Redenen om The Zone of Interest te bekijken

Momenteel draait The Zone of Interest in de bioscoop. Een film die genomineerd is voor de Oscars dit jaar. In dit artikel leggen wij je uit waarom deze Tweede Wereldoorlogfilm een múst is om te zien.

The Zone of Interest is genomineerd in maar liefst vijf categorieën voor de Oscars:

Het kan bijna niet anders dan dat de film daar een paar van verzilvert. Wij van XGN hebben de film inmiddels gezien en geven we je dan ook goede redenen om de film te checken. Tip: doe dat in de bioscoop.

Je denkt misschien: een film over de Tweede Wereldoorlog, dat heb ik nu wel gezien. Daar zijn er zoveel van. Dat is zeker waar, maar vaak zit je te kijken naar een film over degene die tegen nazi’s strijden, waar grootschalige gevechten te zien zijn en wat al niet meer? The Zone of Interest is geheel anders. Zoals de titel al doet vermoeden, kijk je bij deze film naar de interesses van… de Duitsers.

Er waren mensen die belang hadden bij de dood van de Joden en dat maakt The Zone of the Interest pijnlijk duidelijk.

Eén van de meest indrukwekkende dingen aan The Zone of Interest is dat je in de film niets van gruwelheden te zien krijgt. Je ziet als kijker dus geen uitgemergelde lichamen, geen mensen verdwijnen die in de gaskamer, geen wapens. Helemaal niets.

Regisseur Jonathan Glazer speelt daarentegen wel enorm veel met symboliek. Wat betekent het als het scherm ineens felrood wordt en de audio in één keer afgekapt wordt? Daarvoor zat je nog te kijken naar mooie onschuldige bloemen. Denk daar maar over na.

Het is niet vreemd dat de film genomineerd is voor film in de categorie Beste Geluid. De film toont weliswaar niets en toch krijg je als kijker alles mee. Je hoort mensen schreeuwen. Je weet als een Jood verdronken gaat worden door het stelen van een appel. Baby’s krijsen zo hard dat je je oren wil dempen. Je ziet niets, maar hoort alles.

Wat Glazer gedaan heeft is een het normale leven van Duitsers tonen en steeds audio laten horen van ellende van de oorlog. Het zorgt voor een enorm ijzingwekkend contrast.

En ook dat contrast, die paradox is een reden om naar de film te gaan. Het is toch niet normaal dat iemand vol trots verkondigt: ‘Ik ben de koningin van Auschwitz'? Of dat diezelfde persoon bijna in staat is om te vechten voor haar paradijs op aarde: een huis vlakbij Auschwitz. We kunnen zo nog wel even doorgaan, maar ga het kijken. Ga het beleven.

Deze film zal je nog heel lang bij blijven.