Dark Souls 3 dagboek dag 3 - Ik ben onsterfelijk geworden!

Vele levens komen voorbij en gaan verloren in Dark Souls 3. Sommigen zijn memorabel en anderen weer wat minder. In de eerste categorie vallen de avonturen van Harry de Herald, wiens dagboek wij hebben weten te bemachtigen. Lees samen met ons de derde dag in zijn dagboek.

Afgelopen nacht ben ik erachter gekomen dat slapen op een koude, stenen vloer in een stad vol met religieuze fanaten en draken die boven mijn hoofd vliegen niet de meest ideale situatie voor een goede nachtrust. Laat staan het feit dat zo’n beetje elk stukje van mijn lichaam is bedekt met een schram, schaafwond of een diepe vleeswond. Met een beetje mazzel vind ik die verdomde Lords of Cinder snel en kan ik dit verschrikkelijke hoofdstuk in mijn leven afsluiten.

Om eindelijk eens een of meerdere antwoorden te vinden op de vele vragen die ronddwalen in mijn hoofd besluit ik om vandaag de grote kathedraal te bezoeken. Ten minste, als het lokale uitschot het daarmee eens is. Als er namelijk één plek is in deze vervloekte stad waar ik een vredelievend persoon kan vinden, dan moet het daar wel zijn. En als dat niet het geval is moet ik eens gaan kijken naar de mogelijkheden om te bekeren tot het Satanisme, want als er één ding duidelijk is, is dat de Duivel sowieso bestaat.

Zoals ik al had verwacht werd mijn pad al snel versperd door verscheidende ondoden. Blijkbaar is het voor hen nog steeds niet duidelijk dat ze niet met mij moeten spotten en helemaal niet als ik in een chagrijnige bui ben. En raad eens in wat voor bui ik nu ben? Veel problemen geven de hersenloze minions mij niet meer, op bloed in mijn prachtige witte cape na.

Het moment dat ik echter een plein betrad waar er een paar dozijn lijken op elkaar waren gestapeld, wist ik dat er in de buurt iemand was die wat meer begaan is mijn een bijl dan zijn reguliere stadsgenoten. En nog geen twee stappen later onthulde de met een enorm overgewicht kampende boosdoener zich en vroeg ik mij af hoe ik hem niet had zien staan. Ondanks zijn gewichtprobleem bewoog hij bliksemsnel en voordat ik het wist was ik doormidden gehakt met zijn bijl.

Ja, dat klopt, ik ging dood. Hoe ik nu aan het schrijven ben in mijn dagboek en zonder letsel herstelde bij de Bonfire die ik had aangestoken is echter een raadsel. Blijkbaar is er toch iets van een God aanwezig in deze wereld, want Harry is zojuist onverslaanbaar geworden! Met deze wetenschap is een levensgevaarlijke wereld doortrekken niet meer een onmogelijke missie.

Die dikzak had alleen wel mijn zuurverdiende zieltjes gejat en die zou ik koste wat kost terugkrijgen. Prikken in zijn buik was niet een erg effectieve methode, maar één welgemikte stoot met mijn speer in zijn ruggengraat en de daad was voldaan en ik was weer een duizendtal zielen rijker. Ik was nu ook al zo ver gevorderd dat ik nagenoeg al was aanbeland bij de kathedraal. Enkel de vriendengroep van de goed geklede ridder van gisteren stonden wacht voor de grote kerk.

De lange ridders zijn een stuk meer gediciplineerd dan de chaotische menigte die ik normaal tegenkom in de stad, maar veel slimmer zijn ze niet. Door ze weg te lokken kon ik snel de kathedraal insluipen voordat ze doorhadden dat ik erlangs was. En eindelijk vond ik een aantal antwoorden dankzij een behulpzaam oud vrouwtje die daar aanwezig was.

Ze maakte al gelijk duidelijk dat ik de Lords of Cinder niet in Lothric zou vinden, maar dat ik een betere kans maakte in de lager gelegen Undead Settlement, het enige wat ik daarvoor hoef is een enorm ijzig monster te verslaan die de uitgang bewaakt. En ik maar denken dat het makkelijk zou worden toen ik onsterfelijk werd, zucht…

Lees ook de avonturen die Harry beleefde op zijn tweede dag in Dark Souls 3.