Top 3 beste films Steven Spielberg op een rij

Steven Spielberg is in de filmindustrie al jaren bekend als een levende legende. De man, die onder andere verantwoordelijk was voor klassiekers zoals E.T. en Jaws, is de grootvader van zoveel blockbusters dat het af en toe niet bij te houden is. Vandaag ranken wij zijn drie beste films.

Als je wilt zien hoe je een gloednieuwe held in avonturenfilms introduceert en hen meteen tot een icoon maakt, kijk dan naar Raiders Of The Lost Ark. De eerste 10 minuten zijn eigenlijk al genoeg. In 1980 bevond Spielberg zich in een van zijn meest succesvolle periodes als regisseur in de 20e eeuw. Raiders, waarin hij samenwerkte met George Lucas en Harrison Ford om niets minder dan een actie-avonturenlegende te creëren, staat bovenaan omdat het zoveel van de elementen samenbrengt die Spielberg zo karakteristiek maken.

Zo is de fascinatie voor het bovennatuurlijke aanwezig en de drang om nieuwe verhalen te creëren die gebaseerd zijn op jeugdherinneringen. De zwaardvechtende serials uit de jaren '30 die hij en Lucas bewonderden, worden in de film een zoektocht om te voorkomen dat Adolf Hitler de Ark des Verbonds in handen krijgt, een relikwie die de nazi's onverslaanbaar zou maken. Deze zoektocht wordt geleid door Indiana Jones, een knorrige, avontuurlijke archeoloog.

En dan is er dat typische Spielberg-gevoel: een opwindende, adembenemende, nazi-verslaande vreugde over het pure plezier dat cinema kan bieden. Het is nog steeds net zo opwindend als meer dan 40 jaar geleden. Maar zoals de stoere archeoloog Indiana Jones ons zou herinneren: het zijn niet de jaren, schat, het is de slijtage.

Spielberg was al een expert in allerlei soorten films zoals opwindende avonturen tot zenuwslopende overlevingsthrillers voordat 1993 aanbrak. Maar wat er gebeurde in Jurassic Park, is iets wat weinigen hadden verwacht. Het werd een van de meest iconische blockbusters (kaskrakers) aller tijden. De film zit vol met Spielbergs unieke mix van verbazing en spanning.

Het idee van een 'dinosauriër-themapark dat fout gaat' wordt gebruikt om chaos theorie en de menselijke drang om te spelen met de natuur te verkennen, is de manier waarop Spielberg het tot leven brengt helemaal van hemzelf. Hij gaat verder dan alleen het vertellen van het verhaal. Hij laat ons de emotionele reis van Sam Neills personage, Alan Grant, ervaren, van een sceptische wetenschapper tot een toegewijde beschermer van kinderen.

En dan zijn er die zo bekende scènes zoals de scene met het trillende glas water dat de komst van de T-Rex aankondigt, de angstaanjagende raptors in de keuken en de allesvernietigende T-Rex-rampage. Alles is tot in de puntjes geregisseerd, en zelfs na 30 jaar behouden deze scènes hun impact. Met de baanbrekende goede CGI-effecten en meesterlijke poppenkunst bracht Spielberg dinosauriërs weer tot leven op het grote scherm en veranderde hij de filmwereld voorgoed.

Heeft een filmmaker ooit zo'n bijzonder jaar beleefd als Steven Spielberg in 1993? In hetzelfde jaar waarin Jurassic Park uitkwam, misschien wel zijn meest vermakelijke, kindvriendelijke publiekslieveling, bracht hij ook Schindler's List uit, zijn meest volwassen, politiek geladen, emotioneel complexe en diepgaande drama.

Spielberg had al lang de wens om eer te betuigen aan zijn Joodse afkomst en het tragische verhaal van de Holocaust op het witte doek te vertellen. Hij voelde plotseling de drang om deze film te maken tijdens de laatste fase van de productie van Jurassic Park. Hierdoor moest zijn vriend en medefilmmaker George Lucas, bekende van de Star Wars filmreeks, het einde van de postproductie van het dinosaurus-epos kon overzien. Het resultaat was een opmerkelijke toevoeging aan Spielbergs filmcarrière, met zwart-wit beelden, handheld camerawerk in documentaire-stijl en een uitdagend een vooral vaak hartverscheurend onderwerp.

Maar zelfs te midden van de gruweldaden van de nazi's, straalt Spielberg’s karakteristieke optimisme nog steeds door, vooral in de rijke, sterke en vooral gelaagde vertolking van Oskar Schindler door Liam Neeson. Dertig jaar later na dato heeft de film niets van zijn verwoestende en ontroerende kracht verloren.