De beste games uit Midden-aarde!

Binnenkort zal Middle-earth: Shadow of Mordor aansluiten in een behoorlijke lijst; die van games die zich afspelen in Midden-aarde. Maar wat zijn nou de beste games uit die lijst? Wij hebben ze voor je op een rijtje gezet.

War in the North volgt, in tegenstelling tot een hele hoop andere LotR-games, niet het verhaal van de Fellowship. In de game krijg je de Ranger Eradan, de dwerg Farin of de elf Andriel onder de knoppen, en samen is het hun taak om de noordelijke troepen van Sauron tegen te houden.

Elk personage heeft verschillende vaardigheden, drie eigen skilltrees en verschillende uitrustingen en wapens om uit te kiezen. Het RPG-aspect van War in the North zit dan ook goed in elkaar en het nodigt uit om de game nog een keer uit te spelen, maar dan met een ander personage.

Het grootste probleem is aan de andere kant dat de game niet heel leuk is om in je eentje te spelen, maar met een toegewijde vriend om samen te spelen wordt de game een stuk leuker. War in the North is daarmee een heerlijke co-op-titel, met een paar kleine foutjes, die zeker niet in dit lijstje misstaat.

Toen in 2007 Turbine op de proppen kwam met The Lords of the Rings Online, destijds nog Shadow of Angmar getiteld, werd er met veel interesse naar gekeken. Grootste concurrent World of Warcraft was in die tijd zo ongeveer op het hoogtepunt, en iedereen was benieuwd hoe LotRO daar tegen ging opboksen.

Aan de kritieken van de pers zal het niet gelegen hebben (die was ronduit lovend), maar in 2010 trok Turbine aan de noodklok. De MMO zou doorgaan als een free-to-play-game en heeft het abonnementsmodel laten vallen. Sindsdien doet de game het een stuk beter en vorig jaar is zelfs de vijfde uitbreiding gelanceerd.

Wat de MMO vooral goed doet is het neerzetten van een geloofwaardige versie van Midden-aarde. De Hobbits lopen vredig rond in hun paradijsje, terwijl de gebieden rond Rohan en Gondor geteisterd worden door oorlog. Ook de ontmoetingen met bekende Lord of the Rings-figuren zorgden ervoor dat je je echt onderdeel voelde van de wereld. Een betere creatie van Midden-aarde in een game is niet te vinden.

Filmgames die gelijktijdig met de film moeten uitkomen hebben een vrij slechte reputatie; en terecht. De filmgames van The Lord of the Rings ontspringen die dans echter. The Lord of the Rings: The Two Towers was al een zeer degelijke hack and slash-titel, die meerdere karakters en een diepgaand combosysteem huisvestte, maar The Return of the King gaat daar nog eens overheen.

The Return of the King heeft een interessant concept met betrekking tot de levels. Aangezien de Fellowship in de derde film flink uit elkaar was getrokken, zijn er drie verschillende verhaallijnen, die allemaal voltooid moeten worden om het laatste level vrij te spelen. Binnen de verhaallijnen heeft de speler ook nog eens de keuze uit verschillende personages, die ieder weer een eigen speelstijl heeft.

Wat The Two Towers vooral mistte, was een co-op-modus, die The Return of the King wel aanbiedt. De game wordt daarmee ook een soort wedstrijd, aangezien degene met de meeste kills de meeste ervaringspunten krijgt, en daarmee weer nieuwe combo’s kan kopen. De game is tegenwoordig nog steeds een schoolvoorbeeld voor zijn soortgenoten.

De serieuze verhaallijn van The Lord of the Rings combineren met de koddige humor van LEGO; je moet er maar op komen. Zoals gewoonlijk was het weer de taak aan ontwikkelaar Traveller’s Tales om het idee om te vormen tot een game, waar spelers alle grote gebeurtenissen uit de drie films naspelen.

Om de game tot een succes te maken, heeft de ontwikkelaar de slappe humor op een lager pitje gezet en het avontuur meer de boventoon laten voeren, wat goed werkt. Daarnaast kun je in de game uit een belachelijk aantal karakters kiezen, meer dan 80 in totaal. Een andere verandering tegenover de vorige LEGO-titels is dat elk personage ook een inventory heeft en andere wapens gebruikt naar mate het verhaal vordert.

Net zoals de andere LEGO-titels, en een hoop LotR-games, heeft ook LEGO The Lord of the Rings een co-op-functie. Vrienden kunnen met één druk op de knop met jouw spel meedoen, of juist met één druk op de knop het spel verlaten.

Een jaar na The Return of the King kwam EA met een andere Lord of the Rings-game op de markt. Eentje die, in tegenstelling tot EA’s andere games uit de franchise, geen hack and slash was, maar een RTS. Het jaar daarvoor probeerde uitgever Sierra het al met War of the Ring, maar de game werd nooit een groot succes.

EA gooide het met Battle for Middle-earth over een andere boeg. De game draait minder om het bouwen van basissen en het verzamelen van materialen, maar meer om strategische gevechten. Aan het begin van elk potje of missie krijg je een basis, met daarin een aantal vakken waarop je gebouwen kan neerzetten. Vrijelijk tientallen gebouwen neerzetten kan niet, dus je moet goed nadenken welke manschappen je bijvoorbeeld wilt maken.

Dat laatste hangt ook af van jouw tegenstander, want de game maakt gebruik van een steen-papier-schaar-systeem wat betreft manschappen. Speermannen zijn sterk tegen cavalerie, maar zijn weer zwak tegen boogschutters. Normale grondtroepen zijn zwak zijn tegen cavalerie, maar weer sterk tegen boogschutters. Een goed uitgebalanceerd leger is dus belangrijk, en opletten in gevechten net zozeer.

Een andere toevoeging in het RTS-genre zorgt er voor dat Battle for Middle-earth helemaal uniek is in zijn soort. Buiten de normale manschappen is het namelijk ook mogelijk om verschillende helden uit de films in te zetten. Deze helden hebben unieke vaardigheden om het tij te keren. Als je bijvoorbeeld Gandalf naar level 10 hebt gebracht, dan kan hij een enorme schokgolf teweeg brengen die gehakt maakt van alle vijanden die te dicht in de buurt staan.

De grootste reden om de game te blijven spelen was de multiplayer-modus, waar spelers zelf levels konden maken en andere modi konden bedenken. Zo was er een scala aan Tower Defence-maps en -modi waarbij je enkel met een held speelde. Helaas was EA verplicht om in 2010 de servers dicht te gooien, omdat de licentie was verlopen. De singleplayer-modus, inclusief verrassende verhaalmissies voor een RTS, staat echter nog steeds als een huis.