De Top 5 beste games van 2014 volgens Theo Weber

Theo is een van de oud gedienden van XGN. Al jaren zit hij bij de redactie en elke week zet hij zich hard in om te knallen met content voor jullie. Een review hier, een headset daar. Theo pakt het allemaal op. Give it up voor zijn top 5 van 2014!

Mijn Top 5 start in het begin van het jaar. Castlevania heeft toen namelijk met Lords of Shadow een dijk van een game in de franchise gekregen die ook ik helemaal kapot gespeeld heb. Met het tweede deel van het verhaal over Dracula is er enigszins afbreuk aan het verhaal gedaan, maar toch is het een vette game.

Jammer dat er veel in de moderne wereld gedaan is, terwijl het juist zo gaaf was geweest om er een oude versleten wereld de hoofdtoon te laten voeren. Dracula is ook een beetje een emotrooper in deze game, wat ook jammer is. Als het er echter op aan komt, schopt hij wel kont.

En dat is juist wat deze game zo siert. Ook deze game heb ik compleet kapot gespeeld met enige voldoening. Ondanks dat velen van jullie het er niet mee eens zullen zijn, vind ik dit toch een Top 5 waardige game in 2014.

Alien heb ik altijd super gevonden. De films, de figuren en jawel, de games. Alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat de franchise de laatste jaren aan alle kanten misbaksels kent. Alien games en films moeten spannend zijn.

De films moeten geen piepende tienersterretjes hebben en de games moeten niet een slappe shooter worden. Nee, Alien is survival horror en moet dat blijven. En met Alien Isolation is daar precies de spijker op zijn kop geslagen en daarom hoort deze gewoon in mijn Top 5 van 2014.

Deze Top 5 game kent spanning vanaf het eerste moment. Ziet er bijzonder goed uit en doet vooral de franchise eer aan. Alien Isolation zit dan ook met grote regelmaat in mijn PlayStation 4 en ik moet nog steeds regelmatig mijn nagels uit het plafond halen.

Sowieso heb ik steeds meer respect voor indiegames gekregen de laatste tijd. In het begin van de indiegames had ik nog vaak zoiets van: “Wat is dit voor een bij elkaar geraapte rommel?”, maar nu zit ik toch vaak beter in een indiegame dan in een grote commerciële titel en dat zegt wat.

Een mooi voorbeeld hiervan is Never Alone. Deze game ademt een stukje sfeer en folklore en ziet er fantastisch uit. Het is dan ook niet zo raar dat ik aan het einde van de game (die overigens wel te kort is naar mijn smaak) een beetje beteuterd zat te kijken. Ik wilde meer, veel meer. Dus heb ik de game nog maar een keer uitgespeeld. En nog een keer.

Het is dan ook niet zo heel gek dat deze game, waar ik me al een hele tijd mee vermaak, in mijn Top 5 van 2014 staat. Een zo simpel concept waarin iets heel nieuws wordt getoond, namelijk de cultuur en folklore in Alaska. Een grafisch goede game, en dan ook met goede gameplay en een flinke culturele waarde. Heerlijk!

Zoals velen onder jullie heb ook ik The Last of Us nooit echt gespeeld. Wel heel even op een evenement een keer, maar dat is ook alles. Ik ben echter wel een fan van post apocalyptische settings.

Toen ik opmerkte dat The Last of Us ook naar de Playstation 4 kwam zat ik ook meteen te springen om deze game en nog steeds, aangezien ik deze nog niet gekocht heb. Shame on me! Toch heb ik al stukken van deze Top 5 game mogen spelen en ik ben erg positief onder de indruk.

Geen sjieke rommel, maar simpelweg overleven. Niet met een dikke AK rondrennen om maar wat af te knallen, maar goed nadenken voor je actie onderneemt. Als je namelijk een fout maakt, kan deze je duur komen te staan in de game. En dat is hoe ik het graag zie. The Last of Us: Remastered staat dan ook met recht in mijn Top 5.

En dan zou je Call of Duty, GTA V of Destiny verwachten in mijn Top 5 op de hoogste plek, maar nee. Ik heb een totaal andere game op mijn nummer 1 plekje staan.

De eerdergenoemde games trekken mij namelijk totaal niet. Destiny is in mijn ogen niet wat het had kunnen zijn, GTA V overschrijdt in mijn ogen de grens van normen en waarden en Call of Duty vind ik gewoon zonde van mijn geld tegenwoordig.

Shadow of Mordor ligt dan wel weer in mijn straatje. Ik heb in 2014 behoorlijk weinig gegamed en ook behoorlijk weinig games gehad waar ik naar uitkeek, maar deze zat erbij. De Lord of the Rings wereld trekt me namelijk enorm vanaf het eerste boek al.

Shadow of Mordor is qua opzet misschien niet de origineelste game, aangezien er uit diverse andere games een en ander gepikt is, maar ik vind het gewoon erg tof dat je daden ook consequenties hebben. Dat je de vrijheid hebt om keuzes te maken op je pad, maar dat die ergens anders wel weer voor veranderingen in het verhaal zorgen.

Wat mij betreft mag er veel meer van dit soort games komen. In een dergelijke setting, met een dergelijke opzet.