Column: Waarom kijk jij The Walking Dead?

In het XGN-artikel over 10 televisieseries voor mannen komt hij niet voor en ik denk dat ik wel weet hoe dat komt. The Walking Dead is namelijk niet puur een mannenserie.

Met wie ik er ook over praat, wat ik er ook over schrijf, het is heel erg moeilijk gebleken om te zorgen dat iedereen het eens wordt over deze serie. Ik ken mensen die erbij zweren omdat het briljant zou zijn, terwijl anderen al zijn afgehaakt in het tweede seizoen. Om nog maar te zwijgen over mensen die gillend wegrennen als ze het woord 'zombie' horen. Hoewel, als iemand op je afrent en roept 'zombie!', dan kun je inderdaad beter met hem meerennen.

Goed, sommigen vergelijken The Walking Dead op TV voortdurend met de comicserie van Robert Kirkman. Logisch, want daarop is deze serie gebaseerd. Maar ja, geniet je er dan wel zo van? Ik merk in ieder geval dat ik toch iets anders naar de serie kijk sinds ik begin seizoen 4 de comics vanaf het begin af aan ben gaan lezen. Onder andere omdat ik weet wat er in comic 100 staat te gebeuren.

De comics zijn briljant en de televisieserie is in mijn ogen ook heel sterk. Het knappe aan de TV-show vind ik dat er veel andere personages inzitten dan in de comic, en er ook ietwat verschillende verhaallijnen spelen. Het is natuurlijk niet zo dat je werkelijk alle kanten op kan met deze serie, dus extra bewonderingswaardig hoe de makers er toch een heel originele, nieuwe draai aangeven. Daarnaast is in mijn ogen Rick een stuk minder stoer in de serie en juist rauwer in de comic. Ik ben tegenwoordig dus duidelijk ook iemand die de serie voortdurend vergelijkt met de comic.

Er is echter iets dat mij het allermeest fascineert aan AMC’s The Walking Dead, en dat is de manier waarop van deze serie wordt gehouden. Je zou deze show gemakkelijk kunnen wegzetten als een soort overlevingsserie met zombies, maar hij is zoveel meer dan dat. Waar je bij Boardwalk Empire of Mad Men ziet dat mensen het om overeenkomstige redenen kijken: het tijdsbeeld, de intrige, enzovoorts, bevat The Walking Dead zoveel meer gelaagdheid.

Je hebt de horrorliefhebbers die kicken op alle gore zombie-actie, mensen die het blijven kijken omdat ze willen weten of de personages er ooit achter komen hoe deze ellende is begonnen en hoe hij gestopt kan worden. Er zijn mensen die juist de intermenselijke contacten in de serie diepgaand en interessant vinden en tot slot kun je ook nog van The Walking Dead houden omdat je je graag inleeft in dat gevoel van moeten overleven en hoe om te gaan met voedsel dat opraakt.

Waar er tegenwoordig bij de koffieautomaat of in de pauze meer over televisieseries wordt gesproken dan over films, is het in mijn optiek The Walking Dead waar nog het langst over te praten valt. Het is een geweldige serie en het blijft leuk om te praten over welk seizoen je het tofst vond. Ik vond het tweede seizoen bijvoorbeeld echt een zeurseizoen met veel te veel tranen en veel te weinig zombie-actie. Terwijl ik ook mensen ken die helemaal niet zo genoten van het hele gedoe met de Governor, omdat zij juist die rustigere tussenmomenten interessanter vinden. En die mensen zijn dus niet alleen mannen, maar ook vrouwen. Hoe dan ook is het een serie met een ontzettend afzienwekkend en tegelijkertijd aantrekkelijk sfeertje. Vooral dus lekker over blijven kletsen in de pauze. Waar we alleen nog wel even aan moeten werken, is dat mensen zich niet langer laten wegjagen door het woord zombies. Goed idee van onze favoriete survivors om ze walkers te noemen dus.