5 Spyro The Dragon herinneringen - Op naar de remasters!

De Crash Bandicoot N. Sane Trilogy wist op verfrissende wijze de oude builderat terug te brengen naar de Playstation De vergelijkbare figuur Spyro heeft daarentegen al een flinke tijd niet meer mogen schitteren. Mogelijk komt daar nu verandering in door een remake van Spyro The Dragon. Tijd om Spyro The Dragon herinneringen op te halen!

Na de release van Crash Bandicoot N. Sane Trilogy was er al snel vraag naar een release van de gelijkaardige Spyro The Dragon games. Het is namelijk al een flinke tijd geleden sinds dit paarse draakje een fatsoenlijke eigen game kreeg. In de jaren '90 wist de game heel veel gamers te enthousiasmeren op de Playstation, vandaag de dag lukt dit niet echt.

De Skylandersvariant van Spyro is eigenlijk nog wel zijn meest recente vertoning. Alhoewel Spyro hier menig harten van gamers wist te veroveren, is het geen volwaardige Spyro game. De enige 'volwaardige' Spyro-games die de laatste jaren op de markt kwamen, waren eigenlijk helemaal niet zo goed. Ze wisten namelijk net als de laatste Crash Bandicoot-games nooit dezelfde ervaring en hetzelfde plezier te geven als de ouderwetse Spyro.

Mogelijk komt hier nu verandering door terug te gaan naar waar het allemaal begon. Gaaf, want veel gamers hebben hier bijzonder veel tijd en plezier uitgehaald. Door deze games zijn er een heleboel Spyro The Dragon herinneringen bijgebleven.

Als draak heb je in Spyro The Dragon de mogelijkheid gekregen om vuur te spuwen. Omdat je een klein draakje bent kun je geen enorme vlammenvuren tevoorschijn toveren, maar een paar vonkjes zijn wel haalbaar. Het tofste was daarentegen hoe je met Spyro zijn hoorns de verschillende vijanden kon verslaan. Zeker omdat er een flinke hoeveelheid aan verschillende vijanden waren waar je als draak achteraan kon jagen.

De leukste en tevens meest irritante vijanden zijn nog altijd een blauw mannetjes met een drakeneieren, de Egg Thiefs. Terwijl jij er alles aan doet om het ei uit hun grijpgrage handen te bevrijden, rennen zij als een bezetene voor je weg.Het meest iconisch is hoe ze je telkens blijven treiteren door nenenenene te roepen. Dit getreiter zal jaren na het spelen van de game nog steeds door je hoofd galmen.

Het zorgt dan ook voor een hoop voldoening wanneer je hem met je hoorns raakt en daardoor vernietigd. En dat beest verdiende dat ook! Moest dat beest maar niet zo verschrikkelijk irritant zijn.

Het eerst spel van de Spyro The Dragon-games brengt nog wel de meeste herinneringen naar boven. Voornamelijk doordat je op zo een iconische bevrijdingsmissie bent waarbij je al je drakenvrienden moet bevrijden. De gemene Gnasty Gnorc heeft op magische wijze alle andere draken in kristal veranderd. Het kleine en onschuldige draakje Spyro is de enige die wist te ontkomen aan de snode plannen die deze vijand met het drakendorp had.

Het hele spel door kun je draken uit het kristal bevrijden. Dit gaf veel voldoening omdat je elke keer weer werd beloond door een stukje voice acting en verhaal. Hoewel de voice acting niet altijd even goed was, was het als kind tof om te zien hoe al die verschillende draken hun eigen persoonlijkheid kregen. Allemaal hadden ze een andere stem en eigen uiterlijk. Doordat al die draken anders waren, gaf het vroeger een enorme kick om ze allemaal te bevrijden.

Een held als Spyro is natuurlijk niks zonder zijn sidekick. Neem bijvoorbeeld de Crash Bandicoot-games waarbij je het masker Aku Aku hebt om je zo nu en dan in de levels te helpen. In Spyro The Dragon werd deze sidekick vormgegeven aan de hand van een vuurvliegje met de naam Sparx. Deze vuurvlieg had zeer weinig persoonlijkheid, maar stond hoe de situatie er ook voorstond toch altijd aan de zijde van Spyro.

Wat voornamelijk is bijgebleven is hoe het vuurvliegje liet zien hoe het met de gemoedstoestand van Spyro stond. Wanneer Spyro geen schade had opgelopen had hij de meest felle kleuren, maar elke keer dat Spyro schade opliep werd hij een andere kleur. En hoe zorgde je er dan voor dat Sparx weer zijn mooie glimmende kleur kreeg? Inderdaad door onder andere schapen omver te werpen, en dan vlinders op te eten die dan verschenen.

Klinkt dit logisch? Nee. Moet dit? Nee, het draagt bij aan de unieke beleving die Spyro The Dragon was. Sparx heeft toch een vrij goede herinnering achtergelaten.

Maar ook erg tof aan de Spyro The Dragon games was dat er een heleboel was wat je kon verzamelen. Nu was het aantal collectibles niet zo groot als andere 3D platformers met een dier als hoofdpersonage, want als je het vergelijk met games als Banjo Kazooi zal Spyro dit niet overtreffen. Toch waren er flink wat draken om te bevrijden, drakeneieren om te verzamelen en ook bizar veel diamanten in verschillende kleuren.

Het was al tijd leuk om kistjes kapot te maken om daar vervolgens diamanten uit te kunnen halen. En vaak lagen er ook een hoop verschillende diamanten door 6 verschillende werelden verspreid die dit spel kende. In ieder geval had je flink wat vrije tijd nodig om al die diamanten aan je collectie toe te voegen. Het verzamelen van al die glimmende stenen is dan ook een van de toffere dingen die je met dit paarse draakje deed.

Het meest memorabele aan de allereerste Spyro The Dragon-game is daarentegen het eindgevecht met Gnasty Gnorc. En dan bedoelen we dit niet per se als herinnering in de meest positieve zin. Alhoewel het tof was om eindelijk ook in oog te staan met het grote kwaad dat al die draken had vastgezet, is Gnasty Gnorc een vreselijk simpele eindbaas. Deze eindbaas was zo makkelijk verslagen, je twijfelde bijna of dit echt het einde van de game was.

Verder is bijgebleven hoe er vragen ontstonden rondom Gnasty Gnorc. Want wat wil Gnasty Gnorc nu eigenlijk als schurk? Hij wil serieus worden genomen als schurk en verandert daarom alle draken in de vallei in kristallen standbeelden. Hij krijgt wat screentijd tijdens de video die aan het begin van het spel het verhaal uitlegt. Daarentegen ontmoet je hem pas wanneer je echt aan het einde van het spel samen met hem oog in oog staat.

Hopelijk wordt Gnasty Gnorc in een remaster toch wat verbeterd, want hij heeft wel potentie om een zeer toffe laatste baas te worden en ook in de remasters natuurlijk te schitteren.