Column: Van Schatjes naar Soof!

Seks, schelden en simpelheid. Dat is hoe je een Nederlandse film zou kunnen omschrijven. Er zit simpelweg zo weinig ziel in film van Hollandse makerij. Waarom gaan er dan toch zoveel mensen naar die lege hulzen toe?

Gooische Vrouwen 2 zit er aan te komen. Het is een van de weinige Nederlandse films waarvan ik me kan voorstellen dat vrouwen er met bosjes heen gaan. Als de Nederlandse man naar een film van eigen bodem wil, dan zal hij al gauw moeten uitwijken naar Het Diner. Vooral Gooische Vrouwen is eigenlijk heel on-Nederlands, aangezien hij zonder duizend G-woorden en tientallen tieten toch heel vermakelijk is. De kaaskoppenvariant van Sex and the City.

Aan de andere kant van die kaaskoppenvariant zitten de über-Nederlandse prenten zoals Schatjes!, Flodder, Turks Fruit. Hierin zie je eigenlijk vooral een viering van aso’s, naaktheid, seks, vloekwoorden en enorme simpelheid. Het zijn de films waaraan je het eerste denkt als je de term ‘Nederlandse film’ hoort. Eigenlijk is dat hartstikke onterecht, want die films zijn 'eeuwenoud'. Valt het tegenwoordig niet heel erg mee met die 'Hollandwood'-producties?

Neem bijvoorbeeld boekverfilmingen. De Hollandse prenten die zijn gemaakt naar aanleiding van een boek zweven een beetje tussen Gooische Vrouwen en Schatjes! in. Wel gigantisch veel seks en schelden, maar over het algemeen genomen geen platheid. Komt Een Vrouw Bij De Dokter, De Verbouwing, Terug Naar De Kust; Het zijn een paar van die populaire flicks, die net op het randje zijn.

Op zich vond ik de film De Verbouwing wel oké, maar ik had toch liever mijn boekherinneringen gehouden. Je ziet dan toch de mensen voor je zoals jij ze fantaseert en op het witte doek kun je er niet omheen dat de personages nu eenmaal anders zijn. Er valt weinig bij te verzinnen. Verder schuw ik Nederlandse films, want hoewel ze misschien minder vaak een combinatie van seks, simpelheid en schelden bevatten, zijn er tegenwoordig wel erg veel films die een overdaad van een van die dingen bevatten. Denk hierbij aan New Kids Turbo en Bro’s Before Ho’s.

Films die dan weer veel te simpel zijn, zijn Volle Maan, Verliefd op Ibiza en Mannenharten. Hoewel het mooie gooien zijn naar het succes van Gooische Vrouwen, weten ze gewoon geen emotie op te roepen. Het zijn van die zielloze Goede Tijden, Slechte Tijden-achtige films die vooral voor tieners gemaakt lijken te worden. Seks is altijd de ondertoon en er gebeuren altijd dingen die net even iets te bizar zijn om in het echte leven voor te komen.

Nederlandse filmmakers zijn echter op de goede weg, dus dat op zich is heel positief. Nu is het nog tijd dat het filmpubliek dat doorgaans alleen naar Hollywood-films gaat, daar ook meer en meer van overtuigd raakt. Er zijn veel Nederlandse filmmakers die het juist even anders willen doen. Denk bijvoorbeeld aan My Life on Planet B, wat misschien wel heftig anders is, maar in ieder geval niet 'standaard' Nederlands is. Juist door die extremen kan er nu naar een perfecte balans worden gezocht.

De nieuwe Hollandse prent zoals ik die graag zou zien, weet het feit dat het alsnog eigenlijk vaak draait om seks, heel goed te vertalen naar een overtuigend verhaal waar je van kunt genieten. Ik denk dat Soof daarvan een goed voorbeeld gaat zijn. Niet alleen omdat de achterlijk charmante Dan Karaty erin zit, maar ook omdat Soof een personage is waarvan je zelfs in de trailer al het gevoel hebt dat je op haar lijkt.

Haar leven is gewoon en er overkomen haar dingen die vrouwen en mannen in het echte leven ook overkomen. Wat mij betreft mogen er in 2014 nog veel meer van zulke in balans zijnde Hollandse films komen. Dan kan ik daar, als een gewone vrouw in het echte leven, lekker van genieten in de bioscoop.