Column: Hoe een acteur zorgt dat ik een film ga waarderen

Tijdens deze coronacrisis merk ik dat Netflix onderdeel is geworden van het behang. De streamingdienst draait overuren door heel het land, zo ook bij mij. Speelfilms, aparte documentaires, animatieseries. Noem het maar op, ik geef het een kijkbeurt. Goede films, slechte films, ze zijn allemaal voorbij gekomen. Maar wat maakt iets een goede of slechte film?

Bij deze vraag kwam ik eigenlijk vrij snel tot de conclusie dat het acteerwerk hierin een belangrijke rol speelt. Tuurlijk, zet een film op met belachelijke special effects en de tomaten vliegen naar mijn tv, maar toch. Een acteur maakt of breekt iets. Iedereen kan zich wel bepaalde scènes herinneren waarvan het acteerwerk zo legendarisch is, dat ze voor altijd blijven hangen.

Zo moet ik gelijk denken aan de openingsscène van Inglourious Basterds, waar Christoph Waltz mij nog steeds kippenvel bezorgt als Hans Landa. Of neem de rol van Heath Ledger als The Joker in The Dark Knight. Adrien Brody als Wladyslaw Szpilman in The Pianist. Het zijn rollen waarvan de acteurs met bepaalde scènes je weten mee te slepen in een film.

Dat een acteur de film voor mij maakt is ook het geval bij Once Upon a Time… in Hollywood. Een prima film, maar verder vond ik hem niet heel bijzonder. Toch zie je hier hoe een film mij met 2 scènes helemaal meesleept. De eerste scène is de vechtpartij tussen Bruce Lee en Cliff Booth, het personage van Brad Pitt. De tweede scène is Rick Dalton, gespeeld door Leonardo DiCaprio, die boos is op zichzelf na het verpesten van een scène. Magisch geacteerd.

In het fenomeen acteren zitten wel bepaalde gradaties. Je kan goed acteren, maar je kan ook een film op sleeptouw nemen. Laatst dwaalde ik alle streamingdiensten weer eens af en toen stuitte ik op de film Locke. Een low-budget film die zich 90 minuten lang afspeelt in de auto van het enige personage dat we te zien krijgen: Ivan Locke.

Ivan Locke, gespeeld door Tom Hardy, is bouwmanager en moet last-minute nog problemen oplossen voor een groot project. Dit doet hij aan de telefoon en dat is het enige wat wij te zien krijgen en horen. Het is een film die 90 minuten lang de camera richt op iemand in een auto. Het klinkt niet spannend en dat is het ook niet.

Maar, toch weet Tom Hardy hier met zijn geweldige acteerskills iets neer te zetten waar je naar blijft kijken. Hoe hij speelt met zijn stem, zijn gezichtsuitdrukkingen. Wanneer je hierop let, weet je niet wat je meemaakt. Hier laat de Britse acteur zien dat hij een van de beste acteurs ter wereld is.

Zo brengt het coronavirus ook positieve dingen met zich mee. Ik stuit op veel meer films en series waar ik anders nooit aan toe zou zijn gekomen. Daarnaast gaat de bioscoop weer open, wat mij de mogelijkheid geeft om films in de bios te zien die ik daar nooit gezien heb. het normale leven gaat beetje bij beetje weer beginnen en daar ben ik heel erg blij mee.