Het Vonnis (film) Review

De rechterlijke macht is er in elk land om burgers te beschermen tegen criminelen, misdadigers en andere overtreders van de wet. Dergelijk werk wordt natuurlijk door mensen gedaan, en dus gaat er wel eens iets fout. Helaas heeft dit in sommige gevallen vergaande gevolgen, zoals ook blijkt in het Vlaamse rechtbankdrama Het Vonnis.

Deze wraakfilm wordt geregisseerd door de Antwerpse regisseur Jan Verheyen, vooral bekend van matige films als Zot van A. (de Belgische versie van Alles is Liefde) en Buitenspel, gebaseerd op het In Oranje uit 2004. De vraag lijkt dus vooral, van welke Nederlandse film is Het Vonnis een remake? Het antwoord hierop is simpel: geen. Toch is het behandelen van een dergelijk thema in een film nou niet bepaald nieuw, met onder meer Dead Sentence (2007) als voorbeeld.

Het Vonnis draait om Luc Segers (Koen de Bouw). Hij heeft zijn leven goed voor elkaar met een prachtig huis, een lieve vrouw en een mooie dochter. Ook op zijn werk gaat het goed en de verwachting is dat hij binnenkort benoemd zal worden als nieuwe CEO van de firma Puype Logistics. Het lijkt allemaal te mooi om waar te zijn. Helaas is dat ook zo.

Een typisch geval van 'wrong place, wrong time' zorgt er namelijk voor dat zijn vrouw wordt vermoord in een onbemande winkel naast een benzinestation. Tot overmaat van ramp wordt daarna zijn toegesnelde dochtertje aangereden en ook Segers zelf komt er niet ongeschonden vanaf. De dader (genaamd Kenny) slaat hem namelijk in een drie weken durende coma. Hierdoor mist hij, om het nóg dramatischer te maken, ook nog de begrafenis van zijn vrouw en dochter. Nee, voor mensen die op zoek zijn naar een luchtige film om even te ontspannen is deze productie niet echt een aanrader.

Nadat Luc fysiek is hersteld en de dader met zijn hulp is gevonden, lijkt alles toch nog enigszins goed te komen. De crimineel is bij justitie bekend met zulke misdaden en de zaak lijkt dan ook duidelijk. Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe voor Luc: door een ontbrekende handtekening, of zoals zijn advocaat (gespeeld door Johan Leysen) dat noemt ''een procedurefout'', wordt de dader vrijgesproken. Luc's wereld stort in.

Verheyen brengt hierna in beeld wat Segers allemaal doormaakt, waarbij je goed ziet dat hij langzaam verstrikt raakt in zijn eigen emoties. Niet wetende wat hij aanmoet met de situatie besluit hij het heft maar in eigen handen te nemen en daarmee 'een bom onder het rechtssysteem' te leggen, zoals hij het zelf noemt. Het goede hieraan is dat niet meteen duidelijk wordt wat Segers precies heeft gedaan. Dit wordt stukje voor stukje onthuld via flashbacks van de gebeurtenis en blijft zo als een rode draad door de film lopen. Dit komt de spanning zeker ten goede.

Om deze flashbacks heen wordt de rechtszaak van Luc Segers belicht. Hij heeft immers een strafbaar feit gepleegd en zal daar door de rechters voor gestraft moeten worden. Dit moet natuurlijk foutloos gaan, want een nieuwe blunder zal dodelijk zijn voor de strafpleiters. Het grootste gedeelte van de film speelt zich nu af in de rechtbank, waar de kijker op twee gedachten moet gaan hinken. Enerzijds de rechtvaardige straf die Segers moet krijgen voor zijn gepleegde delict, anderzijds het onrecht wat hem wordt aangedaan door hem wel te straffen en Kenny niet. Dat Het Vonnis kritiek wil uiten op de rechtstaat in België lijkt inmiddels klip en klaar. De burgers zijn allemaal voor de vrijspraak van Luc Segers, ook al weten de rechters dat dit onmogelijk is.

Bij de gebeurtenissen in de rechtbank, oftewel het horen van getuigen en het spel tussen de advocaten van Segers en Kenny, probeert Verheyen de spanning er goed in te houden. Dit lukt echter magertjes, en de vele verhalen van psychologen tot artsen beginnen na verloop van tijd te vervelen. Het is dan ook Veerle Baetens die met haar acteerprestaties de boel hier overeind houdt. Zij is als Meester Teugels de advocaat van de duivel (Kenny) en weet een indrukwekkende toespraak neer te zetten over de problematische jeugd van Kenny en waarom hij al die misdaden heeft gepleegd. Dit zorgt er zelfs voor dat je medelijden begint te krijgen met de crimineel. Een sterke toevoeging dus.

Naarmate Het Vonnis zijn einde nadert, komen we er ook achter wat Luc Segers met Kenny heeft gedaan. Dit is even effectief als simpel en kent verder niet een 'wow'-effect. Een tegenvaller, aangezien de steeds meer onthullende flashbacks van dit incident voor de nodige opbouwende spanning hebben gezorgd. Hier had dus ook zeker meer uitgehaald kunnen en wellicht moeten worden.

Ook het algehele einde had wat meer vuurwerk mogen hebben. De scène met de uitspraak van de rechter wordt natuurlijk voorzien van wat opzwellende muziek, maar verder onderscheidt het zich niet van de eerder scènes in de rechtbank. En voor iets waar de hele film naartoe wordt geleefd, is dat wederom een tegenvaller.

Afgaand op de beoordelingen van eerdere films van Jan Verheyen, lijkt Het Vonnis één van zijn beste producties te zijn. Een goede film is het in ieder geval zeker. Het drama van Luc Segers wordt goed in beeld gebracht en je leeft mee met zijn verdriet. Toch had de ontwikkeling van de andere personages beter uitgewerkt kunnen worden, zeker met de acteurs die Verheyen tot zijn beschikking had. De climax op het einde is ook wat te slap voor de boodschap die de film wil overbrengen. Maar dat Verheyen ons wil laten merken dat hij kritiek heeft op de rechtstaat, is dan weer wel duidelijk. En al met al steekt Het Vonnis qua sfeer en dramatiek zeer goed in elkaar, met name door de knappe acteerprestaties van Koen de Bouw en Veerle Baetens.