Het Leven in The Elder Scrolls Online - Dag 3

De wereld van The Elder Scrolls Online is enorm, veel te groot zelfs om in één preview te proppen. De hoeveelheid avonturen die ik in de korte tijd dat ik het spel mocht spelen heb beleefd zijn goed voor een hele hoop verhalen. Verhalen die alle geheimen van de opkomende game zullen onthullen. Lees elke week over de avonturen van de Dark Elf Anneturtle en krijg een uitgebreid beeld van de langverwachte MMO. Let op: dit dagboek bevat spoilers!

De vorige blog eindigde met een evacuatie van het eiland Bleakrock Isle. Samen met de rest van de groep belandde ik op het vasteland in een plaatsje genaamd Bal Foyen. Maar het was hier allesbehalve veilig. De Covenants zaten ons op de hielen. Er werd me aangeraden om naar Davon's Watch te gaan, de eerste grote stad die ik op mijn pad zou tegenkomen. Voordat ik aan mijn reis begon besloot ik in Bal Foyen de markt te bezoeken. Ook hier vond ik alleen maar een verkoper die een unidentified weapon box verkocht, maar ik besloot het er nog eens op te wagen. Met succes! De box gaf me een boog met gifpijlen die twee keer zoveel schade zou aanbrengen als mijn oude boog.

Aangekomen bij Davon's Watch was al vrij duidelijk dat de Covenants niet alleen van Bleakrock Isle kwamen. Ze waren overal! Op het moment werden zowel het fort als de haven aangevallen. Ik stond voor de keuze om één van de twee van versterking te voorzien. Het fort, dat belangrijker was, maar waarschijnlijk ook langer stand zou houden, of de haven? Daar voerden ze zonder mij een verloren strijd, maar de haven kon eventueel worden opgeofferd.

Mijn Dark Elf Anneturtle was dan wel een Dark Elf, maar geen brute oorlogsvrouw die achter menselijke opofferingen stond. Dus ik besloot om de haven te hulp te schieten, aangezien het fort zich voorlopig wel alleen zou redden. Het stikte bij de boten van de vijanden, dus het was in elk geval een uitstekende gevechtstraining. Hoewel ik in het begin nogal klungelig met de block-optie omging, werd ik er nu steeds handiger in. Samen met mijn veel sterkere pijl en boog slaagde ik erin om veel Covenants vrij snel te verslaan.

De haven was veilig, tijd om terug te keren naar het fort. Daar hielden ze gelukkig nog stand. De haven was dus een goede keuze geweest. Ik besloot om maar weer eens een bezoekje aan de markt te brengen. Mijn armor was namelijk nogal versleten, en ik had ergens opgevangen dat iemand op de markt het voor me kon repareren.

Al snel kwam ik erachter dat het repareren van je armor heel makkelijk gaat bij de general merchant. Daar kun je via een sneltoets in één keer je hele uitrusting weer op honderd procent krijgen, voor een bepaald geldbedrag natuurlijk. Hoeveel je moet betalen ligt er vooral aan hoeveel schade je hebt opgelopen. Weer helemaal tip top in orde, besloot ik om de quests eens links te laten liggen en op eigen houtje op verkenningstocht te gaan.

Terwijl ik op mijn dooie gemakje richting de stad Ebonheart liep, zag ik in de zone chat dat de Circle of Kakis guild nieuwe leden zocht. Ik ben altijd al een groot voorstander van guilds en probeer in alle MMO's die ik speel zo snel mogelijk bij een goede guild terecht te komen, dus ik bood me al snel aan als nieuw lid en voila! Vanaf nu hoorde ik bij de Circle of Kakis. Het voelde goed om met een kleine groep mensen over het spel te kunnen praten. Hoewel de zone chat met deze bèta natuurlijk nog helemaal niet druk was, voelde de guild chat toch iets persoonlijker.

Met nieuwe bondgenoten bij de hand was ik ervan overtuigd dat mijn belevingen in Tamriel alleen maar beter zouden worden....