Starlink Battle for Atlas details - De wederkomst van Star Fox? [gespeeld op E3]

Ubisoft wist Star Fox fans van het eerste uur te verrassen met de verschijning van Fox in Starlink: Battle for Atlas. Wij hebben de game op E3 kunnen spelen en dit zijn alle Starlink Battle for Atlas details die ons opvielen!

Veel kan gezegd worden over het Toys to Life genre. Na Skylanders, Disney Infinity en amiibo hebben we meer dan genoeg plastic poppetjes in onze huiskamers staan. Of Starlink hier een waardige toevoeging aan zal zijn, hangt volledig af van jouw persoonlijke voorkeur. Wel kunnen we zeggen dat de game anders in z’n werk gaat dan de eerder genoemde voordelen.

In Starlink: Battle for Atlas plaats je namelijk je eigen ruimteschip op je controller, waarna je dit schip kan uitbreiden met een wapen op elke vleugel zoals een oplaadbare laser of raketwerper. Dit doe je niet alleen voor je gaat rondvliegen. Tijdens de actie van de game kan je tussendoor naar believen wisselen tussen de wapens die je fysiek als speelgoed hebt.

Je scant dus niet een figuurtje en daar laat je het bij; als je dat wilt, kan je constant wisselen naar de wapens die je op dat moment nodig hebt. Aan de ene kant kan dit vervelend zijn en wij kunnen het goed begrijpen als je dat liever met een controller doet. Toch blijft één van gave Starlink Battle for Atlas details om wat je in het echt op een schip plaatst ook in de game terug te zien.

Je houdt het alleen niet bij de wapens die je onderweg kan wisselen. Eén van de belangrijkste Starlink Battle for Atlas details is namelijk dat het schip en de piloot ook deel uitmaken van het Toys to Life principe. Elk basisschip (waaronder de Arwing uit Star Fox) heeft eigen voor- en nadelen. Sommigen zijn sneller, terwijl anderen meer bepantsering hebben of geschikt zijn voor heftigere wapens.

Naast de wapens en het ruimteschip kies je ook een piloot erbij. Deze piloten geven je elk hun eigen speciale skill die je na het vollopen van een metertje kan gebruiken. Eén van de personages pakt bijvoorbeeld een gitaar, waarna je in een soort Guitar Hero-achtige minigame noten op het goede moment moet raken en bij succes schade aanbrengt bij vijanden. Een andere kan weer met zijn skill razendsnel door een level heen sjezen met een soort speedboost.

Als het wisselen van schepen, wapens en piloten net iets te veel van het goede wordt hebben we goed nieuws. Je hoort ze namelijk ook allemaal digitaal in-game te kunnen verdienen. Of je eeuwig moet grinden voor je ze vrijspeelt is nog niet bekend, maar op papier is het een uitkomst voor wie z’n huis liever niet met plastic bezaait.

In onze hands-on met Starlink konden we een klein deel van de sfeer van de game proeven. Na het kiezen van alle eerder genoemde schepen en wapens bevonden we ons in de ruimte, waarna we afdaalden naar een woestijnachtige planeet. Het deed ons meteen denken aan No Man’s Sky, maar dan zonder alle willekeurige onzin.

De besturing is vergelijkbaar met Star Fox, in dat er een onderscheid is tussen twee verschillende modi. Je kan met hoge snelheid rondvliegen als ruimteschip, of in een soort tank-stand langzamer over de grond zweven. Dit laatste is vooral van belang bij de eindbazen. Toevallig kwamen we daar net mee oog in oog te staan.

De grote vierpotige alien was verrassend leuk om tegen te vechten. We moesten veel rondzweven en de juiste zwakke plekken beschieten, zodat de eindbaas z’n echte zwakke plek liet zijn. Dat alles terwijl er normale vijanden omheen stonden en het meer hectisch maakten.

Het deed ons op een positieve manier denken aan old school Star Fox games en we zijn benieuwd wat de volledige game nog meer op dit gebied kan brengen. Als ze niet elke baas een alien met rode gloeiende bollen maken, heeft het potentie om een hele vermakelijke ruimteshooter te worden.

Ondanks het feit dat de eindbaas leuk was om te verslaan, was het alles behalve uitdagend te noemen. Je kan merken dat Starlink: Battle for Atlas een game is gericht op wat jongere kinderen, dus de moeilijkheidsgraad ligt niet al te hoog. Dit uit zich vooral in de vijanden zelf. Zwakke plekken zijn net iets te duidelijk aangegeven met felle gloeiende kleuren als paars en rood.

Ook leek het in de versie die wij speelden nagenoeg onmogelijk om dood te gaan. Hoewel we vaak genoeg van alle kanten geraakt werden door aanvallen, zijn we geen enkele keer neergestort. Het had vooral te maken met de levenspunten die je steeds automatisch terug krijgt. Vergeleken met de grote inspiratiebron Star Fox maakt dit de game veel makkelijker en moeilijk om te verliezen.

Daarnaast was het vervelend je maar twee wapens tegelijkertijd hebt. Er is geen neutrale standaard laser in je arsenaal, dus je moet altijd gebruik maken van de ietwat overdreven andere wapens. Een gewone proppenschieter zou helpen om het schieten net wat spannender te maken. Misschien worden die Starlink Battle for Atlas details nog voor release bekendgemaakt.

De laatste van de Starlink Battle for Atlas details is eigenlijk het gebrek ervan. Na het spelen van de game zijn wij nog overgebleven met een aantal vragen over de game. Wij vragen ons af hoe de structuur van de game precies in elkaar gaat zitten. Wij werden gewoon naar een planeet gestuurd om een baas te doden, maar het was totaal niet duidelijk in wat voor context je dit in de game doet.

Is het lineair, of verken je het universum op je eigen gemak en doe je missies wanneer het je uit komt? Ook de snelheid waarmee je dingen vrijspeelt is helemaal niet duidelijk. Wij zien het al voor ons dat je uren moet spelen om één wapen vrij te spelen, alleen maar om het fysieke speelgoed aantrekkelijker te maken. Dit moet nog blijken in de volledige game.

Desondanks heeft Starlink de potentie om een vermakelijke game te worden met een twist op het Toys to Life-genre. De mechanics zijn uniek, het heeft een old school gevoel en zeker voor jongere kinderen zal het prima te spelen zijn.

Wordt Starlink: Battle for Atlas een intergalactisch succes? Dat zien we wanneer de game op 16 oktober neerdaalt op de PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch.