Destiny Dagboek Dag 5 - Terugblik

Terwijl wij onze eerste stappen zetten in de bètaversie van de wereld van Destiny, ontwaakt ons personage in een wereld die hij niet herkent. Volg zijn avonturen vijf dagen lang in ons Destiny dagboek.

6Omdat ik mezelf gisteren onverwacht mengde in een enorme strijd, is mijn energie en dat van mijn schip compleet leeg. Maar dat is niet erg, het is zaterdag en na deze bewogen week is het niet verkeerd om de voetjes een dagje omhoog te gooien.

Na wat trappen beklommen te hebben vind ik een stil plekje met een waanzinnig uitzicht over de stad. De laatste stad van de mensen die dankzij The Traveler nog wemelt van de mensen. Hoewel ik inmiddels ook een wezenlijke bijdrage geleverd heb aan het voortbestaan hiervan, voelt dit nog helemaal niet zo.

Natuurlijk, ik heb aliens naar het hiernamaals gejaagd alsof het niks was, maar om me nou de redder van het menselijk ras te voelen, nee. Op aarde heb ik één gebied in Old-Russia volledig uitgekamd, en op een gegeven moment activeerden we zelfs een satellietschotel die het al jaren niet meer deed.

Iets zegt me dat deze week slechts een voorproefje was van alles wat nog komen gaat. Zowel The Hive als The Fallen weten nu van ons bestaan af, en het is dus wachten tot het moment dat ze genoeg manschappen verzameld hebben om een nieuwe aanval in te zetten.

Terwijl er wat Guardians met een voetbal rondspringen beneden, kijk ik terug op de afgelopen vier dagen. In The Crucible beleefde ik de tijd van mijn leven, maar het blijft gek dat we de kans niet krijgen om onze eigen arena te kiezen. Of je op Venus of de Maan terechtkomt is volledig uit onze handen genomen.

Ook is het best gek dat we als Guardians onze spullen niet kunnen ruilen. Meerdere malen kwam ik een shotgun tegen die ik niet nodig had, terwijl de twee leden uit mijn Fireteam stonden te springen om dat geweer. Omdat er geen mogelijkheid was om hem weg te geven, was ik genoodzaakt om hem later weer te verkopen in de winkel.

Ik neem een slokje van mijn ruimtebiertje en besef me dat ik wel enorm zit te vitten op kleine oneffenheden. De avonturen die ik beleefde zijn van een ongekend niveau geweest. Wildvreemde mensen sloten zich bij me aan om een gezamenlijk doel te volbrengen, de speederbikes waar we op rondrijden voelen perfect aan en ook de vele schietijzers die ik in mijn handen heb gehad schoten stuk voor stuk heerlijk weg.

In deze paar weken rust zal ik eens goed overdenken welke klasse het beste bij me past. De zware, krachtige Titans hebben zowel in de Crucible als in de missies hun waarde bewezen, door simpelweg enorme hoeveelheden schade aan te richten, terwijl ze net zoveel kunnen verduren. Ik als Hunter moest het vooral hebben van mijn messen en lange-afstandswapens.

Toch ben ik na al deze missies steeds meer in de richting van de Warlock gaan neigen. Hun magische krachten die ze verkrijgen van The Traveler maken ze bovennatuurlijke wezens, die grote paarse bollen energie naar tegenstanders smijten alsof het niks is. Iedere geslaagde aanval schakelt in één klap vijf vijanden uit, dat doe ik met mijn sniper niet na.

Maargoed, genoeg stof tot nadenken dus. Op 9 september zal ik mijn ruimte-avontuur voortzetten, en of dat nu als Titan, Warlock of Hunter is, ik weet nu al dat ik samen met andere Guardians een onvergetelijke tijd tegemoet ga.