Opinie: Het Pokémon Sword en Shield verhaal was een ramp en dat moet anders

De release van Pokémon Sword en Shield in november 2019 was niet onomstreden. Er waren bijvoorbeeld ruim 400 Pokémon die niet in de game verschenen en grafisch vielen de games ook niet altijd in de smaak. Maar er is een andere zwakheid van de nieuwste Pokémon-games waar we het wat vaker over moeten hebben: het verhaal is ontzettend slecht.

In de meeste Pokémon games is er een moment — meestal na de zevende gym — waarop de bad guy van die game de laatste fase van zijn plan in werking zet. Dat is het moment waarop de speler, die gedurende het spel een steeds grotere irritatie is geworden voor de schurk, eindelijk een einde kan maken aan zijn kwaadaardige plannen. Ook in Sword en Shield is er rond gym zeven een moment waarop er enige paniek uitbreekt, maar tegen de tijd dat de speler ter plaatse is, is alles al weer onder controle.

Dat moment kan kan bijna symbool staan voor jouw rol in het verhaal van Sword en Shield. Zoals in de meeste Pokémon games zijn er meerdere verhaallijnen: één over jouw carrière als Pokémon trainer, één over een kwaadaardig plan om de wereld te regeren en/of vernietigen en één over jouw verhouding tot een vriend of rivaal. In Sword en Shield zijn al die verhaallijnen vertegenwoordigd, maar vaak kunnen die verhaallijnen bijna hetzelfde verlopen zonder jou. Kunnen ze dat niet, dan zijn ze vaak niet bijzonder goed geschreven.

Het moet meteen gezegd worden dat Pokémon-verhalen traditioneel gezien nooit echt op grote hoogte hebben gestaan. Als je hoofdpersoon een nagenoeg karakterloze stand-in is voor de speler zal je verhaal nooit Tolstoy of Shakespeare worden. Maar eerdere Pokémon-verhalen werkten desondanks altijd precies goed genoeg. De plot rond het kwaadaardige team en de legendarische Pokémon had namelijk een bepaalde succesformule.

Die formule hield in dat je voor het eerst met de schurk in aanraking kwam voor iets kleins, zoals iemand die door een weirdo in uniform wordt lastiggevallen. Vervolgens worden de incidenten steeds groter, zodat je begint te denken dat iemand deze mensen aan moet pakken. Uiteindelijk vecht je met de opperweirdo en rol je de hele bende op, vaak op hetzelfde moment dat je de wereld redt. Eigenlijk heb je niks met die hele bende te maken, maar omdat de game ervoor zorgt dat je al hun rotzooi op moet ruimen, voelt het goed om eindelijk de schurk te verslaan.

Het sleutelwoord is daarbij ‘eindelijk’. In Sword en Shield wordt pas laat onthuld dat Chairman Rose gevaarlijke plannen heeft, daarna is het bijna rechtstreeks door naar het dwarsbomen van die plannen. Het team wat je aanhoudend lastigvalt is Team Yell, maar zij hebben niks te maken met de plannen van Rose, zijn redelijk onschuldig en komen tot inkeer door Marnie, niet door jou.

Er zijn nog meer manieren waarop het verhaal van Sword en Shield het laat afweten, maar met een opsomming van problemen komen we nergens. “Moeten we dan ergens komen?”, vraag je je misschien af. Ja, want hoewel een goed verhaal geen garantie is voor een goede game, is het onwenselijk om volkomen apathisch te zijn tegenover het verhaal van een game, zeker in het geval van een langlopende RPG franchise.

Pokémon lijkt zich in de laatste drie generaties plotseling bewust zijn geworden van het feit dat ze al sinds 1996 niet zoveel nieuws hadden gedaan met de kern van de games. De oplossing lijkt te zijn om in elke generatie een gameplay-element toe te voegen aan gevechten dat in de volgende generatie vervangen wordt door iets anders. Het probleem met die gedachtegang is dat het niet vanzelfsprekend is dat er klakkeloos vanuit wordt gegaan dat de gameplay de enige manier is om de aandacht van fans te bewaren.

Pokémon is een turn-based rpg. Iedereen weet dat inmiddels en we verwachten niet anders. Je zult niet snel een Pokémon review tegenkomen die erover klaagt dat de gevechten in de kern nog altijd hetzelfde werken. Wie Pokémon-moe begint te worden verzucht meestal dat rivalen of andere personages niet interessant zijn, of dat de gym-structuur saai wordt, problemen die ook in Sword en Shield aanwezig zijn. De oplossing hiervoor is dat de ontwikkelaars meer aandacht in het verhaal van hun games gaan stoppen.

Er zijn eindeloze mogelijkheden om een nieuw en interessant Pokémon verhaal te schrijven. Laat de league een keer helemaal weg om de hele game te focussen op een serieus conflict. Of voer Sword en Shield’s idee van een league voorzitter met kwaadaardige of ondoordachte plannen verder door en maak de hele league een uiterst onaangename competitie.

Dat zou de games misschien wat minder feel-good maken, maar is dat een ramp? We hebben door de jaren heen heel wat games gezien die hun verhaal serieus namen en toch kleurrijk en doorgaans vrolijk waren. Zelfs binnen de Pokémon franchise is dat hier en daar in spin-offs gelukt.

Het is trouwens niet zo dat Game Freak alle gameplay ontwikkelingen stil kan zetten als ze maar een goed verhaal hebben. Maar een goede plot maakt het makkelijk om kleine gameplay-problemen door de vingers te zien. Bovendien heeft Game Freak, als de interesse in de franchise vastgehouden wordt door verhalen, meer ruimte om een onderontwikkeld idee wat langer achter te houden en pas in latere games te stoppen.

Misschien dat je het verhaal van Pokémon Sword en Shield prima vond. Dat mag. Het is geenszins de bedoeling om je te vertellen dat je je eigen mening over Sword en Shield niet mag hebben. Het punt is dat Game Freak en The Pokémon Company een schat aan mogelijkheden hebben om de franchise interessant te houden. Mogelijkheden waar geen gebruik van wordt gemaakt. Met een beetje meer aandacht voor goede verhaallijnen kan Pokémon het een stuk rustiger aan doen met de mega-turbo-max-move-form achtbaan en kan de volgende Wild Area er een beetje knap uitzien.