De 5 beste games van 2021 volgens Koen van Rijsoort

Ook Nintendo-encyclopedie Koen heeft in 2021 weer flink wat uren doorgebracht met zijn Switch">Nintendo Switch. Onwijs grote titels kreeg de Switch alleen niet. Tenminste, niet de grote mainstream games die we van Nintendo gewend zijn en dat is wat Koen betreft perfect. Hij weet de pareltjes altijd goed te vinden en ook dit jaar heeft hij weer flink wat nieuwe favorietjes gevonden!

Eastward is een prachtig pixel art-kunstwerk met z’n hart op de juiste plek die precies de juiste nostalgische snaren weet te raken. Ik omschrijf het spel graag als een Earthbound-versie van The Last of Us, met de gameplay van klassieke 2D Zelda en Secret of Mana. Dit zijn niet de minste namen om mee vergeleken te worden, dus steek die maar in je zak, Eastward.

Het spel neemt je mee op avontuur met de kleine energieke Sam en haar vader figuur John. Het verhaal is ietwat rommelig en voor de simpele gameplay zal wellicht niet iedereen zwichten, maar ik heb een geweldige tijd gehad met Eastward door de beminnelijke NPC’s, knallende soundtrack en de adembenemende grafische stijl. Mother 3 zullen we nooit wereldwijd zien verschijnen, maar het spelen van Eastward heeft deze trek behoorlijk weten te stillen!

Persona 5 zal waarschijnlijk nooit naar de Switch komen… maar wat maakt dat uit als je Persona 5 Strikers hebt! Deze spin-off titel is gemaakt met Koei Tecmo aan het roer, maar is alles behalve een simpele Warriors-versie van Persona 5. Dit spel is namelijk qua setting en verhaal een direct vervolg op Persona 5 en ruilt de social-sim elementen en de klassieke turn-based gevechten in voor een actievolle real-time Action RPG hack n’ slash gevechten. Dit vechtsysteem is enorm verslavend en spectaculair.

Het was goed om Joker en de rest van de Phantom Thieves (ditmaal allemaal speelbaar, op Futaba na) weer te zien. Ook de nieuweling detective Zenkichi is een waardige toevoeging aan het team. Hij is een volwassen vent en dat zorgt voor een frisse dynamiek tussen hem en de jonge Thieves. Persona 5 Strikers is een model spin-off titel. Het biedt een nieuwe ervaring, maar bevat genoeg vertrouwds om fans tevreden te stellen. Als je ook maar een beetje fan bent van Persona 5, is deze titel simpelweg verplicht om te spelen. Hij staat niet voor niets in mijn top 5 beste games van 2021.

Terwijl Switch-bezitters nog steeds verlangen Persona 5, mogen Playstation bezitters beginnen met smeken om Shin Megami Tensei 5! Het vijfde hoofddeel in de Megami Tensei serie is goed, zo enorm goed. Het is bikkelhard, en voelt wat oneerlijk af en toe, maar wanneer je de game helemaal door hebt en alle mechanics gebruikt is het spel zo verslavend en bevredigend.

Shin Megami Tensei 5 heeft zo’n beetje alles wat ik zoek in een game. Een protagonist met een strak design waar ik graag de hele game tegenaan kijk, een belonend vechtsysteem met veel diepgang en een gave spelwereld die helemaal afgemaakt wordt door de retestrakke soundtrack. Ook de demonen waarmee en waartegen je vecht pakten mij helemaal in, aangezien deze mythologische of historische figuren voor zowel voor Shin Megami Tensei als Persona fans een feest van herkenning waren.

Shin Megami Tensei 5 is niet makkelijk, maar wie wel een uitdaging kan gebruiken, heeft aan dit spel een goede. Ik heb in ieder geval enorm van genoten van dit pak slaag.

Het voelt nog steeds onwerkelijk om over Metroid Dread te schrijven. Niet alleen omdat het spel de eerste nieuwe 2D Metroid game in bijna 20(!) jaar, maar ook omdat dit Metroid freaking Dread is. Vijftien jaar geleden gingen er al geruchten dat deze titel in ontwikkeling was. Spellen die zo lang in development-limbo blijven worden vaker afgeblazen dan dat ze afgerond worden, dus het feit dat we Metroid Dread in 2021 hebben mogen spelen is werkelijk een video game wonder.

En was Metroid Dread het 20 jaar wachten waard? Vanaf het begin tot het einde heb ik in ieder geval met een enorme grijns voor de TV gezeten, want ik kan werkelijk niet één ding opnoemen wat mij niet beviel aan het spel. De besturing is vloeiend, het verkennen van planeet ZDR is geweldig, de nieuwe upgrades zijn geslaagd. Ook op de angstaanjagende E.M.M.I.-robot segmenten, waarin je moet rennen voor je leven, heb ik weinig aan te merken. Ik vond juist dat de stealth en horror elementen die ze aan het spel toevoegen zorgden voor variatie tijdens het spelen.

Als je mij vorig jaar had verteld dat ik Metroid in m’n spel van het jaar lijstje mocht zetten had ik je niet geloofd, en als je had gezegd dat het Metroid Dread zou zijn had ik je voor gek verklaard. Maar toch kwam Metroid dit jaar terug - in 2D maar liefst - en heeft het ook nog eens wereldwijd lekker verkocht. We hebben er even op moeten wachten, mede Metroid-fans, maar dankzij developer Mercury Steam ziet de toekomst van de franchise er beter uit dan ooit.

Hoe fantastisch ik Metroid Dread ook vond, de eer van mijn spel van het jaar gaat naar de opvolger van één van mijn favoriete spellen aller tijden: NEO The World Ends With You. Helemaal terug in 2007 bezorgde de strijd van hoofdpersonage Neku door de Reapers Game mij al de tijd van m’n leven, maar op wat ports na leek een directe opvolger van tafel… totdat dit jaar de Reapers Game eindelijk opnieuw begon!

In NEO The World Ends With You belanden hoofdpersonage Rindo en nog een boel andere jongelui zonder zeggenschap in de Reapers Game. Dit spel, georganiseerd door de hipster Reapers van Shibuya (en Shinjuku) gaat over leven en dood, en er kan maar één team het spel winnen. Denk aan de JRPG versie van Squid Game en the Hunger Games met Wie is de Mol-activiteiten.

NEO The World Ends With You is net zo geweldig als z’n voorganger, en misschien nog wel beter. Rindo maakt wat mij betreft net zo’n interessante ontwikkeling door als Neku in het eerste spel, want Rindo lijdt enorm onder keuzestress en dat wordt flink op de proef gesteld tijdens het spel. Al gauw blijkt dat de Reapers Game dit keer niet helemaal verloopt zoals voorheen, en dat iets of iemand de boel aan het manipuleren is. Het verhaal ontvouwt zich uit als één grote liefdesbrief voor fans.

Oude bekenden duiken op en vragen die in deel 1 onbeantwoord bleven worden eindelijk behandeld. Tijdens de waanzinnige finaleslag was ik geheel in extase. Het spel kwam tot een fantastische climax en leverde ook nog eens één van vetste eindbazen die ik in lange tijd heb gevochten. Ondanks dat het verhaal van NEO The World Ends With You maar zo’n 40 uur duurt, heb ik uiteindelijk 150 uur gespendeerd aan dit spel. Ik kon namelijk maar geen genoeg krijgen, dus ik heb ook maar alle pins, kledingstukken, gerechten, social links en enemy drops verzameld.

Ik kan er gewoon niet over uit hoe fantastisch mijn tijd met NEO The World Ends With You was. Door slappe marketing vallen de verkoopcijfers helaas tegen, dus de kans dat er nog een deel 3 komt is nihil. Maar het feit dat we na al die jaren alsnog een vervolg hebben gekregen is onbeschrijfelijk, en net als z’n voorganger behoort NEO The World Ends With You nu ook in mijn lijst van favoriete games aller tijden.