Column: De pretparkpotentie van The Hunger Games

Grommend stond hij naast me te stampen. De Hulk was een felgroene rollercoaster aan het promoten. Een paar stappen verder stond plots de schattige Lorax met zijn oranje snor te wachten. Was hij verdwaald?

Bovenstaande is natuurlijk niet iets wat je in je achtertuin overkomt, maar in een pretpark. In dit geval het geweldige Universal Studios in Florida. Genieten daar joh, je wandelt van de wervelende wereld van Marvel zo door naar de eigenwijze gedichtjes van Dr. Seuss om je neus vervolgens onder het marshmellowschuim te drinken in de wereld van Harry Potter. Beetje vreemd, maar butterbeer, mjam! Films lenen zich prima voor pretparken en daarvoor hoef je geen Universal of Disney te heten. Lionsgate, de studio achter The Hunger Games films, ziet het helemaal zitten.

Schrik niet! Er moet een The Hunger Games pretpark komen en er zijn al twee themaparken die serieus interesse hebben in zo'n Katniss pleziergebied; ofwel een lofzang aan het hoofdpersonage uit The Hunger games. Aangezien al het geld natuurlijk op gaat aan het ontwikkelen van haar jurk die half in de fik kan vliegen, moet de rest van het park lekker low-budget worden gelaten.

Tof. Ik ben er wel voor in zo'n pretpark waarin we live kunnen zien hoe de Spelen er anno 2013 op aarde aan toe gaan. Helemaal als de deelnemers net zo knap zijn als Katniss en Peeta! Hoewel De Spelen ook weer niet te veel op Fear Factor moet gaan lijken natuurlijk. Het spel moet niet te gemaakt zijn; liever nog iets gruwelijker dan de Spelen uit de films. Minder liefdesdrama, meer Battle Royale! Dat is ook wat simpeler met ouderwetse wapens en we willen geen neppe natuurrampen, want we blijven op de centjes letten.

Alle gekheid op een stokje. We schrikken al als SBS6 met een programma komt waarin Patty Brard vrijwillig van een duikplank stort. Tieners die elkaar verplicht moeten uitmoorden in een verkapte gevangenis, dat trekken we niet. Toch zou The Hunger Games zich best voor een pretpark kunnen lenen.

De films voelen namelijk als een tombola, net als een pretpark. In Universal Studios Orlando kom je van stoere actiehelden terecht in een zoetsappig kinderwereldje met gedichtjes overal. Je komt er de gekste dingen tegen. Het is een ratjetoe. Dat is ook zo in The Hunger Games, dingen zijn onverwachts en zelfs inconsequent.

In de eerste film werden de Spelen nog op televisie uitgezonden, waardoor bioscoopgangers handig op de hoogte waren van hoeveel kids er nog in het spel waren. Hoe zit dat nu in de tweede film die momenteel draat in de zalen? Daar gaat het ons niets aan wie zich nog in het speelveld bevindt. Mijn idee: je kunt hier en daar in het pretpark televisieschermen ophangen terwijl je in ellenlange wachtrijen staat.

Het Capitool, de plek waar de rijken der Hunger Games-wereld wonen en waarvan de district-bewoners slechts kunnen dromen, kun je natuurlijk prachtig nabootsen. Huur acteurs in die met roze wimpers, geel haar en rare outfits rondlopen en laat vooral niets zien van hun priveleven of woningen. Je wilt mensen niet te veel een overall beeld geven van hoe die wereld eruit ziet, dat gebeurt immers ook in de film niet. Kost ook alleen maar geld joh.

Die verklede acteurs kunnen mooi passagiers welkom heten als de trein eraan komt. De trein? Jazeker, die wordt nog altijd gebruikt, ondanks dat er peperdure luchtschepen in het Capitool beschikbaar zijn. De tjoek tjoek, heel goedkoop en helemaal des District 12's dus. Willekeurige mannen kunnen zoenend met Katniss op de foto, terwijl ik alvast kijk of ik verderop misschien dat broertje van 'Thor' kan helpen hertjes neer te schieten met pijl en boog.