De top 10 beste games van 2015 volgens Rox van der Helm

XGN heeft een sterke ruggengraat in de vorm van Rox. Vanuit kantoor regelt zij de dagelijkse beslommeringen voor de redactie. En dat is een drukke baan! Gelukkig heeft ze ook nog tijd gehad om te gamen. Hier is de top 10 beste games van 2015 volgens Rox van der Helm.

Ik vind dat er een ‘kids’ game in mijn lijst moet, want ik vermaak me altijd met veel kids games. Lang heb ik zitten twijfelen tussen Disney Infinity, Skylanders, LEGO Dimensions.. en LEGO Jurassic World. Hoewel Dimensions origineler is, ga ik toch voor Jurassic World omdat ik nu eenmaal houd van Jurassic Park. Alle films zitten in de game verwerkt en als je de films gezien hebt, is de game een feest van herkenning. Dino’s in LEGO-vorm, I just love it.

Ik houd van RPG’s en dus moest Fallout 4 in mijn lijstje komen te staan. Alleen heb ik er nog niet heel veel uren in gestopt. Dit komt omdat persoonlijk ik het een ‘heavy’ titel vind. Een zwaarmoedig onderwerp en de hele wereld is grauw. Een reden ook waarom ik net Tales of Zesteria heb besteld, omdat ik wel weer toe ben aan een vrolijke game.

Toch moet Fallout 4 in dit lijstje staan, want het is een sterke titel. Het verhaal pakt me wel meteen. Het is aangrijpend wat er met je gezinnetje gebeurt. Wel weer jammer vind ik dat ik dan binnen een uur al tegen de eerste bug aanliep en daardoor de game moest afsluiten en opnieuw moest beginnen. Het mag de pret niet drukken, ik weet zeker dat ik nog flink Fallout 4 ga spelen in 2016!

De shooters vielen me dit jaar tegen. Black Ops 3 en Halo 5 waren het niet voor me en Battlefield Hardline ligt nog onaangeraakt in de kast. Ik had totaal niet verwacht dat Rainbow Six Siege me zo zou grijpen, maar dit is voor mij de beste shooter van 2015! Het tactische element spreekt me wel aan: niet als een kip zonder kop een kamer inrennen, maar rustig aan verkennen. Doordat je weet dat één kogel je al fataal kan zijn, voel je de adrenaline pompen. Je gaat automatisch beter spelen. En online is het verrassend leuk, zelfs met onbekenden. Iedereen is gedreven om een missie te halen.

Ik weet het, de game kende wat problemen bij de release. Maar toch kan ik iedereen deze titel van harte aanbevelen. Ik vind het niet eens jammer dat er niet echt - op de training na - een offline modus zit. Want elk online potje is weer anders. Een bom ligt steeds weer ergens anders op een map. Wil je wat uitdaging, dan is dit de shooter om eens te proberen. Had ik al verteld dat ik stop bij XGN? Ik word gewoon Rainbow Six Siege e-Sporter!

Ik dacht klaar te zijn met de Assassins Creed serie. Elk jaar een nieuw deel, bah. En dan heb je ook nog redelijk vers die belachelijke lancering van Unity in je achterhoofd. En toen opeens werd het Victoriaans Londen uitgeroepen als nieuw decor. Shit, de game had toch mijn aandacht.

Syndicate speelt, op de koetsen na, heerlijk. En de introductie van een tweeling bevalt me ook wel. Ik ben nog niet klaar met de game, maar de eerste hoofdtukken hebben me toch weten te verrassen. Ik heb zelfs meteen laatst de DLC gekocht van Jack the Ripper. Ik kan niet anders zeggen dan dat Syndicate verrassend leuk is. Al hoop ik nu wel dat de serie even minimaal een jaar over slaat. Dat zou de franchise goed doen.

Op nummer 6 vinden we een titel die jullie vast niet zien aankomen: Resident Evil Revelations 2. Zoals velen van jullie wel weten heb ik een zwak voor co-op games en speel ik echt alles wat los en vastzit wat je maar samen kan doen. Resident Evil Revelations gaf me dat goede co-op gevoel weer wat ik bij Resident Evil 5 had én het had wat horror sfeerelementen uit de vroegere Resident Evil games.

Ik denk dat veel mensen deze game aan zich voorbij hebben laten gaan. Dat is zonde, want het is wel degelijk een goede game met een interessant verhaal. Waar ik Dying Light maar een slappe variant vond van Dead Island, vind ik Resident Evil Revelations een van de betere games dit jaar in het genre.

Aangekomen bij de top 5 moet ik beginnen met een nieuwe IP: Until Dawn! Ik heb me gedragen als een mietje, maar ondertussen heb ik genoten. Je moet weten: ik houd helemaal niet van dit soort horrorgames met jump scares. Verschrikkelijk. Dan slaap ik nachten niet meer rustig.

Maar ik heb ook een zwak voor cinematografische games. En Until Dawn heeft zo’n verhaal. Dus door het verhaal ben ik gaan spelen. Nu moet ik zeggen dat ik op de tweede helft het verhaal niet meer zo heel boeiend vond, maar de game valt totaal niet tegen. Het is alleen jammer dat ik thuis niet meer verder durfde te spelen en toen maar op kantoor in de pauzes verder ben gegaan. Dit tot groot plezier van de rest: ik heb 3 keer hardop gegild… Oops!

Een van de verrassingen van 2015 vind ik Zombie Army Trilogy: een sniper game waarbij je continu allemaal nazi zombies naar het hiernamaals speelt. Een co-op game voor 4 man online. Een feestje. Echt waar. Dit is een van de meest onderschatte titels dit jaar en zeker dé co-op game waar ik, na mijn nummer 2, de meeste uren in heb zitten.

Je krijgt nota bene 3 games en de game is op momenten behoorlijk pittig. Dat betekent goed samenwerken en nadenken. Schop een zombie die alleen staat in plaats van te sniperen en plaats je mijnen op tijd. Enige minpunt vind ik dat je geplaatste vallen, dus dynamiet, trap mines en andere mijnen, na plaatsing niet meer op kan pakken en mee kunt nemen. Maar verder is het een geweldige ervaring en Hitler op het einde verslaan is helemaal hilarisch.

Mijn nummer 3 is een titel waarvan ik gelezen heb dat die veel mensen tegenviel. Ik begrijp het totaal niet, want ik ben er compleet verslaafd aan geweest. Eindelijk zit Toad in de hoofdrol en de gameplay is heerlijk. De game bestaat uit allemaal kleine puzzels waardoor dit de ultieme game is om tussendoor te spelen.

Daarnaast kost het wel even tijd om daadwerkelijk alles te unlocken. Een puzzeltje oplossen kan iedereen wel. Maar mijn missie is; alles in een level verzamelen! En dan ben je even bezig. Bovendien ben ik ook nog alle levels opnieuw aan het spelen met de Amiibo, want vind Toad maar eens overal. Best lastig! De game vielt mij dus totaal niet tegen, maar vond ‘m juist verrassend leuk.

Hoewel ik me had voorgenomen om geen remasters en remakes in mijn lijst te zetten (terwijl ik me dus zeer vermaakt heb met de Nathan Drake Collection en de God of War Remastered!) ontkom ik er niet aan. Want de enige game die mij ’s nachts uit mijn slaap heeft weten te halen is Borderlands The Handsome Collection en dan met name The Pre-Sequel. Jeetje, wat ben ik verslaafd geweest aan deze game.

Ik heb hem co-op gespeeld en het was fantastisch. Vooral de eindbaas. Wat was dat genieten. Ik zat helemaal in mijn flow en sloopte die gast compleet, haha. Ik vond alleen Helios als locatie en al dat gekloot in de ruimte in die stukken irritant.

Maar de rest was geweldig. Het looten is verslavend, alsook continu je gear aanpassen. Ik werd steeds sterker en beter. En oh ja: de easter eggs zijn ook top, vooral dat Mario level wat je opeens tegenkomt. Insane!

Tja, er kan er maar één de winnaar zijn en dat is The Witcher 3. Misschien is dit wel opeens mijn favoriete game aller tijden geworden. Wat heeft die game me weggeblazen. Eigenlijk kun je me altijd storen voor een potje co-op en ik weet nog dat ik helemaal niet co-op wilde spelen. Ik wilde niets anders meer dan enkel The Witcher spelen. Zo erg zelfs dat ik er van baalde als ik een afspraak buiten de deur had.

Tja, dan gaat er iets niet meer goed met je. Maar het bewijst ook wat voor aantrekkelijke game het is. Alles is raak: het verhaal, de beleving, de gameplay, de karakters. Ik had ‘m alleen nooit op de One moeten halen. Want grafsch ziet die daar niet mooi uit en de laadtijden zijn echt om je schoenen op te vreten. Maar goed, als je dan al zo ver bent met levelen dan is er geen weg terug. En had ik al verteld over de muziek? En, en, en en….

Zoveel eigenlijk! Hemel op aarde. PUNT.