De beste series van 2021 volgens Arran

Voor mij lopen 2020 en 2021 heel erg door elkaar. Als een gevolg moest ik wel even researchen welke series nou allemaal dit jaar uit zijn gekomen. Wist je dat The Queen's Gambit uitkwam in oktober 2020? Daar gaat nummer 3 van mijn lijst! Aan de andere kant waren series daar voor mij in een periode waarin de tijd stil leek te staan. Dus hier zijn wat aanraders.

Als je niet onder een steen hebt geleefd heb je waarschijnlijk wel van Squid Game gehoord. Zelfs als je onder een steen hebt geleefd, zit de kans er dik in. Mijn stripboekliefhebbend hart kon helaas nét niet plek vijf aan Sweet Tooth geven, maar bij deze een honorable mention!

Squid Game is meeslepend, spannend, emotioneel. Soms is het zelfs grappig. Squid Game offert een venster voor ons om naar de onderdrukte samenleving van de derde wereld kijken. De mensen die tussen de mazen van ons veiligheidsnet door vallen. Je weg terug vinden is bijna onmogelijk, en wanhoop slaat toe. Het is deze speciale soort wanhoop die Squid Game onder de loep neemt. Wat blijft er van een mens over als alles wordt afgepakt, en hoe ver zijn we bereid te gaan? Kan je dat laatste beetje warmte in je hart beschermen, en wat is het eigenlijk waard? En wie gaat je verraden in een brute, vergevenisloze wereld?

Squid Game is uitstekend geschreven en geacteerd. Al moet ik wel even zeggen dat dat geldt voor alles op deze lijst. Maar in een serie die draait om ongemakkelijke allianties en personages met duistere achtergronden is het net een tikkeltje belangrijker. Je bent het niet eens met de schurken in het verhaal, maar je begrijpt waar ze vandaan komen. En je voelt de worsteling van Gi-Hun, waarvan je in eerste instantie denkt dat hij een waardeloze, zelfzuchtige zak is. Dit is overigens de enige serie op mijn lijst die niet geanimeerd is, dus bereid je maar vast voor!

Ik ben een fan van Invincible. Ik heb alle drie de compendiums thuis liggen en heb dus het hele verhaal van begin tot eind gelezen. Dus toen werd aangekondigd dat het een serie krijgt op Amazon was ik enthousiast. Maar ook bang. Want wat als de animatieserie slecht is? Dat zou de hele stripreeks voor mij verpesten! Toch moest ik het kijken. En na de eerste aflevering haalde ik opgelucht adem. Na de tweede was ik zelfs weer helemaal enthousiast.

Invincible gaat om de zoon van de beroemdste superheld (in zijn wereld); Omni-man. Maar hoofdpersonage Mark Greyson is al achttien, en heeft nog geen superkrachten. Hij leidt een normaal, in zijn ogen saai leven. Een bijbaantje bij een snackrestaurant is weinig spannend, en Mark valt zeer zeker niet onder de coole kinderen. Dan ontwaken zijn krachten toch.

Maar Invincible is niet een normaal superheldenverhaal. Het draait om het dagelijkse leven van een superheld. Dat zijn alle pluspunten, zoals het stoppen van een alien invasie. Maar ook de gruwelen, zoals de slachtoffers die je niet kan redden. Niet alle superhelden zijn goed, en niet alle schurken zijn slecht. De wereld is niet zwart-wit, maar genuanceerd. En de serie draait net zoveel om Mark Greyson als zijn alter ego Invincible. Toch is het niet een wereld waarin superhelden eigenlijk monsterlijke schurken zijn, zoals in The Boys. Schrijver Robert Kirkman houdt van superhelden, maar probeerde er een eerlijkere versie van te maken. En dat is gelukt. Invincible is soms afschuwelijk en bruut, en soms warm en hoopgevend. En Marks reis is nog maar net begonnen!

Voor de duidelijkheid, ik hou ook van anime. Ik heb een hoop isekai gekeken in de afgelopen jaren. Nee, ik ben geen van van Sword Art Online, maar het bracht wel een hoop series naar boven die ik wél leuk vond. Maar goed, laat ik het nu vooral hebben over een serie die ik niet alleen leuk vond. Een serie die me greep met een uitstekende intro die ik in geen van de 24 afleveringen over heb geslagen. Maar waarvoor ik bleef voor het uitstekende plot. Ik heb het over Tokyo Revengers.

Toegegeven, het is niet de beste titel. Tokyo Revengers klinkt als een of andere actieserie van de B-plank van een videotheek. Bestaan die nog? Maar geloof mij maar, Tokyo Revengers draait niet om de actie. . Hoofdpersonage Tachibana is diep ongelukkig. Zijn levenslust is op, en er is geen hoop. Op het nieuws hoort hij dat zijn vriendin van de middelbare school om het leven kwam in een vreselijk ongeluk, en wordt het leven allemaal net een tikkeltje verdrietiger. Dan wordt hij plots voor de trein geduwd. Nee, wacht, ga niet weg. Dit is niet een isekai! In plaats daarvan wordt hoofdrolspeler Tachibana wakker in zijn oude tienerleven. Toen alles nog goed was. Hij had de beste vrienden. En een vriendin waar hij alles voor zou doen. Dan herinnert hij zich dat dit precies het moment is waarop alles mis gaat. Tachibana ontdekt dat hij tussen de twee tijdlijnen kan reizen. Wat ontvouwt is een verhaal waarin hij wanhopig probeert zijn vriendin en vrienden te redden. Ze raken verzeild in een gewelddadige gang. Maar Tachibana leert dat niet iedereen in die gang slecht is. Hij maakt nieuwe vrienden, vijanden en nieuwe herinneringen. De lijst van mensen die hij wil beschermen wordt steeds groter. Maar niets dat hij doet in het verleden lijkt genoeg te zijn.

Tokyo Revengers zit bomvol kleurrijke personages die allemaal meer diepgang hebben dan je in eerste instantie zou denken. Bereid je maar voor om aan iedereens kant te staan, inclusief veel van de 'schurken'. Terwijl Tachibana zijn oude jeugd opnieuw navigeert ontdek je meer en meer hoe moeilijk zijn doel eigenlijk is om te behalen. Maar er zijn ook veel warme momenten. En al gauw ben je van mening dat de mensen die Tachibana wil redden het dubbel en dwars waard zijn. Weet je wat? Tokyo Revengers stond eerst op plek vier, maar terwijl ik dit schrijf duw ik het nog een plekje omhoog.

Jawel, nog een niche anime. Het eerste dat je ziet in Oddtaxi, is dat de personages allemaal anthropomorfische dieren zijn. Op dat punt is misschien 70% van jullie lezers afgehaakt, met de woorden "ieuw, furries" in je hoofd. En dat is zonde. Want Oddtaxi is een meesterwerk. Ik weet nog steeds niet zeker of deze serie wel een lage plek als #2 verdient. Het is niet alleen een van de beste anime en series van dit jaar. Het is een van de beste anime, en misschien zelfs wel series allertijden.

Oddtaxi draait om taxichauffeur Odokawa, die moeite heeft met het uiten van zijn emoties. Een probleem waar ik overigens mee worstel! In zijn werk ontmoet Odokawa een hele hoop kleurrijke personages, zoals een jongvolwassene die viral wil gaan, een duo komieken en een gezochte crimineel. In eerste instantie merk je alleen de uitstekende goofs op. Dan neemt Oddtaxi een duisterdere draai. Ik zou jullie graag meer vertellen, maar deze serie spoilen zou gepaard moeten gaan met een gevangenisstraf van minstens zeven jaar!

Laat ik in ieder geval zeggen dat Oddtaxi een geniaal en strak geschreven plot heeft waar je u tegen kunt zeggen. Misschien zelfs wel 'uwe majesteit'. Je moet wel een beetje houden van plotlijnen die 'toevallig' bij elkaar komen. Maar als je dat leuk vindt, zijn er weinig series beter dan Oddtaxi.

Oké, we zijn weer terug bij de mainstream. Zoals ik eerder al zei weet ik niet zeker of Arcane in mijn hart op nummer 1 blijft staan. Maar voor nu staat het er. Ik heb in het verleden aardig wat League of Legends gespeeld. Soms zelfs met veel plezier. Maar dat laatste uitsluitend als ik met vrienden speelde. Want wat zijn die spelers een zuurpruimen.

Maar goed, laten we on topic blijven. Arcane speelt zich inderdaad af in Runeterra, de wereld van League of Legends. Om specifiek te zijn, het speelt zich volledig af in Piltover en wat later Zaun zal heten. Met wat flashbacks als uitzonderingen. Veel van de personages zijn speelbare champions in de games, of personages waarnaar verwezen wordt in de lore. Maar laat dat je absoluut niet tegenhouden. Arcane is een uitstekende serie als je weg bent van animatie, actie, fantasy en/of steam punk. En als geen van deze dingen jou aanspreken is de serie nog steeds het uitproberen waard.

Het is een verhaal van twee zusjes die hun ouders kwijt zijn en er het beste van proberen te maken. Twee zusjes die ontiegelijk veel van elkaar houden, maar die door omstandigheden uit elkaar getrokken worden. Het is ook een verhaal van personages die door hun herkomst niet serieus genomen worden, en daartegen rebeliseren. En het is een verhaal van klassestrijd, onderdrukking en de gevolgen daarvan. Daar bovenop staan de prachtige en intrigerende animatiestijl, en bijzonder vette actiescènes. Dat het zich toevallig afspeelt in de wereld van League of Legends is gewoon een bonus voor sommige mensen. Maar laat het je niet afleiden van Arcane.