De PlayStation 4 ligt sinds 29 november in de Nederlandse winkels. Hoewel het apparaat de afgelopen maanden wegens tekorten vaker wel dan niet uitverkocht was, is de console volgens de laatste cijfers al meer dan zeven miljoen keer verkocht. Het is nu een half jaar na de lancering van de vierde PlayStation. Tijd om de balans op te maken: wat zijn de 20 beste PlayStation 4-games die tot nu toe zijn verschenen?

XGN-redacteur Wouter Greveling was prima te spreken over de indiegame Transistor, het vervolg op de klassieker Bastion. Hij bekroonde het spel met een 7,5.

Transistor is een sciencefiction-RPG van ontwikkelaar Supergiant Games, vooral bekend van het hierboven genoemde Bastion. Spelers bekijken en besturen hoofdpersoon Red vanaf een isometrisch oogpunt. De game is 2,5D en kent een uitgebreid, uitdagend en goedwerkend vechtsysteem.

Het beste aan Transistor is toch wel de zeer goed neergezette sfeer: de soundtrack is zowel gezongen als instrumentaal, de spelwereld oogt duister en de speler krijgt een constant gevoel van beklemming dat hem continu behaagt. Een geslaagde game die deze top 20 van PlayStation 4-games verdiend introduceert.

Racegame Need for Speed: Rivals, die ook op PlayStation 3 en Xbox 360 het licht zag, ziet er beduidend mooier uit op de PlayStation 4. De kleuren komen veel beter over, alsook de lichteffecten, die op prachtige wijze op je bolides reflecteren.

De veelzijdige omgevingen in Rivals, zoals de vele bossen, jungles, berggebieden en meer, worden op de PlayStation 4 veel mooier en gedetailleerder in beeld gebracht. Het wegdek ziet er ook realistischer uit; door de verhoging van de polygonen merk je sneller hobbeltjes en scheurtjes op.

Dankzij de kracht van de PS4 komen ook de dynamische weersveranderingen beter tot hun recht. Je scheurt over de wegen onder hevige bliksem en donder, en het volgende moment trotseer je een regenbui of een heuse sneeuwstorm. Op die momenten ben je blij met een next-gen versie van Rivals, maar helaas blijft dat gevoel niet constant de boventoon voeren.

Call of Duty: Ghosts, de nieuwste telg in de populaire shooterfranchise van uitgever Activision-Blizzard, ziet er op de PlayStation 4 stukken mooier uit dan op de vorige generatie spelcomputers. De 'nieuwe' engine die Ghosts introduceerde in de shooterreeks, komt op de PS4 het best tot zijn recht. De graphics ogen over het algemeen dan ook aanzienlijk mooier op Sony's apparaat.

Een belangrijke visuele vooruitgang van Ghosts op de PS4, is dat de kartelrandjes langs karakters, wapens en omgevingen nagenoeg verdwenen zijn. Ook de texturen en belichting ogen vele malen beter dan op onder meer de PlayStation 3. Maar helaas weet Call of Duty: Ghosts op grafisch gebied niet het niveau te halen van de concurrenten Killzone: Shadow Fall en Battlefield 4.

Battlefield 4 op de PlayStation 4 is een verademing ten opzichte van de voorgaande consoleversies. Vooral de framerate van zestig beelden per seconde en het feit dat er 64 spelers tegelijk online kunnen strijden, zijn in het oog springende updates ten opzichte van de vorige generatie. Ook heeft Battlefield 4 op Sony's paradepaardje geen moeite meer met chaotische explosies en tientallen spelers tegelijk in beeld.

Hoewel de vierde Battlefield-game visueel niet de hoge lat van Killzone: Shadow Fall - dat exclusief voor de PS4 is ontwikkeld - weet te evenaren, levert het spel desondanks grafisch en technisch vuurwerk af en is het een dijk van een FPS.

Resogun op de PS4 is op het eerste gezicht een vrij standaard retrogame, die weinig vernieuwingen doorvoert in gamesland. Toch levert het spel, dat gratis is voor mensen met een PlayStation Plus-abonnement, genoeg vermaak op. Een ideale titel om vooral tussendoor te spelen.

Met name de cilindervormige spelwereld - een soort horizontale Space Invaders-variant die de speler continu op het puntje van zijn stoel houdt - biedt aangename spelmomenten en is altijd spannend, chaotisch en uitdagend. Resogun is een pittige game die de game-industrie in een tijd van 'vercasualisering' hard nodig heeft.

Basketbalgame NBA 2K14 op de PlayStation 4 ziet er fenomenaal uit. Het zweet druipt van toppers als LeBron James en Kobe Bryant, het publiek participeert actief in de hectische, maar kwalitatief vooruitstrevende wedstrijden, en de trucjes en gescoorde punten bevredigen de speler meer dan ooit.

Op het vlak van animaties en techniek steekt basketbalfranchise NBA zelfs bij vlagen boven de populairdere sportgame FIFA uit. Ook al doen beide franchises ieder jaar grotendeels hetzelfde, met hier en daar een grote of kleine technische verbetering. De spelregels van basketbal blijven immers altijd hetzelfde.

Thief vormt het langverwachte vierde deel in de klassieke stealthserie. De game speelt zich niet, zoals concurrenten Splinter Cell, Hitman en Metal Gear Solid, af in de moderne tijd, maar wordt gekenmerkt door een setting in de middeleeuwen.

Hoofdpersoon Garrett krijgt de opdracht om allerhande doelwitten liefst zo stilletjes mogelijk uit te schakelen, terwijl hij klimt over beregende daken, gladde stenen muren en andere onderdelen van de trotseerbare gebouwen en andere obstakels.

Wat Thief onderscheidt van andere sluipgames, is het feit dat het stelen van optionele spullen (denk aan sieraden, goudstukken en andere memorabilia) een grote rol speelt. Misschien zelfs nog cooler: met die buit kun je bijvoorbeeld ook perks en andere voordeeltjes aanschaffen voor Garrett.

Behendigheidsgame met motoren Trials Fusion van RedLynx en Ubisoft is een heerlijke game op de PS4. Naast de vaak pittige hindernisbanen, waar je je met allerlei tweewielers zo snel mogelijk en zonder te vallen doorheen worstelt, kun je ook de meest spectaculaire trucjes uithalen met je voertuig.

De races leveren een prima balans tussen je eigen vaardigheden en geluk en ongeluk enerzijds. Aan de andere kant zul je de ene keer voldoening uit dit spel halen, terwijl je op een ander moment een gevoel van constante frustratie over je heen krijgt. Maar, wanneer je die felbegeerde race na tientallen gefaalde pogingen eindelijk succesvol afrondt, is de bevrediging alom aanwezig.

Na eerder voor de PC en PlayStation 3 te zijn verschenen, gooide de Japanse MMORPG Final Fantasy XIV: A Realm Reborn hoge ogen op de PlayStation 4 van Sony. Waar het bij de PlayStation 3-versie aan ontbrak was pure kracht. De console leek echt aan zijn limiet te zitten.

Dat bleek zowel qua grafische kracht als gameplay. De vele malen krachtigere PlayStation 4 heeft deze problemen helemaal verholpen. Final Fantasy XIV: A Realm Reborn ziet er fantastisch uit, zeker in de cutscènes. Zo zijn de details op de bomen, bergen en bladeren immens, en ziet het spel er buiten de cutscènes ook echt next-gen waardig uit.

Ook zijn er bijna geen laadtijden. Je loopt in een gebied, waarin je zonder vertraging huisjes en gebouwen binnen kunt lopen. Ga je naar een ander gebied, zoals een ander deel van de stad of een gebied buiten de stad, dan heb je nauwelijks wachttijden. Meer dan een paar seconden hoef je niet te wachten voordat je verder kan met je quests. Met de enorme kracht van de PlayStation 4 kun je dus veel meer gamen, aangezien je minder hoeft te wachten.

Ubisofts kleurrijke, tweedimensionale platformer annex RPG Child of Light kreeg maar liefst een 9,5 van XGN-hoofdredacteur Rox van der Helm. De sfeervolle game levert een perfecte mix van een overtuigende spelwereld, pittige gevechten en leuke personages.

Waar Child of Light vooral in uitblinkt, is het gebrek aan uitleg wat er van je verwacht wordt. Dat klinkt misschien wrang, maar gooit de speler des te meer in het diepe van het spel, wat in het geval van Child of Light allesbehalve een straf is. Integendeel.

Hoewel de gameplay van Child of Light niet altijd overal even fenomenaal is, zetten sfeer (vooral dankzij het prachtige beeld en bijpassende geluid) een extreem hoge standaard voor het genre. Na de twee nieuwe Rayman-games, zet Child of Light de recente UbiArt Framework-engine definitief op de kaart.

Ook over Valiant Hearts: The Great War, een andere, kleinschalige Ubisoft-game die gebruikmaakt van de bijzondere UbiArt Framework-engine, was Rox razend enthousiast. Na het bovengenoemde Child of Light vestigt Ubisoft met Valiant Hearts zich met veel overtuiging als kwaliteitsleverancier in het 2D-genre.

De Eerste Wereldoorlog-setting van Valiant Hearts maakt van deze game sowieso al een heel speciaal product. Waar de Tweede Wereldoorlog inmiddels volledig is uitgemolken door de game-industrie, krijgt deze Ubisoft-game in 'The Great War' slechts concurrentie van de Nederlandse loopgravenshooter Verdun.

De personages in Valiant Hearts zijn lieflijk en voegen veel toe aan de game, het spel levert veel historisch accurate feitjes (wat je kennis dus ook nog eens verhoogt tijdens het gamen), en de puzzels zijn van het juiste niveau. De sfeer is kortom heel sterk present in Valiant Hearts. Zelden is een 15 euro kostend product een betere aankoop geweest.

Er was flink wat commotie over de korte speelduur van Metal Gear Solid V: Ground Zeroes. Het zou een voorproefje of zelfs een verkapte demo zijn voor The Phantom Pain, het échte vijfde deel in de stealthreeks van Konami. Toch valt er genoeg positiefs te melden over het nieuwste avontuur van een van ’s werelds bekendste fictieve sluipers.

Het open karakter van het spel geeft je een reden om meerdere plannen op te stellen en compleet je eigen gang te gaan als hoofdpersoon Big Boss. Tegelijkertijd maar goed ook dat het spel daardoor enige herspeelwaarde bezit, want lang is de hoofdmissie niet.

Gelukkig heeft uitgever Konami wel geprobeerd meer van deze standalone game te maken dan alleen een veredelde - wel erg uitgebreide - demo. Naast de hoofdmissies zijn er nog vijf zijmissies en een ontgrendelbaar extraatje. Die zijmissies geven je verschillende taken, zoals het aanvallen van de kamp vanuit een helikopter, het uitschakelen van bepaalde soldaten en het redden van gevangenen. Het voegt weinig toe aan het verhaal, maar geeft je wel een reden om meer tijd in de game door te brengen.

Zowel visueel als gameplaytechnisch is alles in orde in Metal Gear Solid V: Ground Zeroes, een game om je vingers bij af te likken. Ook al komt het echte werk pas - vermoedelijk - volgend jaar, wanneer The Phantom Pain ten tonele verschijnt.

Redacteur Brian van den Berg werd enorm enthousiast van het tweede deel van de rebootreeks van Ubisoft-icoon Rayman. Legends bekroonde hij op de PlayStation 4 met een 9. In de PlayStation 4-versie van kleurrijke en solide platformer Legends is de wereld compacter weergegeven en is er meer detail te zien dan ooit te voren.

Wat een game verder een stuk aantrekkelijker maakt op de PS4, zijn verkorte laadtijden. In de PlayStation 4-versie zitten nagenoeg geen laadschermen. Je springt direct van het hoofdmenu naar het level. Tijdens de levels heb je weer verschillende tussenlevels om extra Teensies te bevrijden. Ook deze schakelen supersnel en zonder laadtijden over. Dit ging bij de last-gen versie ook al behoorlijk snel, maar is nu dus nog vele malen sneller.

De PlayStation 4-editie van voetbalgame FIFA 14 is volgens redacteur Sebastiaan Quekel een grote stap voorwaarts ten opzichte van de vorige generatie consoles. Met FIFA 14 op de next-gen wilde EA Sports niet per se een mooiere, maar vooral een betere voetbalgame maken. Ja, de footie ziet er op de PlayStation 4 veel beter uit, met ditmaal een fotorealistische grasmat en toeschouwers die nu niet uit de papierversnipperaar lijken te komen, maar gewoon voor het eerst keurig en afgewerkte driedimensionale modellen hebben.

De nadruk van de PS4-versie van de nieuwste FIFA ligt op de speltechnische verbeteringen die EA's nieuwe Ignite-engine met zich meebrengt. Daarbij moet je bijvoorbeeld denken aan de animaties, die ervoor zorgen dat de voetbalgame toch net iets anders speelt dan we normaliter gewend zijn. Met name het gegeven dat spelers nu beter voor zichzelf denken en begrijpen wat er allemaal op het veld gebeurt, zet de gameplay behoorlijk op zijn kop. Zo springen niet langer twee, maar meerdere verdedigers in de lucht omhoog om bij een hoge voorzet de bal te onderscheppen.

Met Ignite op de next-gen hebben de voetballers een eigen wil en strijden ze állemaal voor de bal. Als je een speler zelf geselecteerd hebt, merk je ook dat je meer controle over ze hebt. In combinatie met de DualShock 4-controller kun je nét wat gerichter dribbelen, om vervolgens die ene actie te maken. Ook kun je voortaan slimmere overtredingen maken, die de snelheid uit een aanval halen.

Killzone: Shadow Fall wuifde met de lancering van de PlayStation 4 alle concurrenten op grafisch gebied weg, aldus XGN. Geen enkele andere shooter, op welke console dan ook, komt op dit moment visueel in de buurt van wat de Nederlanders van Guerrilla Games hier neerzetten.

Overweldigende en kleurrijke uitzichten over de planeet Vekta zijn er in overvloed en staan in schril contrast met het bruine kleurenpalet van de vorige delen. Het komt meermaals voor dat je na een intense shootout even op adempauze moet komen en geniet van de ontelbare grafische details met die weergaloze lichteffecten, die op je neerdalen.

Met Shadow Fall schildert Guerrilla een fenomenaal sci-fi schilderij, dat keer op keer indruk maakt als je er ook maar een seconde naar kijkt. Het mag een wonder heten dat dezelfde pracht en praal terug te zien is in de multiplayermodus van Shadow Fall. De Killzone-reeks staat sinds Killzone 2 bekend om intense online gevechten en om een scala aan modi en wapens.

Grafisch verbetert de PS4-versie van Assassin’s Creed IV: Black Flag weliswaar niet zoveel aan het vierde deel in de action/adventure reeks. De game ziet er mooier uit, maar je moet wel een erg getraind oog hebben, wil je het verschil duidelijk kunnen zien. In ieder geval zijn vooral de gezichten en de lipsynchronisatie een stuk geloofwaardig geworden.

Heb je Black Flag nog helemaal niet gespeeld, maar wil je hem nog wel in huis halen, dan moet je gewoon gaan voor de next-gen versie op de PlayStation 4. Al is het alleen maar om te genieten van de gezichten en van de onderwaterwereld, die op de PlayStation 4 nog meer dan ooit tot leven komt in de spelwereld van Black Flag; een game die de achttiende-eeuwse Caraïbische zee sowieso al mooi en overtuigend neerzet.

Wolfenstein kreeg in 2008 een enigszins tegenvallende opleving in de gamewereld. Gelukkig weet The New Order de klassieke shooterfranchise in 2014 weer wél op de kaart te zetten. The New Order is lekker eigenzinnig, temidden van conventionele FPS-games als Call of Duty en Battlefield. Vooral in de verhaalvertelling wijkt de game duidelijk af; The New Order gaat regelmatig aan de haal met emotionele gebieden als cynisme, haat en wraakgevoelens.

Ook het feit dat je voor het eerst in de shooterserie, die de first-person shooter met Wolfenstein 3D in de jaren negentig serieus als apart genre op de kaart zette, gebruik kunt maken van stealth, voegt een hoop toe. Zo kun je zogeheten Commanders als eerste stilletjes een koppie kleiner maken. Deze speciale nazi's hebben namelijk de mogelijkheid om versterking op te roepen, wat door een mes op zijn keel door hoofdpersoon B.J. Blazkowicz een onmogelijke opgave wordt. Met recht een toffe toevoeging aan de serie.

Tenslotte biedt Wolfenstein: The New Order een verademing in het first-person shootergenre als het gaat om spellengte. Ruim tien uur ben je bezig met de singleplayer, waar ontwikkelaar MachineGames zich volledig op heeft gefocust, gezien een multiplayer ontbreekt in deze game. En laat die singleplayer nou eens erg de moeite waard zijn.

Afgelopen maart kwam het derde deel in de superheldenreeks van ontwikkelaar Sucker Punch uit, namelijk InFamous: Second Son. XGN toonde zich enthousiast en gaf de first-party PlayStation 4-game een 8,5.

Eén van de meest verslavende onderdelen van InFamous: Second Son is het opwaarderen van al Delsins krachten. Her en der in de game zijn er drones die hem in de gaten houden en DUP-gasten alarmeren. De kunst is dan ook om die drones zo snel mogelijk uit te schakelen. Niet alleen is dit leuk, maar ook relevant. Want met de scherven die vrijkomen als je zo'n ding stuk maakt, kun je Delsin opwaarderen.

Waar hoofdpersoon Cole McGrath in de eerste twee InFamous-games de beschikking had over blauwe en rode elektrische krachten, bedient de huidige protagonist Delsin Rowe zich van powers als 'Smoke' en 'Neon'. Beide superkrachten zien er grafisch zeer spectaculair uit, hetgeen de sowieso al actievolle game nog leuker maakt om te spelen.

Het verhaal in de InFamous-serie heeft nooit echt een hoog niveau kunnen bereiken; de gameplay biedt wel degelijk de garantie om je als PlayStation 4-gamer urenlang te vermaken in in-game Seattle.

De succesvolle reboot van de Tomb Raider-serie in 2013, werd vervolmaakt met de Definitive Edition voor de Xbox One – en de PlayStation 4, natuurlijk. Eén van de krachtigste kenmerken van Tomb Raider: Definitive Edition is het filmische aspect. Vanaf het begin af aan zodra Lara problemen krijgt op zee, zit je meteen op het puntje van je stoel. De adrenaline giert door je lijft, doordat Lara moet vluchten voor haar leven.

Allereerst zijn het, naast alle beschikbare DLC van de Tomb Raider-reboot in de Definitive Edition, de graphics die de remaster de moeite waard maken. Toegegeven: de game oogt om je vingers bij af te likken als je bijvoorbeeld de Xbox 360-versie gewend bent. Regendruppels lijken op je tv zelf te zitten, ze zitten écht in de game. Zo mooi is het. Al kenden PC-eigenaren deze kwaltieit vorig jaar al.

Wat verder vooral iets toevoegt, is het geluid dat uit de controller komt (een optie die je overigens uit kunt zetten). Als je oog in oog met een wolf staat, dan hoor je het geluid van de pijl die je afschiet en daardoor zit je nog meer in de game. Als je Tomb Raider nog niet gespeeld hebt, is de Definitive Edition voor de PS4 de versie die je moet hebben.

Dat Ubisoft de laatste jaren zeer goed bezig is, wordt nog eens bevestigd door de hoogste positie in deze top-20 van PlayStation 4-games. Helemaal bovenaan staat namelijk Watch Dogs, de actievolle game waarin hacken centraal staat, en die de wereld tijdens de E3 in 2012 op zijn kop zette.

Watch Dogs speelt eigenlijk als een soort Splinter Cell, maar dan in een open wereld en zonder het bekende element klimmen. Je kan gemakkelijk van het ene naar het andere object duiken om cover te zoeken. Kom je dichtbij genoeg, dan kun je een takedown uitvoeren. Het gebruiken van takedowns is vooral handig voor een stealth-aanpak, maar je kunt ook gewoon je wapens gebruiken en de game behandelen als een third-person shooter.

Het schietsysteem werkt ontzettend intuïtief en is ongekend goed voor een open wereld game. Zelfs als je de aim assist op de laagste stand zet, kun je gemakkelijk headshots maken of mikken op andere ledematen. Grand Theft Auto, Saints Row en Sleeping Dogs hebben allemaal een ondermaats schietsysteem vergeleken met Watch Dogs.

Vanwege het hacksysteem heeft de actie in Watch Dogs ontzettend veel diepgang. De prachtig vormgegeven stad Chicago is als het ware een interactieve speeltuin waarin je alle elektronische systemen in jouw voordeel kan gebruiken. Een welkome nieuwkomer in de wereld van freeroaming games, zowel als verse IP als op het gebied van innoverende gameplay, setting en graphics.