Drie games met fantastische intro's

De meesten hebben het wel eens meegemaakt, na het opstarten van een game en het spelen van de eerste minuten zit je zo in het spel dat je de controller het liefst niet meer los laat. Wat zijn nu voorbeelden van deze soort intro's of openingen? Hier is een lijstje met drie spellen waarbij dit het geval is. Let op, je struikelt in de teksten over de vele spoilers.

Je neemt rustig een paar trekjes van je sigaret in een vliegtuig waarna binnen een aantal seconden het noodlot toeslaat. Boven zee kampt het vliegtuig met problemen waarna een desastreus scenario zich voordoet, je stort neer in de oceaan. Onder water gedompeld zie je de scherpe stukken metaal die afkomstig zijn van het vliegtuig langs je scheren waarna je de weg naar het wateroppervlak weet te vinden. Om je heen is niets anders dan vuur en chaos.

Of het nu toeval is of niet, vlakbij de plaats waar jij in het water ligt staat een gigantische vuurtoren. Een vuurtoren die midden in de oceaan staat met nergens land te bekennen. Langzaam zwem je richting dit mysterieuze gevaarte, waarna je met enige angst in de duisternis van haar openstaande deuren treedt. Je krijgt een dubbel gevoel bij het betreden van de toren. Aan de ene kant heb je geen keuze en moet je de toren ingaan, er is verder niets van het vliegtuig over en de brandende brandstof verlicht de gitzwarte nacht. Aan de andere kant krijg je een raar onderbuikgevoel alsof het allemaal te toevallig is. Je zet de eerste paar stappen de toren in waarna er alleen nog licht van achter te zien is, het licht dat van buiten komt omdat de deuren nog open staan. Als in een echte horrorfilm valt de deur krakend achter je dicht. Je zet je klaar om te schrikken maar het tegenovergestelde gebeurt. De lichten springen één voor één aan waarna je iets te zien krijgt dat even imposant is als mysterieus.

'No gods or kings. Only Man.' zie je groot op een rood spandoek met daarboven de buste van een onbekend figuur. Het moment waarop je een raar gevoel begint te krijgen over deze plek is ook het moment waarop je de jaren 60 vioolmuziek hoort wat ervoor zorgt dat deze vuurtoren nog onheilspellender wordt. Sommige horen al meteen dat het het gespeelde deuntje afkomstig is van het lied 'Beyond the Sea'. Je loopt voorzichtig verder en daalt een trap af waarna je aankomt bij een soort duikersklok waar je instapt. Je trekt aan een hendel en je begint steeds verder onder water te dalen. Je krijgt een fimpje te zien waarin je Andrew Ryan een geweldige speech hoort geven over zijn stad. Na het uitspreken van een van de laatste zinnen 'I chose Rapture' opent een luik, waarna je uit het raam kunt kijken van de cabine waar je in zit. Hier zie je de Rapture in haar volle glorie, de mysterieuze stad waarvan jij nog geen idee hebt wat je te wachten staat.

Dit intro grijpt je meteen bij de lurven en laat je niet meer los. Het gevoel van machteloosheid omdat je geen keuze hebt, zorgt ervoor dat je de controle los moet laten waarna je compleet meegaat met wat gaat komen, al heb je geen idee hebt wat dat is.

De sfeer is enorm goed uitgewerkt en men heeft uitstekend nagedacht over de fijne details die van een goede intro een geweldig intro maken. Het liedje 'Beyond the Sea' dat je op de achtergrond hoort, is een goed voorbeeld van zo'n detail. Daarnaast geeft het spel je het gevoel alsof je slechts een kleine bezoeker bent in dit gigantische onderwater-utopia. Het spelen van de eerste paar minuten van Bioshock roept zo veel vragen op, dat je wel verder moet spelen.

Door de sterke speech van Andrew Ryan over de reden van het bestaan van deze onderwater stad, heb je precies genoeg informatie om aan de slag te gaan in deze game, men verklapt niet teveel maar vertelt precies genoeg zodat je met enig wantrouwen toch de stad in wil trekken. De stad die prachtig is vormgegeven in art-deco stijl. De stad piept en kraakt en is bezaaid met doorgedraaide figuren. De stad waar je voortdurend sombere en toch ook tedere vioolmuziek hoort. Rapture heeft op je gewacht.

Een heel ander soort opening, dat ook enorm goed blijft, is de opening van Far Cry 3. Hier speel je Jason Brody, die met een groep vrienden op vakantie is in een tropisch oord. Je ziet beelden voorbij komen van jezelf en je vrienden die op het strand genieten van hapjes en drankjes, en daarna aan het feesten zijn in een club. Kortom, je hebt de tijd van je leven samen met familie en vrienden. Het filmpje gaat door tot je op een gegeven moment gaat skydiven. Wat volgt is niet wat je verwacht. Het beeld van de tropische stranden en goede tijden wordt ineens naar achteren getrokken waarna je ziet dat alles wat je zojuist hebt gezien zich afspeelde op een videorecorder die nu in handen is van een tot dan nog onbekende gek. Vaas Montenegro is zijn naam, deze geniale gek blijft hierna terugkomen in het verhaal en vertolkt een meer dan bijzondere rol.

Je zit in dit intro opgesloten in een van bamboe gemaakte kooi en er lijkt geen uitweg. Totdat je broer, Grant Brody, zich los weet te wringen uit de constructie waarmee hij aan de kooi zit geketend. Hij lokt de bewaker jouw kant op waarna hij deze weet te overmeesteren. Als makke lammetjes moet je vervolgens verder, ongewapend en midden in het kamp van dan nog onbekende vijanden. Laat het nu net goed uitkomen dat je opgesloten zit bij je broer die in het leger zit, en dus wel overweg kan met diverse wapens. Samen met hem weet je te ontsnappen. Vlak voordat je echt ontkomen bent uit het kamp, hoor je een schot van achteren. Je bloedeigen broer is door de kogel van professioneel mafkees Vaas in zijn nek geraakt. Je probeert het bloeden nog te stelpen, maar natuurlijk is dit tevergeefs. Je hoort jezelf tegen je broer schreeuwen dat hij het vol moet houden en niet op mag geven, als een soort onderwater echo hoor je op de achtergrond dat Vaas ook nog tegen je staat te schreeuwen.

Terwijl het leven uit het lichaam van je broer trekt blijft Vaas tegen je praten en geeft je een kans om weg te rennen. Een kans die eigenlijk gezien kan worden als een kat en muis spelletje waarin hij je een kleine voorsprong geeft. 'Run Forrest run' roept hij terwijl jij je een weg baant door de struiken. Je rent weg van het lichaam van je broer en hoort blaffende honden en afketsende kogels overal om je heen. Na een heel stuk rennen kom je uit bij een trouwbrug waar je overheen moet. Deze brug gaat kapot, waarna je in de rivier eronder valt.

Door middel van het openingsfilmpje maak je kennis met de karakters en weet je meteen wat ze doen op deze locatie. Het ziet er allemaal heel rooskleurig uit en voelt vrolijk aan met de juiste muziek, totdat men op een gegeven moment uitzoomt en ziet dat dit een filmpje is op een scherm dat jouw ontvoerder vast heeft. Je zit dus aan het begin van het verhaal meteen in de serieuze problemen en hebt een duidelijk doel.

In deze intro zorgen ze meteen voor een goede connectie met de karakters. In dit geval leer je Vaas en je broer kennen. Vaas, de geniale gek die later in het verhaal een grote rol gaat spelen en je broer waarmee je samen uit deze benarde situatie gaat ontsnappen. Als grotere broer die in het leger zit neemt hij je in bescherming en neemt de leiding over de ontsnapping. Meteen voel je al een sterke connectie omdat je samen met hem enorm ver in je ontsnapping weet te komen. Wanneer hij dan een kogel door zijn nek geboord krijgt, voel je een golf van ongeloof en woede door je lichaam stromen. Je hebt echter geen tijd om hierbij stil te staan omdat Vaas besluit je een voorsprong te geven in je ontsnapping. Chaos en paniek volgt terwijl je je onhandig en op gevoel een weg baant door de jungle. Je voelt je letterlijk een speelbal van Vaas die er nog een leuke quote van de film Forrest Gump uit gooit. Binnen een paar minuten weet je dus wat je doel is en zit je middenin de actie waarna je wraak wil, je bent klaar om verder te spelen.

'I don't want to set the world on fire. I just want to start a flame in your heart.' Deze tekst van een nummer van The Ink Spots hoor je voorbij komen terwijl je naar de binnenkant van een radio kijkt. Langzaam begint het beeld uit te zoomen waarna je steeds meer krijgt te zien van de binnenkant van een doodgewone stadsbus. Terwijl het geluid van de radio steeds meer begint te vervagen, zie je dat de bus waarna je eerst keek een in stukken verscheurde bus is. Het beeld blijft uitzoomen en je ziet een grauwe en grijze stad die in puin ligt en waar niks levends in is te bekennen. Tot slot zoomt men zo ver uit tot we een persoon zien staan die zwaar bepantserd is en richting de camera draait.

Je begint je verhaal als kind in een zogeheten 'Vault'. Dit is een ondergrondse bunker die voor de oorlog werden ingericht door een bedrijf genaamd Vault-Tec. In deze bunkers kon je de rest van je leven blijven zonder ooit het daglicht te zien. Deze zelfonderhoudende bunkers zijn elk een soort eigen systeem waar de 'Overseer' aan het hoofd staat als een burgemeester.

Je groeit op in de Vault en begint als klein kind, je moeder ken je niet want die is bij je geboorte overleden. Je vader is hierin je leidende figuur die je vertelt wat je moet doen. Als kind begin je al met het indelen van de S.P.E.C.I.A.L. punten die bepalen hoe goed jij bent in bepaalde zaken. In deze Vault groei jij op en leer jij kennis maken met de keuzes waar het in het spel om gaat. Op welke manier los jij problemen op en ben jij een goed of een slecht mens. Hierin laat het spel je volledig vrij. Wanneer iemand je pest, kun je dit aan je voorbij laten gaan, ook kun je voor de actievere aanpak gaan waarin je de pestkop een peer op zijn neus verkoopt. Aan het einde van deze intro breekt de paniek uit, je vader is ontsnapt uit de Vault zonder dat dit toegestaan is en heeft jou ook niet op de hoogte gesteld van zijn vertrek. Paniek breekt uit in de Vault en je besluit om achter je vader aan te gaan. Je treedt uit de veilige Vault de radioactieve en gevaarlijke Wasteland in, op zoek naar je vader.

Het intro-filmpje waarin het beeld uitzoomt laat je zonder een woord te spreken meteen de juiste sfeer van het spel voelen. Het lied van The Ink Spots dat op de achtergrond te horen is, geeft meteen een macabere setting aan de game. Hetzelfde geldt voor het filter dat over het landschap lijkt te hangen. Grijs en grauw alsof jaren van straling het leven uit het eens zo levendige landschap hebben gezogen.

Vervolgens begint er een man te spreken die vertelt over het begin van de oorlog. De oorlog waarin de mens zichzelf niet meer in de hand kon houden en de wereld onderdompelde in vuur en straling. Krachtige zinnen en sterke quotes zetten meteen de toon van het spel.

Vervolgens ga je zelf aan de slag in de Vault. In deze veilige thuishaven neemt je vader je mee door je jeugd waarin je om leert gaan met de keuzes die het spel je weet te bieden. Je vader waaraan je enorm gehecht raakt en wie dus uiteindelijk verdwijnt uit je leven, net als je moeder. Wanneer je net klaar bent om zelf aan de slag de gaan met de game besluit je vader dus te vertrekken. Je hebt een enorm betrokken gevoel met je vader en wil hem achterna. Je denkt inmiddels aardig wat te kunnen en achter je vader aan gaan moet dan ook geen probleem zijn. Je vertrekt uit de Vault en niets blijkt minder waar, de sluisdeur opent zich en het zonlicht dat je voor het eerst ziet verblindt je zicht. Eenmaal bijgetrokken zie je de verwoestingen en maak je kennis met de Wasteland. Het avontuur begint en je bent er klaar voor. Althans, dat denk je.