Sinds de aankondiging van de staking van game-acteurs zijn er veel verschillende reacties geweest. Volgens Ralph mogen we alleen wel wat meer waardering tonen voor stemacteurs.
Al bijna een jaar wordt er onderhandeld tussen SAG-AFTRA, de vakbond voor stemacteurs en andere game-artiesten, en verschillende grote uitgevers als EA, Activision Blizzard en Take-Two. Maar tot op heden is er nog steeds geen akkoord bereikt over een nieuw contract, waardoor SAG-AFTRA eind vorige week heeft besloten om over te gaan op een grote staking.
Stemacteurs leggen hun werk neer totdat er een beter voorstel op tafel ligt. Het gaat daarbij deels om betere vergoedingen, maar het grootste punt waarover gediscussieerd wordt is kunstmatige intelligentie. Stemacteurs willen betere bescherming tegen AI, zodat hun stem straks niet wordt gebruikt door een programma en ze hun baan kwijtraken. Vorig jaar hebben acteurs en schrijvers in Hollywood al gevochten voor dezelfde soort bescherming.
Sinds de aankondiging van de staking zijn er online twee geluiden te horen. Aan de ene kant zijn er gamers die sympathie hebben voor de strijd van de game-acteurs, maar er zijn ook veel mensen die juist aan de kant van de uitgevers staan. Zo wordt gesteld dat acteurs ‘te arrogant’ zijn, dat AI ‘beter werk kan leveren’ en dat de technologie bovendien goedkoper is ‘zodat er meer geld kan worden besteed aan de game zelf’.
Laten we stuk voor stuk de argumenten van de tegenstanders langsgaan. Naar mijn mening houdt namelijk geen enkel punt stand en is het zeer terecht dat game-acteurs overgaan tot een staking.
Laten we beginnen bij de claim dat game-acteurs arrogant zijn en teveel betaald worden voor hun werk. Het is belangrijk om eerst duidelijk te maken dat er veel acteurs zijn aangesloten bij SAG-AFTRA en het niet alleen gaat om de grootste namen in de industrie. Sterker nog, kleinere acteurs lopen juist meer gevaar om hun baan te verliezen, want een minor character is makkelijker te vervangen dan een grote naam die je inhuurt voor de protagonist.
Maar zelfs de grootste namen in de game-industrie zijn lastig te categoriseren als ‘arrogant’. Neem bijvoorbeeld Matt Mercer, één van de bekendste stemacteurs in de industrie. Hij staat er juist om bekend dat hij heel open is, benaderbaar voor fans op beurzen en comic-cons en weinig kapsones heeft.
Dat geldt niet alleen voor Mercer, maar ook voor andere collega’s als Laura Bailey, Ashley Johnson en zelfs een grote acteur als Mark Hamill. Het is een duidelijk verschil met veel grote ‘normale’ acteurs in Hollywood, waarvan geregeld opduikt dat ze de meest wilde eisen stellen voor projecten.
De enige stemacteur die recent in opspraak is geraakt is Troy Baker. En dat komt juist doordat hij een samenwerking aanging met een bedrijf dat AI-stemmen genereert. Sinds de controverse heeft hij besloten om de samenwerking stop te zetten.
Dan is er ook nog de kwestie van geld. Veel stem- en game-acteurs verdienen momenteel niet bakken met geld voor projecten. Het is bijvoorbeeld ook de reden waarom de eerste genoemde Matt Mercer, Laura Bailey, Ashley Johnson en andere stemacteurs vol zijn gesprongen op Critical Role. Daarmee hebben ze meer controle over hun eigen toekomst en inkomsten en hoeven ze niet de speelbal te zijn van uitgevers en ontwikkelaars.
Hoeveel acteurs precies verdienen voor hun diensten voor games, dat is vaak niet bekend. Maar dat het minder is dan de grote namen in Hollywood, dat is een feit. Het is nu bijvoorbeeld duidelijk geworden dat Robert Downey Jr. ‘significant meer’ dan 80 miljoen dollar gaat verdienen voor zijn rol als Doctor Doom in de MCU. Geen enkele grote stemacteur komt daar ook maar in de buurt, zelfs niet voor de grootste projecten in de industrie.
Er zullen mensen zijn die dan claimen dat stemacteurs het veel makkelijker hebben dan normale acteurs. In Hollywood moeten ze immers met hun hele lichaam acteren. Maar ik durf te stellen dat dat juist makkelijker is. Het is niet dat ze ‘moeten’ acteren met hun hele lichaam, het is dat ze ‘kunnen’ acteren met hun hele lichaam.
Het is veel lastiger om de juiste emoties over te brengen met alleen een stem. Laat staan als je tegelijkertijd nog een ander accent moet opzetten voor het personage dat je inspreekt. En je hebt ook geen collega’s of een omgeving waar je je aan vast kan houden, want de meeste acteurs zitten in hun eentje in een opnamestudio. Uit een recent interview met Richard Lintern, de stemacteur voor Igon in Shadow of the Erdtree, blijkt ook dat acteurs niet altijd de context achter hun script kennen, waardoor zelfs die houvast er niet is.
We komen dan aan bij het argument dat AI-stemmen beter zijn. Daar valt over te twisten. Er is zeker veel mogelijk met kunstmatige intelligentie en het is een uitkomst voor als een stemacteur is overleden, maar zijn personage verschijnt in een nieuwe game. Als er toestemming voor is, kan een stemacteur op die manier weer ‘tot leven’ worden gebracht.
Maar bij veel stemmen die door AI gegenereerd zijn, merk je op sommige momenten duidelijk dat het niet echt is. Net zoals met kunstwerken die door een machine zijn gemaakt, merk je dat een robot nog niet in staat is om een mens perfect na te bootsen. De technologie evolueert natuurlijk constant, maar voorlopig is het werk van een AI naar mijn mening nog niet beter dan die van een echte stemacteur.
Daar komt bovendien bij kijken dan een AI alleen gebaseerd is op iets dat al bestaat. Het is niet mogelijk om iets compleet nieuws te maken met kunstmatige intelligentie. En als we volop overgaan op stemmen die gemaakt zijn door machines, dan geven we creativiteit op. Neem bijvoorbeeld de explosieve monoloog van de eerder genoemde Igon. Zo’n performance kan je niet snel verwachten van AI.
En om te verwachten dat de kosten die bespaard worden, vervolgens gestoken wordt in andere aspecten van de game, dat is een droom waar ik je graag uit zal helpen. Dat gaat niet gebeuren. Of de initiële budgetten gaan omlaag of alles wat er bespaard kan worden zal hogerop blijven steken. In ieder geval zullen andere aspecten van de game niet verbeterd worden als stemacteurs worden vervangen door AI.