DOOM Single Player recap - Het verhaal tot nu toe

De releasedatum van de nieuwe DOOM komt steeds dichterbij. Over twee dagen mogen we ons eindelijk wagen aan het wederom op zijn kop zetten van de hel. In deze DOOM Single Player Recap geven we je weer even een opfrisser wat je in de vorige games precies hebt gedaan.

Na de ontwikkeling van Wolfenstein 3D door id software werd het mogelijk elementen uit die game in een nieuwe engine te gooien. Waar je in Wolfenstein weliswaar een wapen voor je zag (dat toen revolutionair was) werden daar animaties aan toegevoegd voor DOOM, waardoor het effect van 3D games veel beter uit de verf kwam.

En dat was nodig, want in een sci-fi horror game als DOOM moet je volledig op worden genomen in de setting van de levels. Door met belichting te spelen, triggers te plaatsen binnen een map en tientallen vijanden in een smalle gang te plaatsen wist id software dit voor de eerste DOOM perfect te realiseren.

Het verhaal van de Space Marine die de speler krijgt toegewezen wordt aan de hand van tekst op het scherm laten zien. De bloedrode letters vertellen het verhaal van onze DOOM-guy en het begint in DOOM meteen niet goed. Je krijgt een bewakingstaak toegewezen op Mars en laat dat nou net een plek zijn waar nooit iets spannends is te beleven….of toch wel?

In DOOM draait eigenlijk alles om de UAC: Union Aerospace Corporation. Deze illustere versie van de NASA blijkt naast normaal onderzoek ook allerlei dingen te doen waarvan je in horrorfilms zegt ‘jongens, doe dat nou eens even lekker niet’, aangezien je weet dat het nergens voor nodig is en hopeloos verkeerd afloopt.

En inderdaad. Alles loopt in de soep en voor je het weet krijg je de taak om op een van de manen van Mars, Phobos, op zoek te gaan naar een vermiste groep onderzoekers. En daar begint het avontuur van onze Space Marine, in het eerste level met enkel een pistool op zak en een groepje gewapende zombies voor zich.

Met 27 levels waarin de speler zich van Phobos via Deimos (de andere maan van Mars die kennelijk door experimenten van de UAC tot vlak boven de hel werd verplaatst) uiteindelijk in de hel terechtkomt bleek DOOM ook nog behoorlijk lang te zijn. Dat het hierbij ging om een gratis spel was natuurlijk bizar en voor deze tijd ongekend.

Het was namelijk pas een behoorlijk tijd na de release van DOOM dat maker John Romero tegen winkels zei dat ze best een boxed versie van DOOM in de schappen mochten leggen zonder daarvoor geld te geven aan id software. Daar stond dan tegenover dat ze wel zelf voor de doosjes moesten zorgen. Wat uiteraard resulteerde in de meest flamboyante hard copies van de originele DOOM.

Twee jaren later kwam er voor DOOM 1 een uitbreiding, in de vorm van The Ultimate DOOM. De zevenentwintig levels (immers drie episodes van negen levels) kregen nog een vierde hoofdstuk, om de overgang tussen DOOM 1 en de reeds uitgekomen DOOM 2 iets te versoepelen en uit te leggen.

Voor het vervolg op DOOM 1 werd weinig veranderd in de succesformule. Het was nog steeds jij als Space Marine tegen hordes demonen en met de vetste wapens in het universum als arsenaal. Daar kwam in DOOM 2 ook nog eens de afgezaagde schotgun bij, die van dichtbij vrijwel alles in één of twee schoten tot een pulp schoot.

Ook speelde het verhaal zich nu volledig af op de aarde, waardoor de omgeving nauwelijks veranderde. Niet dat dat heel veel uitmaakte, want in elk level was de sfeer nog steeds op het niveau van voorganger DOOM 1 en was je constant op je hoede. Elk geluidje was de voorbode van de zoveelste vijand die achter een muurtje stond, klaar om je de schrik van je leven te bezorgen.

De levels waren in DOOM 2 wel een behoorlijk stuk groter dan in de originele DOOM. Vijanden werden verdubbeld en de eindbaas en semi-eindbazen uit DOOM kwam je in DOOM 2 als normale vijanden tegen. DOOM 2 was dus niet alleen groter maar ook nog een aardig stukje moeilijker.

Dat het moeilijker was geworden kon worden verweten aan de boosheid van de demonen. Door jouw toedoen is hun huis, de hel, kapotgeschoten en daarom doen ze hetzelfde met jouw thuis. Wederom is het aan jou als speler hordes vijanden af te knallen en je een weg te banen door de levels.

Om de mens een kans te geven zich elders weer op te bouwen moet het grootste ruimtestation op aarde veilig stellen. De weg hiernaartoe is uiteraard geblokkeerd en via vele omweggetjes bereik je uiteindelijk het eindpunt…of toch niet?

Want om de invasie op aarde in goede banen te laten verlopen hebben de demonen grof geschut meegebracht. De Icon of Sin overziet de invasie en het is aan jou om ook dit meesterbrein tot een hoopje bloed en vlees te knallen. Wederom werk je je door talloze normale vijanden om uiteindelijk de as van het kwaad zelf overhoop te knallen.

Voor wie DOOM 2 zelf heeft gespeeld is de allerlaatste easter-egg in dit spel een bekend verhaal. Want wie in plaats van de bewegende pilaren te gebruiken rechtstreeks onder de eindbaas tegen een muur aanloopt zal zich in een ruimte bevinden met een wel heel bekend hoofd; het hoofd van John Romero.

Als een grap van de andere ontwikkelaars was het de bedoeling dat John er niet achter zou komen totdat iemand hem erop wees. Maar aangezien John verantwoordelijk was voor het plaatsen van triggers in maps was het ook aan hem om de tweede optie om het level uit te spelen, namelijk Johns hoofd kapotschieten, in het spel te plaatsen.

En zo kwam het dat bij het binnenkomen van het laatste level je een geluidsfragment hoort, dat als je het achterstevoren afspeelt ‘Om DOOM uit te spelen moet je de echte eindbaas verslaan, ik, John Romero’.

Zodra de Icon of Sin in puin ligt zit jouw taak erop. Wederom heb je jezelf bewezen en is het laatste kwaad de werelden uitgeholpen. Je kan je met een gerust hart bij de andere aardbewoners voegen, wetende dat de meesterbreinen achter alle demonen dood zijn. Toch?

Demonen zijn blijkbaar niet de slimsten, want zelfs al schop je ze meerdere malen terug naar het gat dat de hel heet, ze blijven proberen wraak te nemen op de mensheid en de aarde over te nemen. In DOOM 3 is dat niet veranderd, maar een hoop andere dingen wel.

Met meer dan tien jaar sinds de eerste DOOM mag dat ook wel, immers zou het gek zijn als de oeroude graphics terug werden gebracht enkel om een paar nostalgische fans tevreden te houden. Ook werd er afgeweken van het recept waarbij knoppen, deuren en vooral veel vijanden de basis vormden. In plaats daarvan werd er gekozen voor een meer verhalen-vertellende vorm.

Wat niet veranderde was de setting van DOOM. Wederom was de rode planeet het hoofddecor en waren er een paar uitstapjes naar de hel, aarde en weer terug naar Mars. Ook het spelen met belichting, bizarre vijanden en pittige eindbazen maakten DOOM 3 een game die zeker waardig was om samen genoemd te worden met DOOM 1 en 2.

Het verhaal van DOOM 3 is een mix van de eerste twee games met een vleugje Far Cry 1. De UAC vindt het nog steeds leuk om te experimenteren met dinge waar ze te weinig vanaf weten en het normale volk is daar de dupe van.

De grote baas van de UAC faciliteit op Mars heeft bij afgravingen delen gevonden van een oude beschaving, maar laat dat nu net de beschaving zijn die de methode hadden gevonden om het helgebroed voor eens en altijd in de hel in te sluiten. De baas van UAC besluit een pact te sluiten met de demonen en samen willen ze Mars klaarstomen om een uitvalsbasis voor de Aarde te vormen.

De experimenten van UAC gaan alleen samen met het zien van allerlei gekke hallucinaties door het normale personeel waarna er aan de bel wordt getrokken. Als Space Marine word je naar de rode planeet gestuurd om te zien wat er precies aan de hand is. En vanaf dat moment begint het avontuur voor de speler pas echt.

In DOOM 3 zijn de levels lineair gemaakt en blijven gevechten tegen tientallen vijanden tegelijkertijd dus ook uit. In plaats daarvan komt het horroreffect pas echt goed tot leven in dit derde deel. Want zelf als je bij een donkere hal aankomt en je weet dat er ‘iets’ gaat gebeuren, dan nog weet DOOM 3 het op het schrikoment te brengen wanneer je dat het minst verwacht.

Na wederom alles op zowel Mars als in de hel aan gort hebt geschoten en de ingang van de hel naar Mars hermetisch af hebt gesloten is het verhaal van de standaard DOOM 3 klaar. Maar in de uitbreiding Resurrection of Evil gaat het vrolijk verder. Want de baas van de UAC was aan het eind van het spel nergens te bekennen. En losse eindjes, daar houden we niet van.

In Resurrection of Evil zijn de monsters uit de hel wederom bezig met het plannen van de zoveelste invasie (met hulp van de baas van UAC faciliteit op Mars) en wederom moet jij daar een stokje voor steken. Honderden al dan niet duizenden vijanden later pomp je ook dit meesterbrein vol lood en mag je dan eindelijk van je rust genieten op onze aardbol.

En dan DOOM 3 was het stil rondom de franchise. Hoewel er in 2008 een aankondiging kwam dat id software bezig was met een nieuwe DOOM bleef een officiële release uit. Ook de opname van id software in ZeniMax (waar ook Bethesda toebehoort) werkte niet mee aan het afmaken van de nieuwe DOOM.

Toen dan ook werd besloten om het bestaande project te schrappen en vanaf niets te beginnen kon het van daaruit alleen maar vooruitgaan. Met in begin 2014 de aankondiging van de nieuwe DOOM door Bethesda was het wachten dan eindelijk voorbij. Nu, meer dan twee jaar later kunnen eindelijk genieten van de nieuwe DOOM. Nog maar een paar dagen en dan kunnen we eindelijk weer de hel induiken!