Destiny Dagboek - Dag 1: Ontwaken met Tyrion

zondag, 20 juli 2014 om 18:00

Terwijl wij onze eerste stappen zetten in de bètaversie van de wereld van Destiny, ontwaakt ons personage in een wereld die hij niet herkent. Volg zijn avonturen vijf dagen lang in ons Destiny dagboek.

Wat een bizarre dag heb ik achter de rug. Voor mijn gevoel viel ik gisteravond in slaap in mijn auto, maar toen ik vanochtend mijn ogen opendeed, keek ik tegen een vliegende robot aan terwijl alles om mij heen verwoest was.

De robot (wiens stem verdomd veel lijkt op die van Tyrion uit Game of Thrones) zegt me gered te hebben van een zekere dood, maar dat er op dit moment weinig tijd is om dat uit te leggen. Voor ik het weet ren ik door een verlaten futuristische fabriek, terwijl links en rechts harde geluiden aangeven dat ik niet de enige ben.

Ruimterijbewijs

Al snel blijkt dat we op zoek zijn naar een ruimteschip. En ik moet eerlijk zeggen dat dit me op het moment weinig verbaasde. Vijf minuten geleden werd ik wakker gemaakt door een pratende robot in een post apocalyptische wereld, dus een ruimteschip kan hier nog wel bij.

Ik hoop wel dat dat praatgrage stuk metaal overweg kan met spaceships, want ik ben bang dat ik met mijn autorijbewijs niet ver kom in een cockpit. Net als ik me druk sta te maken over het besturen van een schip, duikt een enorm wezen met dunne klauwen voor me op.

Gelukkig maar dat ik vorig jaar gepaintballd heb tijdens een vrijgezellenfeestje, want het geweer dat ik net opgeraapt heb werkt niet heel anders. Het is een kwestie van mikken en schieten, al blijken kogels een stuk effectiever te werken dan verfballetjes als het op het uitschakelen van tegenstanders aankomt.

Nieuwe wereld

Met een doffe dreun valt de alien op de grond, en terwijl het robotje me een compliment geeft ren ik verder richting het navigatiepunt dat steeds dichterbij komt. Pas als ik weer buiten kom besef ik dat de wereld die ik gisteren kende, volledig verdwenen is. Een verroeste tank staat roerloos in de sneeuw, terwijl planten eroverheen groeien. Hoe lang heb ik in die auto liggen slapen?

Terwijl gigantische ruimteschepen vanuit het niets in het luchtruim opduiken, schreeuwt de robot in mijn oor dat ik moet maken dat ik wegkom. Als de laserstralen rond mijn oren vliegen begrijp ik waarom. Tussen neus en lippen door wordt me verteld dat een zekere Traveler mij magische krachten heeft gegeven, waardoor ik vanuit het niets een levensgevaarlijke handgranaat uit mijn handpalm kan laten vliegen.

Onzichtbaar schild

Dat was het moment dat ik voorgoed opgaf om ergens een verklaring voor te zoeken. In mijn verleden speelde ik games als BioShock waarin de hoofdpersoon hordes met bijen uit zijn pols liet vliegen, dus dat ik dit nu ineens kan met een handgranaat vind ik allemaal prima. Het neerhalen van het aliengespuis gaat overigens beter dan verwacht. Mocht ik onverhoopt toch geraakt worden, dan vult een onzichtbaar schild na een tijdje weer aan, zodat ik nooit echt het gevaar loop om flinke schade op te lopen.

Na een kogel door de schedel van één van de alienleiders te hebben gejaagd, is het hoog tijd om de roestbak van een ruimteschip op te starten. Gelukkig maar dat de praatgrage robot uitstekend overweg kan met het besturen van deze futuristische schepen, want van alle lichtjes en knopjes krijg ik het benauwd.

De Traveler

Terwijl ik onderuit zak in de pilootstoel doemt er een enorme stad voor me op. De laatste stad van de mensen, zo wordt mij verteld. De reusachtige bal die boven deze nederzetting zweeft zou de Traveler zijn. De enige kans voor de mensheid om te overleven, en de reden dat ik nog in leven ben.

Vorig artikel

Wat speel jij dit weekend?

Volgend artikel

5 films die wij als game willen zien!