De slechtste PlayStation 4 launch games

Op 15 november lag hij in Amerika al in de winkels: de PlayStation 4 en over een kleine twee weken, 29 november om precies te zijn, kunnen ook wij in Nederland de nieuwste console van Sony in huis halen. Naast de beste launchgames zet XGN nu de PlayStation 4-launchgames op een rijtje, die je beter kunt laten liggen.

Knack is een lieflijk ogende platformer die een beetje speelt zoals de gemiddelde Ratchet & Clank; een lineaire spelwereld, schattige vijanden, gevarieerde omgevingen en een personage dat het loodje legt na slechts enkele klappen. De grootste troef van Knack is echter dat je verspreid over levels een soort particles kapot kunt slaan, waarna deze zich aan jouw ‘magnetische’ lichaam hechten en je van een miniscuul, nietszeggend mannetje uiteindelijk transformeert in een reusachtige kolos. Deze metamorfose zul je in Knack hard nodig hebben, aangezien vijanden al redelijk snel in de game van veranderen van vrijwel weerloze insecten in gevaarlijke monsters van een heel ander kaliber. De zojuist genoemde twist maakt Knack best een leuke platformgame, maar brengt tegelijkertijd geen wereldschokkende vernieuwingen binnen het genre, en is wat ons betreft geen echte must-have voor de PlayStation 4.

Nu DriveClub is uitgesteld, zul je het als raceliefhebber moeten doen met de third-party game Need for Speed: Rivals van EA. Niet dat dit een straf is overigens, want de game ziet er werkelijk likkebaardend mooi uit. Omgevingen als woestijnen, gebergtes en grasvlaktes wisselen elkaar naadloos af en zorgen voor oogstrelende details als opstuivend zand, ijzig ogende berglucht en wapperend gras. Ook de schademodellen van de talloze beschikbare auto’s ogen niet minder spectaculair. De wereld is daarnaast zowel reusachtig als levendig: continu krijg je de mogelijkheid om zowel on- als offline een head-to-head race met een tegenstander aan te gaan, waarbij je hem of haar op een bepaalde afstand te snel af tracht te zijn voor een mooie beloning in de vorm van XP. Afgezien van de fotorealistisch neigende graphics biedt Need for Speed: Rivals echter weinig nieuws onder de zon. Sinds Hot Pursuit - uit 2010 - lijkt het alsof de serie nauwelijks is vernieuwd. Kortom, als je Hot Pursuit of Most Wanted - 2012 - al hebt gespeeld, dan zal Rivals je vooral een herhalingsoefening voorschotelen.

In alweer het vierde deel - eigenlijk het zesde deel als je ‘tussendelen’ Brotherhood en Revelations ook meetelt - van de Assassin’s Creed serie gaan we op stap met Edward Kenway, een vrijgevochten piraat met een ‘I-don’t-give-a-fuck’-imago, die alles op zijn weg lijkt te kapen en te doden. De gevechten op zee, sinds deel drie toegevoegd aan de franchise, zijn in Black Flag flink uitgebreid. Deze keer mogen we de Caribische Zee onveilig mogen maken, wat ervoor zorgt dat je niet alleen een veel groter bevaarbaar gebied voorgeschoteld krijgt, maar ook een uitgebreider en afwisselender scala aan vijanden zult ontmoeten. Vergeleken met de PS3-versie valt de grafische update van Black Flag op de PlayStation 4 echter tegen: nog steeds kwamen we de kenmerkende houterige, soms ietwat lompe animaties en gezichtsuitdrukkingen tegen. Als je Black Flag dus al in huis hebt voor de PlayStation 3, dan kun je hem in principe ook daar prima op blijven spelen.

Als je dacht dat Contrast een afwijkend en artistiek verantwoord spel was, dan moet Hohokum nog aan je geïntroduceerd worden. Zie het als een vreemde doch aangename mengelmoes van Flower, Pac-Man en Snake. Met het linkerpookje beweeg je als langwerpige ‘slang’ (het Snake-element) door diverse tweedimensionale werelden, die je met het rechterpookje kunt uitzoomen om de schaal van een dergelijk schouwspel grondig te kunnen observeren. Tevens kun je met verschillende actieknoppen zowel snel als langzaam gaan, om de bijzondere ‘puzzels’ te doorlopen. Denk hierbij aan het laten bloeien van alle knoppen aan een boom, waarbij deze knoppen fungeren als een soort flipperkast - die je weer tegen andere knoppen kunnen slingeren - waarna deze weer dichtgaan. Je moet dus heel voorzichtig te werk gaan om alle knoppen tegelijkertijd open of dicht te krijgen. Wanneer je zo’n puzzel uiteindelijk behaalt, dan zal een koddig personage uit zo’n boom of iets dergelijks kruipen om met je door de verscheidene levels mee te vliegen. Ten slotte kun je verschillende ‘bolletjes’ opeten, om daarmee nieuwe portalen naar andere dimensies te openen – een soort Pac-Man dus. Dit alles klinkt je wellicht erg vreemd in de oren, maar Hohokum is ook niets anders dan vreemd. Maar wel leuk. Of je voor deze artistiek verantwoorde trip echter een PlaStation 4 moet aanschaffen, laten we even in het midden.