Column: Toen je nog niet geboren was

Toen je nog niet geboren was, toen verschenen er al honderden films per jaar. Afhankelijk van hoe oud je bent, kan dat Home Alone (1990) zijn of The Panic in Needle Park (1971). Maar je moet je schamen als je bepaalde klassiekers niet hebt gezien.

Je kunt het je bijna niet voorstellen dat je vroeger naar de videotheek moest gaan om daar een dvd of videoband te huren die je dan de volgende dag weer terug moest brengen. En daar betaalde je dan ook nog voor. Achteraf gezien best onhandig, vandaar dat video on demand services een geschenk uit de hemel zijn. Toch heeft het ook zo zijn nadelen.

In die periode dat er nog niet tot weinig via internet werd aangeboden qua films, waren er verschillende manieren om een film te zien: naar de bioscoop, naar de videotheek of op televisie. Ik heb in ieder geval een groot gedeelte van de waargebeurde woensdagavondfilms van RTL4 gezien daardoor. Als je een filmklassieker nog niet had gezien destijds, dan was dat helemaal niet vreemd. Immers was de enige manier om die film te hebben gezien dan de videotheek of televisiezenders die hem dan maar net toevallig moesten uitzenden op een avond dat jij op de bank aan het zappen was.

Tegenwoordig is dat niet meer. Nu moet je je bijna verontschuldigen als je geen Game of Thrones kijkt, en dus ook als je bepaalde filmklassiekers niet hebt gezien. Aan de andere kant zijn er zoveel filmklassiekers, dat het bijna niet mogelijk is om ze allemaal te hebben gezien naast je werk- en schoolleven. Maar of het nou 1994 is of 2014: het lijkt me dat de gemiddelde mens vooral films heeft gezien die na zijn geboorte zijn uitgekomen.

Neem Robocop 2014, de actiefilmremake van Paul Verhoevens Robocop uit 1987, nu door Tropa de Elite’s José Padilha. Een filmconcept dat heel veel mensen nu pas voor het eerst zien. Ik heb natuurlijk wel van die oude Robocop gehoord, maar niet gezien. Heb het enorm naar mijn zin gehad met die nieuwe variant van de film. Vooral de eerste helft vond ik sterk. Het was een fijne mix tussen actie en emotie, de film zette me echt aan het denken over hoe realistisch zulke techniek is in de wereld, wat er allemaal al mogelijk zou zijn enzovoort.

Maar ook: wat zou ik doen als ik hem was, of juist zijn vrouw die voor die moeilijke keuzes staat aan zijn ziekbed? Het fascineerde me. Nu vind ik actiescènes sowieso moeilijk te volgen, maar zelfs ik kon zien dat deze niet heel denderend waren in de tweede helft van de film. Toch vond ik Robocop helemaal niet slecht. Zeker voor een actiefilm die meestal weinig verhaal of emotie kent, vond ik hem een aanrader. Geen 9-materiaal, maar wel een mooie 7,5. Is het vloeken in de kerk? Zo voelt het wel, maar is het niet supertof dat nu een hele nieuwe generatie kan genieten van hetzelfde high concept?

Het vervelende aan het niet kennen van de originele variant, is dat ik er bij mensen niet inkrijg dat die nieuwe best oke is. Iedereen die ik enthousiast probeer te vertellen dat Robocop 2014 helemaal niet zo slecht is als critici zeggen, kijkt me verveeld aan en bromt iets over de originele Robocop en dat ik echt iets gemist heb. Nu kan ik wel blijven roepen dat ‘ik toen nog niet eens bestond’ enzovoorts, maar ik heb de film toch maar op Blu-ray gekocht gisteren. Niet zozeer om filmsnobs te plezieren, maar om te kijken wie hier nu echt iets heeft gemist.