Opinie: Game of Thrones seizoen 8 verdiende dit einde

Nu 2019 alweer een flink stuk in de achteruitkijkspiegel ligt, is het tijd om terug te blikken op een van de grootste teleurstellingen van dat jaar. Game of Thrones seizoen 8 was een grote teleurstelling voor veel fans en dat is best begrijpelijk. Terugkijkend op het zes weken-durende avontuur kunnen we eigenlijk wel stellen dat het einde van Game of Thrones seizoen 8 een slot heeft gekregen dat het verdiende.

Laat ik beginnen met het stellen dat ik persoonlijk een groot fan ben van Game of Thrones. Ik heb alle boeken van George R.R. Martin gelezen, de TellTale-game grijs gespeeld en heb zelfs het reusachtige boek over de wereld van Westeros gelezen. Meerdere dagen van de week zie je me waarschijnlijk ook in Game of Thrones-sokken lopen.

Toch kan ik er niets anders van maken. Game of Thrones seizoen 8 heeft een einde dat net zo leuk is als een bezoekje aan de tandarts; eigenlijk compleet verdiend als je terugkijkt op de afgelopen jaren.

Eigenlijk konden we in 2017 al stellen dat Game of Thrones seizoen 8 niet zou aflopen op een manier waarop we wilden. Het zevende seizoen van de serie kreeg al bakken kritiek over zich heen wegens vele afleveringen. Het grootste deel van die kritiek kwam door aflevering 6 “Beyond the Wall”. Deze bikkelharde strijd tegen de White Walkers achter de Muur moest een epos worden waar iedere fan lyrisch van zou worden.

In plaats daarvan zagen we meer breuken in de logica dan ooit tevoren en krabte menig criticus zich achter zijn of haar oren toen Daenerys vliegensvlug met haar draken aan kwam vliegen om de dag te redden. Het leek wel alsof ze een heks was die teleportatiekrachten had. In feite werd gewoon de logica van de serie uit het raam gesmeten omdat het plot dit vereiste.

De aflevering is het perfecte voorbeeld van de verschuiving in het schrijfwerk van de serie. Het verhaal begon steeds meer de punten te verbinden die nodig waren om het verhaal af te maken zonder dat er werd nagedacht over hoe dit daadwerkelijk op beeld zou komen. Het leek alsof niemand zich leek te bekommeren om het gezonde verstand van de kijker en dat men toch alles wel zou slikken.

Eigenlijk kunnen we het de makers niet kwalijk nemen om een loopje te nemen met de geloofwaardigheid. De serie kwam er immers in eerdere seizoenen ook al mee weg. In seizoen 6 bijvoorbeeld toen Arya flinke verwondingen opliep door de Waif, waarna ze de Waif een aflevering later alsnog doodleuk om het leven wist te brengen. Wie hier ook maar even bij stilstaat, weet dat hier geen touw aan vast te knopen was.

Toch vallen de eerste tekenen te herleiden naar seizoen vijf. Dit was namelijk het seizoen waarin de serie het originele materiaal van Martin moest loslaten en zelf verhaallijnen op poten moest zetten om richting het einde te schrijven. In eerste instantie leek dit met vlag en wimpel te lukken, want de introductie van The Night King in Oathbreaker werd door fans met een staande ovatie ontvangen. Voor het eerst werden er elementen geïntroduceerd die de boeken nog niet bereikt had en dat was spannend en enerverend.

Ondanks dit spannende moment wordt seizoen 5 door velen gezien als een keerpunt in de serie waarin de kwaliteit alleen maar zakte. Eigenlijk hadden we ons destijds in 2016 al moeten afvragen hoe het kwam dat we seizoen 5 het minste seizoen vonden, terwijl een van de beste afleveringen van de serie (Hardhome) juist in seizoen 5 zat. Het waren juist de fans van de serie die niet genoeg van de serie eisten in eerdere seizoenen en daarmee de makers ruimte gaven om te doen wat ze wilden.

Je kunt daarook nog eens bij optellen dat de kijkcijfers van Game of Thrones ieder seizoen alleen maar klommen. Hiermee werd het signaal afgegeven dat de makers op de goede weg waren en toen werd aangekondigd dat de laatste twee seizoenen van de serie minder afleveringen zouden bevatten werd dit nieuws grotendeels positief onthaald.

Gedacht werd dat het budget van de serie daarmee voor de resterende afleveringen beter gebruikt kon worden voor de effecten en dat hiermee de kwaliteit alleen maar hoger zou worden. Het tegenovergestelde bleek waar te zijn, want iedere aflevering leek het er meer op dat de makers David Benioff en D. B. Weiss graag zo snel mogelijk een einde aan de serie wilden breien.

Deze gedachtegang bereikte zijn hoogtepunt met seizoen 8 toen er in korte tijd flink wat productiefouten werden ontdekt en daarnaast ook nog eens de logica van de serie compleet uit het raam werd gesmeten. Laatstgenoemde kunnen we eigenlijk alleen maar bij onszelf als fans neerleggen aangezien we hier in eerdere seizoenen ook geen probleem in zagen.

Pas tijdens het laatste seizoen van de serie begon het mainstreampubliek de logica storend te vinden en kritiek te leveren. Deze kwam vervolgens wel in absurde proporties waarbij het eigenlijk belachelijk was hoeveel haat de makers kregen. Het moge dan duidelijk zijn dat de serie beter verzorgd had mogen worden, maar om iemand met de dood te bedreigen is natuurlijk ook niet terecht. Het is en blijft immers maar een serie.

Uiteindelijk mogen we onszelf als fans ook enigszins in de spiegel aankijken, want ook wij zijn verantwoordelijk voor het slappe einde de meest iconische serie van de afgelopen tien jaar. De ultieme oplossing was dan ook geweest als de makers naar de originele auteur hadden geluisterd en er nog wat meer seizoenen waren gemaakt die de logica ten goede zouden doen, maar dat is helaas niet gebeurd.

Wie nog steeds naar een beter einde smacht kan het beste de boeken van Martin lezen. De auteur heeft al laten weten dat de boeken een ander einde gaan krijgen. Tevens zijn de boeken flink wat diepgaander dan de serie en gebeuren hele verhaallijnen op andere manieren. Wie het ware einde van Game of Thrones wil, weet wat hij moet doen. Wie daar geen zin in heeft, kan stoppen met zeuren, want een ander einde voor de serie gaat er in ieder geval niet komen.