Dark Souls 3 Dagboek Dag 4 - Oog in oog met een ijsmonster

Vele levens komen voorbij en gaan verloren in Dark Souls 3. Sommigen zijn memorabel en anderen weer wat minder. In de eerste categorie vallen de avonturen van Harry de Herald, wiens dagboek wij hebben weten te bemachtigen. Lees samen met ons de vierde dag in zijn dagboek.

Het leek een stuk makkelijker te gaan dan ik had gedacht. Toen ik een stap zette door de dikke muur van mist had ik aan de andere kant een paar enorme tanden of iets in die categorie verwacht, maar het enige wat ik zag was een leeg plein en dat de deur naar buiten op een kiertje stond. Maar een meter of vijf voor de deur kwam het monster dan toch tevoorschijn, de enorme deur ging pardoes dicht en de temperatuur daalde met een graadje of tien. Kan het dan nooit een keertje meezitten?

De volgroeide puppy die de deur bewaakt was een enorm beest, die duidelijk zich fijn voelde in het ijs, want zijn adem bevriest alles waar het mee in aanraking komt. Gelukkig heb ik vroeger opgelet bij natuurkunde - of was het scheikunde? - en wist Harry nog goed dat ijs smelt als het maar heet genoeg wordt.

Tijd voor een aantal Firebombs dus… alleen was ik vergeten dat ik die gisteren allemaal had gebruikt om het Japanse oliemonster te verslaan. Het monster zag waarschijnlijk de wanhoop in mijn ogen, want voordat ik was bijgekomen van de schrik kwam hij op mij afgestormd.

Ik was lichtelijk trots op mijzelf, want ik ontweek de aanvallen van Kapitein Iglo vrij goed en ook Betty deed haar werk, zoals gewoonlijk. Nadat ik hem een aantal verse wonden had toegebracht daalde de temperatuur echter nog een paar graden en werd het monster nog veel aggresiever en krachtiger. Daar had ik geen rekening mee gehouden en al snel was ik voor de tweede keer in mijn leven doodgegaan. En ook al kan ik niet echt doodgaan, het doet nog steeds wel verdomd veel pijn!

Ik besloot om voor de eerste keer in mijn leven vooruit te plannen en maakte gebruik van mijn magische krachten der teleportatie. Binnen een mum van tijd was ik terug in Firelink Shrine, waar ik een aantal Firebombs kocht en weer een goed gesprek voerde met de schone deerne. En een tel later was ik weer terug in de aardse hel die Lothric heet, om Koning Winter nogmaals te confronteren. Waar is het toch misgegaan met mijn leven?

Deze keer ging Fikkie gelijk in de aanval, zodra ik door de mist liep en ging het bijna gelijk mis. Gelukkig kon ik zijn aanval nog op het nippertje ontwijken en mijn speer planten in zijn achilleshiel. Het was een kwestie van zijn frisse adem te ontlopen en zijn aanvallen te ontwijken, om op een veilig moment een Firebomb naar zijn harses te gooien. Toen hij weer aggresief werd, deed ik het toch wat in mijn broek, maar ondanks alles wist ik hem van zijn leven te beroven - en zijn waardevolle ziel.

Ik zit nu te wachten op het randje van een afgrond, vlak achter de deuren. Volgens het oude vrouwtje moest ik een vlag planten en vervolgens wachten op transportatie, maar ik zie de Undead Settelment recht voor mij liggen, alleen een metertje of tweehonderd lager. Wacht even, zijn dat… vliegende demonen?

Voor de avonturen die Harry gisteren beleefde kun je terecht bij dag 3 van zijn dagboek.