Column: Assassin's Creed Valhalla is mijn ultieme vikingdroom

Vikingen zijn fantastisch als je het mij vraagt. Sinds klein kind heb ik de periode waarin de Vikingen door Europa trokken al tof gevonden en naarmate ik ouder werd begon ik meer series te kijken over dit toffe tijdperk. Nu, een half jaar na de release van Assassin’s Creed Valhalla, kan ik toch wel stellen dat het mijn ultieme vikingdroom is.

Waar mijn columns vaak met een kritische blik of een bepaalde situatie analyseren, wil ik deze keer simpelweg de loftrompet laten klinken. Natuurlijk is Assassin’s Creed Valhalla niet perfect en dus kun je ook wel wat kritiek verwachten, maar heel veel zal het niet zijn. Dat komt simpelweg doordat ik daadwerkelijk al meer dan honderd uur van de game geniet en het plezier nog lang niet gestopt is.

Inmiddels is bij iedereen wel bekend dat Assassin’s Creed Valhalla zich afspeelt in de Dark Ages, de meest duistere periode in de geschiedenis waarin veel informatie verloren is geraakt. Het is de periode waarin de vikingen naar Engeland kwamen om zich te vestigen en waarom het verhaal van Assassin’s Creed Valhalla om draait.

In het verhaal ga je als Eivor op stap in Engeland, maar doe je ook Noorwegen aan en zelfs nog een paar bijzondere gebieden als Vinland en Ierland. Het verhaal zit dan ook vol met bekende personages uit het oude verleden, zoals de zonen van Ragnar Lothbrok.

De zonen spelen ook in de serie Vikings een rol, maar via de game krijg ik toch net een ander kijkje in de psyche van de broers. Daarnaast worden de onderlinge relaties ook heerlijk uitgediept. Het verhaal is daardoor werkelijk een mix tussen Vikings, Game of Thrones en de Thor-films uit het MCU.

Die laatste connectie klinkt misschien wat vergezocht, maar is dat eigenlijk alles behalve. Valhalla geeft je namelijk de opties om te spelen als Odin, waarbij je door het Noorse godenrijk dartelt op je reusachtige edelhert. Wat de game in afwisselende missiestructuur ontbreekt, maakt het dan ook al heel snel goed met de toffe, dynamische omgevingen die je mond steeds weer doen openvallen.

Die omgevingen doen in het godenrijk dan ook lichtelijk denken aan God of War, een andere titel waarin de Noorse mythologie centraal staat. Het grote verschil hier is alleen dat de hervertelling rondom Odin, Thor, Loki en de andere goden een directe focus krijgen, ondanks dat je deze als het ware door de ogen van Eivor (het karaktermodel van Eivor en Odin is vrijwel identiek). Met die nauwe focus op de personages die de laatste jaren wel vaker in popcultuur (dankjewel Thor) voelt het verhaal toch fris en spannend.

Nou is het Godenrijk slechts een klein sneeuwvlokje op de volledige kaart van Assassin’s Creed Valhalla (die overigens steeds groter wordt dankzij uitbreidingen). Daarom is het ook niet specifiek Asgard die deze game mijn ultieme vikingdroom maakt. Om die status te krijgen moet de game me weten te verrassen, iets wat met de afleidende minigames goed gelukt is.

Natuurlijk doel ik op de Flyting- en drankspellen die in Valhalla gevonden kunnen worden. Tijdens de Dark Ages lijkt het wel alsof iedereen alleen maar dronken was en elkaar verrot schold. Tenminste, dat is de indruk die je krijgt per nederzetting die je vindt.

Er is altijd wel iemand die diep in het glaasje wil kijken en de strijd met je aan wil gaan. Hetzelfde geldt voor Flyting, beter bekend als de manier waarop vikingen zouden rappen. Mijn Eivor mag zich inmiddels de Eminem van Engeland noemen en het zijn dit soort waanbeelden die je kunt maken die je de RPG op leuke wijze diepgaand maken.

Toch kan de Slim Shady uit de 8e eeuw meer dan alleen rappen. Een ware viking is namelijk bekwaam met zijn wapens en die zijn er gelukkig in overvloed in Assassin’s Creed Valhalla. Deze zijn niet alleen divers, maar kun je ook gewoon gedurende de hele game bij je dragen.

Het wapensysteem in Valhalla is slim op de schop gegaan, waardoor je wapens constant kunt upgraden. Hierdoor kun je de perfecte build maken voor hoe jouw viking het gevecht aan moet gaan. Twee kleine bijlen om lekker mee op los te hakken zijn geen enkel probleem, maar als je liever een hamer en schild hebt, kan dat natuurlijk ook. De opties zijn wat dat betreft eindeloos en maakt het vechten zelfs des te leuker.

Vechten in Assassin’s Creed Valhalla voelt daadwerkelijk bruut. De camera zwaait wat dichterbij rondom Eivor terwijl hij in gevecht verzeild raakt en om de haverklap wordt vol in beeld gebracht hoe je een vijand bijvoorbeeld van zijn hoofd berooft. Het zijn dit soort momenten die me daadwerkelijk het gevoel geven alsof ik een viking ben.

Toch moet ik wel zeggen dat de game niet voor iedereen is. Wie niet tegen bloed kan of het geduld niet heeft om een lang epos te ervaren, zal mijn enthousiasme niet delen. Dat is gelukkig niet zo erg. De lengte kun je namelijk zo groot maken als je zelf wil.

Er zijn manieren (lees: microtransacties) waardoor je snel je level omhoog krijgt en je gemakkelijker door het verhaal loopt. Daarnaast zijn er ook uitbreidingen die een iets korter verhaal vertellen waarmee je iets minder lang zoet bent. Soms is dat namelijk ook wel fijn.

Er komt daarnaast ook nog genoeg aan, dus de pret is nog lang niet voorbij. Assassin’s Creed Valhalla krijgt namelijk later dit jaar nog een tweede uitbreiding en er gaan geruchten over een derde. Alles daarover en nog veel meer tips en informatie over de game kun je natuurlijk ook gewoon vinden op onze speciale Assassin’s Creed Valhalla hub.