon en trekt een heerlijk blik aan kleurrijke figuren en verfrissende missies open.

Zoals bekend maakt de norse en vermoeiende Aiden Pierce in Watch Dogs 2 plaats voor Marcus Holloway, een jonge, gedreven hacker met een goede stel hersens en een uitstekend gevoel voor misplaatste grappen en onovertroffen sarcasme.

Eigenlijk is in Watch Dogs 2 Marcus Holloway in alle opzichten een fijnere held dan Aiden Pierce. Waarom, dat leggen we uit in de volgende vier punten.

Het grootste probleem met Aiden Pearce is zijn geloofwaardigheid. Deze norse meesterhacker deinst zoals we weten niet terug voor meedogenloze slachtpartijen. Alle verschrikkelijke dingen die hij doet rechtvaardigt hij omdat hij wraak wil nemen op de beulen die zijn nichtje hebben afgeslacht. Gedurende het complete avontuur blijkt dit de drijfveer om vrijwel heel Chicago uit te moorden - niemand blijft de toorn van Aiden bespaard.

Normaal gesproken is het niet moeilijk om sympathie op te brengen voor een man die zijn vermoorde nichtje wil wreken. De bloeddorstige obsessie waarmee Aiden kampt is echter veel te overdreven. Zo'n beetje de hele stad moet buigen voor zijn volstrekt ongeloofwaardige capriolen. Ook zijn zus en neefje worden met gevaar voor eigen leven de ellende ingetrokken, met vele vermoeiende dialogen als gevolg.

Daarom valt in Watch Dogs 2 Marcus Holloway flink op door de tegenstellingen. Deze man wordt niet gedreven door haat en wraaklust, maar zet zijn zinnen op het verbeteren van de wereld en het blootleggen van grote overheidsgeheimen die niet door de beugel kunnen. Marcus en zijn gezelschap nestelen zich een stuk geloofwaardiger in de absurde plot waardoor je je nu veel meer betrokken voelt als speler.

Anders gezegd: Marcus komt als protagonist veel betrouwbaarder en geloofwaardiger over.

Gevoed door haat en boosheid ruimt Aiden Pierce in de eerste Watch Dogs iedereen uit de weg die hem voor de voeten loopt. De moordenaars van zijn nichtje moeten en zullen boeten voor wat ze gedaan hebben. Deze wraakzuchtige jacht op de daders is ergens wel te begrijpen, maar brengt wel consequenties met zich mee: bij Watch Dogs kon er nog geen lachje vanaf.

In Watch Dogs 2 bewandelt Ubisoft een ander pad en kiest het voor een compleet nieuwe toon. Het grauwe, eendimensionale kleurenpalet maakt plaats voor een kleurrijk San Francisco waar het zonnetje heerlijk op de daken van de wolkenkrabbers reflecteert, waar de inwoners in bescheiden kleerdracht rondhuppelen en waar de terrasjes en kroegen op ieder tijdstip van de dag vol zitten, af en toe zelfs met enkele dronken gasten.

Toch zijn het vooral Marcus en zijn crew die meermaals een lach op je gezicht weten te toveren. De nerdy en vaak nietszeggende gesprekken tijdens het beramen van een gigantische inbraak of bloeddorstige liquidatie geven Watch Dogs 2 een eigen smoel. Ronduit hilarisch dat deze hackers, die zichzelf als de beschermers van de wereld presenteren, zich eerder druk maken om een gebrek aan blikjes energiedrank dan om het ontbreken van een duidelijk plan.

Eerlijk is eerlijk: Aiden Peace gaf ons meer het gevoel dat hij een getrainde seriemoordenaar was dan een volleerde meesterhacker. Alsof hij tussen al het moorden en schelden door toevallig nog goed was met het spelen en ouwehoeren met zijn telefoontje. Welnu, in Watch Dogs 2 staat hacken veel meer centraal en is het doorspelen van ultragevoelige persoonlijke informatie een veel urgenter thema dan in het eerste deel.

Marcus is al van kinds af aan bezig met het kraken van codes en het stelen en wissen van vertrouwelijke overheidsinformatie. Hij sluit zich aan bij DedSec, een ambitieuze, rebelse hackersgroep die goed te vergelijken is met Anonymous. De missie van DedSec is glashelder: het saboteren van Blume, het techbedrijf dat bezig is met het op grote schaal verzamelen en doorverkopen van persoonlijke data.

Wat begint als onschuldige pesterijen, groeit uit tot een grootschalige cyberoorlog tussen jonge, rebelse hackers en machtige miljoenenbedrijven in Silicon Valley. Een interessante oorlog die vele malen interessanter is dan de persoonlijke vedetta van een jammerende Pierce waar gamers twintig uur lang naar moesten luisteren.

Waar Aiden Pearce een serieuze uitstraling had met zijn lange, grijzen jas en zwarte kap voor zijn mond, is in Watch Dogs 2 Marcus Holloway een complete tegenpool. Hij is een hipster die schijt heeft aan de meningen van ander en kleedt zich op een zo alternatief mogelijke manier. Staat jou al die flauwekul niet aan, dan kun je daar snel korte metten mee maken door naar de dichtstbijzijnde kledingwinkel te scheuren.

Het aanbod aan kleren is gigantisch. Ga je voor een toepasselijke strandoutfit, of geef je Marcus een legeruniform met stalen helm en pikzwarte zonnebril? Het is aan jou. En hoe zit het met de knuppel uit de eerste Watch Dogs? Die ruimt het veld voor een enorme ketting met een biljartbal, zodat je daar je vijanden bewusteloos mee kunt slaan. Waarom ook niet?