De 5 beste games van 2021 volgens Arran

Jullie denken misschien dat ik alleen bordspellen speel. Maar nee, Arran speelt ook videogames! Dus bij dezen ook van onze bordspellenman krijgen jullie een lijstje met de 5 beste games van 2021 volgens Arran.

Na jaren wachten kwam het spel dan eindelijk uit. Na zoveel uitstel ga ik er altijd vanuit dat het niets is. Die uitstel moet ergens van komen, denk ik maar zo. En meestal worden mijn aannames bevestigd.

Maar soms heb ik het ook mis. En gelukkig was dat zo voor Psychonauts 2. Het spel heeft liters charme, kilometers humor en kilo's speelplezier. Dit zijn platformers zoals ik ze graag zie. De kleiachtige animatie werkt. En bekende gezichten voelen als oude vrienden. Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het was leuk om eindelijk weer eens op avontuur te gaan met Raz en zijn gezelschap.

Eerlijk is eerlijk, Rift Apart was mijn eerste avontuur met het duo. En man, wat heb ik daar spijt van. Hoewel het tweetal meteen aan het begin uit elkaar getrokken wordt druipt het hele avontuur van hun warme vriendschap. Een vriendschap die iedereen wel kan gebruiken.

Daarnaast was het natuurlijk fantastisch om te experimenteren met alle maffe wapens. En de graphics, man. Dat dit allemaal kon met zo weinig laadtijden laat toch even zien hoe krachtig de nieuwe generatie consoles nou eigenlijk is. Bovendien experimenteert het met de adaptive triggers, maar daar kom ik later op terug. Ohh, en Rivet is echt geweldig!

Dat ik een fan ban van de Monster Hunter serie is geen geheim. Sinds Generations (en een klein beetje 4) speel ik de games uit de serie met een hoop plezier. World en Iceborne heb ik helemaal kapot gespeeld. Dus dat Rise op deze lijst staat komt als geen verrassing.

Oké, ik was een beetje teleurgesteld met de post launch content. Maar dat nam niet weg dat ik tientallen uren heb weggespeeld met mijn Glaive, SnS en zelfs de Hunting Horn. Bovendien kon ik het nu weer in de trein of bij mijn ouders spelen. Of bij vrienden thuis als die wat multiplayer wouden doen! Als je top tier gameplay wil zit je met een Monster Hunter game nooit verkeerd. Nu nog wachten op Sunbreak...

En nu even iets heel anders. Emoties. Veel emoties. De goeie en de slechte. Alles in een pakket. Als je je even als een mens wil voelen in deze kille coronatijden raad ik je absoluut Life Is Strange: True Colors aan. De ontwikkelaars weten perfect hoe ze aan mijn hartsnaren moeten trekken. En het ging alle kanten op!

Naar mijn mening is dit de beste LiS game tot nog toe. De personages zijn geweldig, het avontuur meeslepend en de muziek is zoals altijd fantastisch. Alex' krachten passen als geen ander bij de game. Ohh, en Haven is écht schitterend. Maar de grootste stap vooruit was voor mij het acteerwerk. Het voelt geloofwaardig, echt. Iets wat ik wel een klein beetje miste in de games die hiervoor kwamen.

We zijn weer terug bij de actie met Returnal. Ik hou wel van moeilijke games. Sekiro en de Soulsborne games speel ik met veel plezier. En volgens mij stond Hades vorig jaar ook in mijn top vijf. Dus Returnal moest wel op deze lijst. Je staat geen moment stil. En als je niet op het randje van je stoel zit, is het omdat je op je teentjes staat.

Zoals beloofd kom ik weer even terug op de adaptive triggers. De manier waarop Rift Apart er gebruik maakte was goed. Maar in Returnal werd ik zowaar verrast. Ze fungeren als extra knoppen, maar dan beter. Ze zijn logisch, en ze voelen goed. Daarnaast vond ik het mysterie van Returnal heerlijk. Langzaam ontdekken wat er nou aan de hand is, en theorieën opbouwen en afwijzen. Daar kan ik me wel in vinden. Peentjes zweten tijdens de eindbazen en het verkennen van de verschillende biomes. Hier kan ik echt van genieten.