Maffe Maandag - Frustratie en andere leuke dingen

Denk je in: je bent aan het gamen. In gevecht met die ene eindbaas. Met je laatste beetje leven haal je uit en... raak! Maar het is niet jouw zwaard dat zich moeiteloos door een levenloos lichaam laat stoten. Het is het wapen van de tegenstander, dat je leven gewelddadig beëindigt. Voor de zoveelste keer. De controller valt uit je hand. Diep in je ziel borrelt iets op. Een gevoel. Houd dat gevoel vast! Nu ben je in de juiste stemming om deze Maffe Maandag te lezen.

Ik ga je helpen met dat gevoel. We gaan namelijk over frustratie praten. Scriptiefrustratie, welteverstaan. Misschien niet het meest toegankelijke onderwerp, dus voel je vrij om zelf alternatieven als werkstukfrustratie of knuffeldierenfrustratie in te vullen. Immers, alles is frustrerend. Maar in mijn geval is het vooral de scriptie die voor borrelend bloed en biggelende traantjes zorgt. En dat terwijl ik me bezighoud met het leukste onderwerp ter wereld: video games! Bijna dan. Een kleine toelichting zou duidelijk maken dat ik me vooral richt op gamejournalistiek, maar dat laat ik voor het gemak achterwege. Niet interessant.

Video games dus. Leuk! Zeker, maar weet je wat absoluut niet leuk is? Hard werken. En ook nog eens moeilijk. Vooral als je je tegelijk druk moet maken over allerlei andere zaken (zoals XGN). Leuke zaken natuurlijk, maar wel zaken. En 'zaken' zijn, per definitie, frustrerend wanneer ze worden gecombineerd met andere 'zaken'. Conclusie: iedereen is permanent gefrustreerd, ook al weet niet iedereen het. Ik weet het wel, want ik ging op zoek naar een oplossing. En die bood zich – voor de eerste maand althans – gratis aan in de vorm van Netflix. Inmiddels kan ik de series die ik compleet heb afgekeken via de streamingdienst bij lange na niet meer op één hand tellen. Leuk natuurlijk! Al wil mijn scriptiebegeleider dat maar niet begrijpen. Iets met studievertraging. Of was het iets met nog meer Netflix kijken? Hee, Breaking Bad is eindelijk beschikbaar!

Nog zoiets leuks: gamepromotie. Hier bij XGN hebben we natuurlijk dagelijks te maken met uitgevers die hun spellen onder de aandacht willen brengen. Persberichten, recensie-exemplaren, interviews, perstripjes en zelfs goodies; het is aan de orde van de dag. We kennen de trucjes. Dus moeten uitgevers iets nieuws verzinnen. Iets ludieks. Een ontwikkelaar zelf aan het woord laten terwijl hij een onaangenaam hete peper eet, bijvoorbeeld. Zoals in het onderstaande filmpje. Want er is geen effectievere promotie voor een game dan een lijdende ontwikkelaar.

Nog leuker: een LEGO Hobbit-game. Het zat eraan te komen, een game gebaseerd op de Hobbit-trilogie, waarvan het tweede deel binnenkort in de bioscopen draait. Maar die game komt er niet. In plaats daarvan heeft uitgever Warner Bros. een LEGO Hobbit-game aangekondigd die de eerste twee films beslaat. Van de drie. Juist. Eigenlijk zien we hier wel een breakthrough op het gebied van downloadbare content (DLC): je koopt een game die gaat over de eerste twee filmdelen, want die zijn op dat moment al uit. Vervolgens download je een jaar later gratis het derde deel ter viering van de bioscoopverschijning. Dat is het plan, toch Warner Bros.? Het plan om jullie hooggewaardeerde klanten niet te bestelen?

Het allerleukst is natuurlijk een game die net is uitgekomen. Vlambeer Clone Tycoon bijvoorbeeld. Vlambeer ken je misschien als de jonge maar succesvolle Nederlandse indiestudio die games heeft gemaakt als Super Crate Box en Ridiculous Fishing. Of je kent ze als die extreem gefrustreerde jongens die meermaals hebben moeten vechten tegen schaamteloze clones, gemaakt door kwaadaardige en luie partijen. Hoewel, lui... Het is best moeilijk om succesvol gameconcepten te jatten, zo blijkt uit Vlambeer Clone Tycoon. Het van componist Rik Nieuwdorp en webapp-ontwikkelaar Martijn Frazer afkomstige cadeautje aan de indiestudio maakt duidelijk dat stelen niet loont. Het frustreert vooral.